35
hindlilərə məxsus bir xəstəxanada könüllü olaraq
çalışmağa başladım. Bu iş hər gün iki saat vaxtımı
alırdı. Bu iş bir ölçüdə mənim ruhi rahatlığıma
səbəb olurdu. Xəstəxanadakı işim xəstələrin
şikayətinə baxmaq, doktorlara tibbi ləvazimat
daşımaq və alınan dərmanları xəstəxanaya
gətirməkdən ibarət idi. Bu işim əzab çəkən
hindlilərlə daha yaxından tanış olmağıma səbəb
olurdu.
Bu xəstələrin çoxu Hindistanın quzeyindən
olan işçilər idi. Bu iş mənim üçün çox yaxşı oldu və
Boer
savaşında tibb bacısı işində çalışdığımda
buradakı təcrübələrim çox yarar sağladı.
•
Sonbeşik evladımız dünyaya gəldiyində ciddi bir
sınaq qarşısında idim. Xanımımın doğum sancısı
birdən başladı. Dərhal həkim çağırmaq mümkün
deyildi.
Bir az da zaman mama tapmağa getdi.
Ancaq mama olsaydı da doğuma yardımçı ola
bilməyəcəkdi. Bu üzdən mən özüm bütün işləri
etmək zorunda qaldım.
•
Düşünürəm ki, çocuqların tərbiyəsi və bəslənməsi
üçün ata-
ana bu qonuda bilgiləndirilməlidirlər. Bu
haqda əldə etdiyim nəzəri bilgilərin yararını
çocuqları tərbiyə zamanı gördüm. Əgər bu nəzəri
bilgilərim olmasaydı, çocuqlarımızın böylə sağlıqlı
olacağına əmin deyildim. Biz hamımız xürafi
inanclarla davranırıq. Bu xürafi inanışa görə uşaq
beş yaşına qədər heç bir şey öyrənmirmiş. Tam
tərsinə. Uşaq beş yaşına qədər öyrəndiklərini
ömrünün axırına qədər unutmur və daha sonralar
onları öyrənə bilmir. Çocuğun tərbiyəsi onda ortaya
çıxan təsəvvürlərə görə başlayır.
•
Bu gerçəyi dərk edən ər və qadın sırf şəhvətlərini
bərtərəf etmək üçün cinsi ilişkiyə girməzlər. Ancaq
36
evlad istədiklərində cinsi ilişkiyə girərlər.
Düşünürəm ki, cinsi ilişkini yemək-içmək kimi
zəruri saymaq insanın cəhalətindən qaynaqlanır.
Həyat öz davamı üçün nəsl artımına möhtacdır.
Bütün varlıq Tanrı iradəsinin görüntüsü olduğundan
cinsi ilişkiləri də bu şəkildə anlamaq lazımdır. Yəni
cinsi ilişki varlıqda düzən sağlamanın yollarından
biridir.
Bu dərin mövzunu və bu gerçəyi bilən adam
öz şəhvətini kontrol altına ala bilər. Sonra da böyük
bir ruh gücü ilə özünü evladlarının tərbiyəsinə həsr
edə bilər. Bu bilgi və təcrübə nəsldən nəslə
ötürülürsə, bəşər daha çox barış içində yaşaya bilər.
•
Uzun dartışmalardan və ölçümlərdən sonra 1906-ci
ildə Brahmaçarya
*
ilə ilgili öz-özümə bir əhd
bağladım. O günə qədər düşüncələrimi xanımımla
ortaya qoymamışdım. Yalnız ara-sıra qeyri-ciddi
şəkildə bu haqda xanımımla danışırdım. O, etiraz
etmirdi, susurdu. Ancaq mənim kəsin qərara
gəlməyim çətin məsələ idi. Bu qərara gəlmək üçün
yetərincə iradə sahibi deyildim. Öz şəhvətimə necə
hakim ola bilərdim? O zaman adamın öz qadını ilə
bütün cinsi ilişkiləri ortadan qaldırması çox anormal
iş kimi görünürdü. Ancaq Tanrıya güvənərək bu
çətin işi gerçəkləşdirmək istədim. İndi 20 il o kəsin
qərarımın üzərindən keçməkdədir. Geriyə dönüb
baxdığımda çox sevinirəm. 1901-ci ildən başlayaraq
yavaş-yavaş özümü kontrol etməyə başlamışdım.
Ancaq mənim mütləq xoşbəxtliyimi sağlayacaq
olan qəti qərarım 1906-cı ildə həyata keçdi. Bu əhdi
bağlamadan öncə hər an nəfsimin təhriklərinə qapıla
bilərdim. Ancaq öz vicdanımda bağladığım əhd
*
Brahmaçarya insanın öz nəfsinə hər yönlü hakim olması və qadınla da,
ancaq evlad
doğurmaq üçün cinsi ilişkiyə girməsidir.
37
məni sakitləşdirdi. Nəfsimin təhriklərinə qapılmaz
oldum.
•
Bu qərar mənə sonsuz mutluluq gətirdiysə də, ancaq
onun həyata keçməsinin çox da asan olmadığını
söyləməm gərəkir. 56 yaşımı keçdiyim bu anda
geriyə dönüm baxdığımda necə çətin bir iş
gördüyümü düşünürəm. Gün keçdikcə hiss edirdim
ki, bu qərar iti bir qılıcın kəsərli tərəfi üstündə yol
getməyə bənzəyir. Bu üzdən yaralanmamam üçün
çox diqqətli olmalı idim. Bu qərara əməl etmənin
ilk şərti yeməyi kontrol altına almaqdır. Təcrübə
mənə göstərdi ki, yeməyi bir düzənə tabe etmək bu
əməli gerçəkləşdirmənin ən uyqun yoludur. Bu
üzdən də yemək proqramımı sadəcə ətyeməzlik
şərtlərinə görə deyil, həm də brahmaçarya ilkələrinə
görə düzənlədim.
•
B
əziləri hesab edirlər ki, ruhun yeyilib içilənlərlə
ilişkisi yoxdur. Çünkü ruh nə bir şey yeyir, nə də
içir.
Ruh mövzusunda xaricdən daxilə tökülənlərin
önəmi yoxdur. Önəmli olan iç halların xarici
görünümüdür.
Şübhəsiz ki, bu görüşün önəmi
vardır. Ancaq mən bu görüşü öz həyatımda sınamaq
yerinə öz əqidəmi bildirmək istərdim. Tanrı sevgisi
ilə doğruluğu axtaran bir insan üçün yeməyin
miqdarı və növü çox önəmlidir. Düşüncə və
söyləmə edilən diqqət qədər bu qonuya diqqət
edilməlidir.
•
Rahat və arxayın bir həyata başlamışdım. Ancaq
bunun ömrü az oldu.
Evimə ən yeni mebil və digər
ev əşyaları alsam da, bunlar məni məmnun etmirdi.
Get-
gedə ev xərclərini azaltmağa başlamışdım.
Paltar
yuma xərci həddindən çox idi. Özəlliklə nə
qədər köynək alsaydım da çatmırdı. Hər gün
Dostları ilə paylaş: |