Jurnal XII
Yüklə 0,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 45 A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XII nömrə
- 46 A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XII nömrə
45 A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XII nömrə Ərizəçinin qurban statusu 23. 08 aprel 2009‐cu il tarixdə ərizəçinin əvvəlki vəzifəsinə bərpa olunmasından və itirilmiş gəlir üçün kompensasiyanın ödənilməsindən sonra Hökumət iddia edib ki, ərizəçi artıq “qurban hesab oluna bilməz, ona görə ki, Konvensiya hüquqlarının pozulması daxili müstəvidə bərpa olunmuşdur. 24. Ərizəçi bu məsələni şərh etməmişdir. Lakin o, şikayət edib ki, onun itirilmiş gəliri düzgün hesablanmamışdır. 25. Məhkəmə xatırladır ki, əgər milli hakimiyyət orqanları açıqaşkar və ya mahiyyət etibarilə Konvensiyanın pozuntusunu təsdiq edib kompensasiyanı təqdim etməzlərsə, ərizəçinin xeyrinə olan qərar və ya tədbirlər onu «qurban» statusundan məhrum etmək üçün kifayət etmir (baxın, Amur
edildikdə, Konvensiyanın subsudiar xarakterli müdafiə mexanizmləri şikayətin araşdırılmasının qarşısını alır. 26. Məhkəmə qeyd edir ki, ərizəçinin xeyrinə olan qətnamənin icrası və qətnamə ilə təyin olunmuş məbləğin, eləcə də itirilmiş gəlirə görə kompensasiyanın ödənilməsi dövlət orqanları tərəfindən Konvensiya hüquqlarının pozulmasının etirafı kimi mübahisəli şəkildə qəbul oluna bilər. Bununla bağlı, Məhkəmə ərizəçinin daxili məhkəmələr tərəfindən maddi kompensasiyanın hesablanmasının iddia olunan qeyri‐düzgünlüyünə aid dəlilini qeyd edir. Bu, ərizəçinin xeyrinə olan qətnamənin tam icra olunmaması səbəbindən Konvensiya hüquqlarının pozulmasının etiraf edilməməsini iddia edən dəlil kimi qəbul oluna bilər. Məhkəmə qeyd edir ki, 08 aprel 2009‐cu ildə ərizəçi Maliyyə Nazirliyindəki əvvəlki işinə bərpa olunmuş və itirilmiş gəlirə görə kompensasiya kimi müəyyən məbləğ ona ödənilmişdir. Məhkəmə daha sonra qeyd edir ki, ərizəçinin kompensasiya məbləğinin hesablanmasında iddia olunan səhvlər barədə şikayəti yeni şikayətlər olmaqla, onun xeyrinə olan yekun qətnamənin icrasina aid hazırkı işin dairəsinə düşmür. Daha sonra Məhkəmə qeyd edir ki, ərizəçi ona
ödənilmiş məbləğlərin hesablanma əsasını
daxili məhkəmələrdə mübahisələndirməmişdir. Belə olan halda, Məhkəmə hesab edir ki, daxili qətnamə tamamilə icra olunmuşdur. 27. Bununla belə, qətnamənin yeddi ildən artıq müddəti Konvensiyanın Azərbaycana münasibətdə qüvvəyə mindiyi tarixdən sonrakı vaxta təsadüf etdiyi on bir ildən artıq müddətdə icra olunmamış qalmasını nəzərə alaraq, Məhkəmə hesab edir ki, ərizəçiyə təyin olunmuş kompensasiya yalnız itirilmiş gəlirə görə daxili maddi kompensasiyanı əhatə edir və 23 fevral 1998‐ci il tarixli qətnamənin davamlı icra olunmamasında ifadə olunduğu iddia olunan Konvensiya pozuntusu üçün hər hansı kompensasiya təklif edilməmişdir. 28. Belə olan halda, 23 fevral 1998‐ci il tarixli qətnaməyə müvafiq olaraq ərizəçinin əvvəlki işinə bərpa olunduğu, maddi zərərə görə kompensasiya aldığı həqiqət olsa belə, Məhkəmə hesab edir ki, onun xeyrinə görülmüş tədbirlər yenə də onu hazırkı işdə “qurban” statusundan məhrum etmək üçün kifayət etmir (müqayisə edin, Ramazanova və digərləri Azərbaycana qarşı, ¹ 44363/02, § 38, 01 fevral 2007ci il).
46 A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XII nömrə 29. Müvafiq olaraq, Məhkəmə ərizəçinin qurban statusunu itirməsinə dair Hökumətin etirazını rədd edir.
30. Yuxarıdakıları nəzərə alaraq, Məhkəmə qeyd edir ki, şikayət Konvensiyanın 35‐ci maddəsinin 3‐cü bəndinin mənasında açıq‐aşkar əsassız və ya hər hansı başqa əsasla qeyri‐məqbul deyildir. Buna görə, o, 15 aprel 2002‐ci ildən sonrakı müddətə aid məqbul elan edilməlidir. B. İşin mahiyyəti
31. Hökumət bildirib ki, müvafiq dövlət orqanları tərəfindən bütün zəruri tədbirlərin görülməsinə baxmayaraq, 23 fevral 1998‐ci il tarixli qətnamənin icrası mümkünsüz idi, ona görə ki, işdən azad olunmasından əvvəl ərizəçinin çalışdığı İdarə ləğv olunmuşdur. Hökumət iddia edib ki, Nazrlik mütəmadi olaraq ərizəçiyə müxtəlif vəzifələr təklif etmiş, lakin ərizəçi onları rədd edərək daha yuxarı vəzifələr istəmişdir. Bundan başqa, Hökumət bildirib ki, 23 fevral 1998‐cu il tarixli qətnamənin icra olunmamasına görə ərizəçinin kompensasiya tələbi ilə bağlı 17 yanvar 2003‐cü il tarixli qətnamə 28 yanvar 2009‐cu ildə icra olunmuşdur. 32. Ərizəçi tələblərini təkrar etmişdir. 33. Məhkəmə təkrar edir ki, Konvensiyanın 6‐cı maddəsinin 1‐ci bəndi hər kəsin hüquq və vəzifələrinə aid iddiasının məhkəmə və ya tribunal qarşısına çıxarılması hüququnu təmin edir; bu mənada, o, «məhkəmə hüququnu» ehtiva edir ki, mülki məsələlərdə icraatı başlamaq hüququ olan məhkəməyə müraciət etmək hüququ onun bir aspektidir. Lakin Razılığa gələn Yüksək Tərəflərin daxili hüquq sistemləri yekun məcburi məhkəmə qərarının bir tərəfin zərərinə hərəkətsiz qalmasını mümkün edərsə, bu hüquq xəyali olar. Təbii ki, 6‐cı maddənin 1‐ci bəndinin məhkəmə qərarlarının icrasını təmin etmədən tərəflərə hər hansı prosessual təminatlar (ədalətli, açıq və sürətli məhkəmə baxışı) verməsini təsəvvür etmək mümkün deyil. 6‐cı maddənin yalnız “məhkəməyə çıxış” və “məhkəmə prosesinin aparılması” prinsipləri ilə əlaqələndirilərək şərh olunması Razılığa Gələn Yüksək Tərəflərin Konvensiyanı ratifikasiya edərkən öz öhdələrinə götürdükləri qanunun aliliyi prinsipinin düzgün tətbiq olunmaması ilə nəticələnə bilər. Buna görə, Konvensiyanın 6‐cı maddəsinin məqsədləri üçün məhkəmə qərarının icra olunması «araşdırmanın» ayrılmaz hissəsi kimi qiymətləndirilməlidir (baxın, Hornsbi Yunanıstana qarşı, 19 mart 1997ci il, § 40, Qərar və Qərardadların Hesabatı, 1997II). 34. Məhkəmə daha sonra qeyd edir ki, məhkəmə qərarının icrasının təxirə salınması konkret hallarda əsaslandırılmalıdır. Lakin təxirə salınma elə tərzdə olmamalıdır ki, Konvensiyanın 6‐cı maddəsinin 1‐ci bəndi ilə müdafiə olunan hüququn mahiyyətinə zərər vursun (baxın, Burdov Rusiyaya qarşı, ¹ 59498/00, § 35, İHAM 2002‐III). Hazırkı işdə qanunsuz işdən çıxarılmadan sonra öz vəzifəsinə bərpa olunmasına, eləcə də maddi zərər üçün kompensasiyanın ödənilməsinə aid mübahisədə ərizəçinin qələbəsindən faydalanmasının qarşısı alınmamalıdır. 35. Məhkəmə qeyd edir ki, Konvensiyanın Azərbaycana münasibətdə qüvvəyə mindiyi 15 aprel 2002‐ci ildən qətnamənin 08 aprel 2009‐cu ildə icra olunmasınadək Səbail rayon məhkəməsinin 23 fevral 1998‐ci il tarixli qətnaməsi təxminən yeddi il ərzində icrasız qalmışdır. 15 aprel 2002‐ci ilədək qətnamə təxminən dörd il ərzində icra olunmamışdır. Bu müddət üçün Hökumət tərəfindən hər hansı ağlabatan izah təqdim olunmamışdır. Yüklə 0,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|