|
İsgəndər Atilla
403
İsgəndər Atilla
•
Cavid Şərqin və Qərbin dahi sənətkarlarından Dantenin
“İlahi komediyası”nı, Hötenin “Faust”unu, Tolstoyun əsərlərini,
S
ədinin, Hafizin, Xəyyamın şeirlərini çox sevirdi. Müəllimi Rza
Tofiqi hörm
ətlə xatırlayırdı. Filosoflardan Spinozanı, Spenseri çox
oxumuşdu.
Mirmehdi Seyidzad
ə
•
Cavidin özün
əməxsus olan tam orijinal şeir dili və üslub
xüsusiyy
ətləri “Şeyx Sənan” faciəsi ilə başlayır. Dil, üslub cəhət-
ind
ən Cavidin sənətkarlığı daha çox mənzum dramlarında
meydana çıxır.
•
Cavid yaradıcılığının birinci dövründə öz əsərlərində
klassik şeir və şifahi xalq şeiri üslubundan istifadə edib hər iki
üslubu müst
əqil surətdə yaşatmağa çalışırdı.
•
Cavid h
əm Azərbaycan əruzu, həm də heca vəznində
Az
ərbaycan dilində yüksək dram əsərlərinin yaradılmasının
mümkün olduğunu sübut etdi.
•
Az
ərbaycan şeirinin demək olar ki, bütün poetik forma-
larından yaradıcı şəkildə istifadə etməsi Cavid şeirinin təsirini
qüvv
ətləndirən səbəblərdən biri olmuşdur.
•
“Peyğəmbər” Cavidin kəskin sinfi mübarizə illərində tama-
mil
ə sarsıldığını, dəhşətləndiyini göstərirdi. O, hər nə qədər
f
ədakarlığa qarşı haqq sözlə qılıncının birləşməsi zərurətindən
b
əhs etsə də, yenə “Peyğəmbər” sinfi mübarizəyə qarşı mücərrəd,
ümumi m
əhəbbət ideyasını irəli sürən bir əsər idi ki, bu da 20-ci
ill
ərdəki Azərbaycan ədəbi həyatı və ictimai-fəlsəfi fikri üçün
faydasız, hətta mürtəce bir iş idi.
•
“Peyğəmbər”də Cavid sadəcə öz-özünü təkrar edir, həm də
görüşlərində olan zəif cəhətləri təkrar edirdi. “Peyğəmbər”
müasirlik nöqteyi-n
əzərindən şairin geridə qaldığını göstərirdi.
Böyük yaradıcılıq, quruculuq illərində Cavidin Hirra və Mələk
əfsanəsinə qayıdıb, Məhəmmədi idealizə etməsi onun
y
aradıcılığında çox ciddi bir nöqsan idi. Şairi öz sözü ilə tutub
dem
ək olar ki, “həqiqət dövründə əfsanələrə qayıtmaq” idi.
M
əmməd Cəfər
404
Əsrin şairi IX
•
“Cavid teatrı” dedikdə, biz yalnız onun əsərlərinin səhnə
tarixini n
əzərdə tutmuruq, müəyyən xüsusiyyətlərə, estetik
prinsipl
ərə əsaslanan bir teatr, bir səhnə sənəti, bir səhnə üslubu
düşünürük ki, Azərbaycan teatrının inkişafında özünə görə
mövqeyi olmuşdur.
•
Cavidi teatrsız, teatrı Cavidsiz düşünmək olmaz. Bununla
bel
ə, Cavidlə teatr arasında münasibətlər çox mürəkkəb olmuşdur.
Bu mür
əkkəblik, əvvəla ondan irəli gəlmişdir ki, Cavid teatrının
m
əzmunu və üslub xüsusiyyətləri ilə Azərbaycan sovet teatrının
m
əqsədi və yolu arasında həmişə üzvi yaxınlıq olmamışdır.
•
Cavid bir s
əmimi yazıçı idi, heç bir zaman öz sənətkar
vicdanına zidd getmir, hər şeyi düşündüyü və idrak etdiyi dərəcədə
t
əsvir edir...
•
Cavid dramaturgiyası səhnəmiz üçün yeni idi. Romantik
s
əpgidə yazılmış Cavid pyesləri klassik Azərbaycan drama-
turgiyasından xeyli fərqlənirdi. Cavid əsərləri janr, üslub, bədii
t
əsvir vasitələri etibarı ilə də Azərbaycan teatrı üçün bir çox
c
əhətdən yeni idi. Azərbaycan teatrı Cavidin simasında ən qüdrətli
bir milli faci
ə müəllifi əldə etdi.
•
Az
ərbaycan poetik teatrının banisi Caviddir. Cavid poetik
teatrında xarakter və konfliktlərin mayasında canlı bir fikir,
h
əyatdan gələn bir fəlsəfi ideya vardır. Cavid teatrı psixoloji
əsasdan, ehtiraslar, həqiqətlərdən məhrum deyildir.
C
əfər Cəfərov
•
Hüseyn Cavid öz
ədəbi prinsiplərində möhkəm dayanan bir
ədibdir. Əsərdə dəyişiklik etməyi ona söyləmək çətindir, çünki heç
bir v
əchlə bunu qəbul etməzdi. Yazdığı əsərlərin sonunda belə
qeyd ed
ərdi: “imlasına toxunulmasın”. O, iradəli, prinsipli olmağı
sev
ərdi. Zəiflik göstərənlər, fikrindən tez dönənlər onu narazı
salardı. İctimai bir yerdə bir haqsızlıq görəndə dərhal ciddi
şəkildə etirazını bildirərdi. Bir dəfə Cavid müəllimlər evində onun
yara
dıcılığını əsassız şəkildə tənqid atəşinə tutan bir natiqə cavab
ver
ərkən çox əsəbləşdi. Mən onun qolundan tutub “Cavid əfəndi
hirsl
ənməyin” – deyə zaldan çıxardım. Səhəri bu hadisə qəzetdə
Dostları ilə paylaş: |
|
|