55
Bağrım yandı oldu köz,
Yaşlı qadın neçə göz
O gecə tariximdə
Qanla yazıldı hər söz.
Qan kükrətdi Xəzəri,
Qanmı tutdu gözləri?
Qan içində uyudu
Yüz on altı azəri.
Üç tatar,
üç yəhudi,
Oldu yanvar şəhidi.
Altı rus son nəfəsdə
Vətən deyib inlədi.
Güllələr işıqsaçan
İşığı da sanki qan
Şəhidlər qurbanındır.
Oyan, ey Azərbaycan!
Rübai
Ömür eniş-yoxuş, səmtimi azdım,
Könlüm qan ağladı dərdimi yazdım.
Qəmgin xəyalların səssizliyində
Mən öz məzarımı əlimlə qazdım.
Vətənim
Sənin şöhrətin, adın, öz şöhrətimdir mənim!
Yolunda can verərəm lazım gəlsə Vətənim.
56
Bu azad qoynunda biz, hərbə lənət deyirik,
Alnı açıq üzü ağ gələcəyə gedirik.
Təbəssümlü dodaqlar, sülh söyləsin həmişə,
Ürəkdən alqış deyək hər yeni yüksəlişə.
Bəxtiyar körpələrin, gülüşünə qərq olaq,
Müharibə deyənin başında yumruq olaq!
Əsgər qardaşım, sənin qüvvət gəlsin qoluna,
Sən sərhədçi qardaşım, Vətən keşiyindəsən,
Namuslu xidmətinlə həmişə yüksələsən.
Əziz, mehriban anam, xeyir-dua ver mənə,
Həmişə səcdəyəm, Sənə bir də Vətənə!
Əzizim Şəfiqə xanıma
Gözlərinə dolan kədər mənə nələr danışdı,
Nə gizlədim o qəm-qüssə mənə çoxdan tanışdı.
Qəhərləndim, danışmadım, fikirlərim qarışdı,
Sınıq könlüm asta-asta qəm odunda alışdı.
Bir kimsənin istisinə qızınmadım doğrusu,
Yoxsul oldum əyilmədim, qibtə etdi çoxusu,
Hər addımda izləsə də məni
böhtan kabusu,
Allahsızdan, namussuzdan uca tutdum namusu.
Müvəqqəti bu dünyada mənim kimi gözün tox,
Bir kimsədən zərrə qədər umacağın gülüm yox.
Şöhrətpərəst xanımlara sadəliyin olub ox,
Şair könlüm sadə qəlbin vurğunudur daha çox.
Daş-qaşların şöləsindən alışsa da çox qadın,
Sən onların yan-yörəndə varlığın da anmadın.
Kim kasıbdır, kim varlıdır heç fərqinə varmadın.
57
Elə bu cür qürurunla gözlərimdə ucaldın.
Dərdli könlüm dolub durmuş, yağış yüklü buluddu,
Hərarətli kəlmələrin ürəyimi ovutdu.
O şəfqətli sözlərində nə sehirdi, nə oddu,
Gecə-gündüz yanağıma axan yaşı qurutdu.
Bakı, 1999 -cu il.
Anama
Həsrətli gözlərində yenə giley oxundu,
Hərarətli əllərin əllərimə toxundu.
Üzünə baxdım sənin, bu nədir bütün qırış,
Saçlarına elə bil sığal çəkib qarlı qış.
Müqəddəs səcdəgahtək qucaqladım səni mən,
Kövrəldin yaş axıtdın həsrət dolu gözündən.
Hıçqırdın körpə balam, bilirdim gələcəksən,
Dərdli, qəmli ananı bir gün yad edəcəksən.
Körpə dedin mənə sən, ürəyim sızıldadı.
Bu bircə kəlmə sözün nələr yada salmadı?
Həyatı dərk edəndən gözündə yaş görmüşəm,
İslanmış yanağından dəfələrlə öpmüşəm.
Neçə gecə yuxudan hövlanak oyanmışam,
Yuxuda da səni mən gözü yaşlı sanmışam.
Yenə gözün nəmlidir, ağlamaq nəyə gərək,
Yalnız möhnət üçünmü yaranıb səndə ürək?
Yox, mənə körpə demə, nə də ağlama ana,
Həmişə gələcəyəm mən ata ocağına.
06 noyabr 1980 -cı il.