Göz muncuğu bakı 2014
Yüklə 0,66 Mb. Pdf görüntüsü
|
44
Əhliman nədənsə qəhərləndi, gözləri yaşardı. İçindən ağlamaq gəlirdi. Bu gecə 22 yaşında axır ki, kişi olmuşdu. Ürəyində bir təlaş da oyanmışdı. Bəlkə bu, məkrli bir oyundur. Bəlkə, bu qızı ona ərə vermək niyyətləri var. Bəlkə, qız «uşağa qalmışam» deyib onu şantaj edəcək. Ya, bəlkə, iraq-iraq, ona bir xəstəlik yoluxduracaq... Gecədən yadında qalan ağrı dolu bir həzzdi, amma qızın sifəti yadında qalmamışdı. Heç adını da bilmirdi. Tanış olanda niyə adını söyləmədi? Bəlkə, bu da konspirasiya üçündü. Nə adı, nə telefonu, nə ünvanı... Elə bil heç yoxmuş, Əhlimanın gözünə görünüb ... Şampanın ya şampana qatılan hansısa həbin təsirindəndir bütün olanlar, gerçək deyildi, xəyalən təsəvvür olunmuş əlaqəydi. Amma əzik-üzük döşək, mələfənin üstündə ləkələr real idi axı... Əhliman doğrudan doğruya çarpayıdan durub tualetə getməli, bayıra çıxmalı, əl-üzünü yuyub paltarını geyinməliydi. İnstituta girər-girməz Sədi elə qapıda onu gülə-gülə qarşıladı: -Necəsən, karanoy? - dedi, - razı qaldın? Gördün də, lələşün havayı söz danışmır. Əhliman qıp-qırmızı qızardı, heç nə demək, bunu müzakirə etmək istəmirdi. Amma ona elə gəlirdi ki, dünən gecəki vaqiədən hamının xəbəri var və indi tələbələr də, müəllimlər də ona ayrı gözlə baxırlar. İstehzayla baxan kim, məzəmmətlə baxan kim, rəğbətlə baxan kim, hətta həsədlə baxanlar da var ... Ya ona elə gəlirdi. Yox, deyəsən, zənnində yanılmırmış. Nədənsə ondan xoşu gəlməyən Firuz bu səfər yanından keçərkən göz vurub qulağına pıçıldadı: -Da... da... - və şaqqanaq çəkib güldü. Əhliman diksindi. Deməli... deməli nə? Bunu heç ağlına gətirmək istəmirdi. Axır dözmədi, Sədini bir qırağa çəkib: - O qız, - deyə sözə başlamaq istəyirdi ki, Sədi bic-bic gülümsündü. -Nədi, xoşun gəldi? Yenə istəyirsən? - Yox, - dedi və deyən kimi dərk etdi ki, bu «yoxu» cürbəcür anlaşıla bilər. - Sən bu barədə Firuza bir şey demisən? -Firuza? Yox, nədi ki.. 45
-Firuz o qızı tanıyır? -Onu kim tanımır ki... Ani tərəddüddən sonra soruşdu: - Sən də olmusan onunla? Sədi güldü: -Nə işinə? Yoxsa aşiq oldun ona? Çox bilsən, tez qocalarsan. Mənə qulaq as. İşində ol. İstəsən sizi yenə görüşdürrəm. Amma bizdə yox, ayrı yerdə, atamgil sabah bağdan gəlir. - Sonra dünyanın hər üzünü görmüş ağsaqqal sayağı məsləhət verməyə başladı. - Dünya beş gündü, kefini çək, ayrı məsələlər nə borcuna? Beyninə salma heç nəyi. O gündən Əhliman özünə söz verdi ki, tövbə, bir də heç vaxt, heç bir qadınla əlaqəsi olmayacaq. Yenə kitablarla xilas olacaq. Amma aylar keçdikcə vədinə əməl etmək çətinləşirdi. İstər-istəməz o gecənin ləzzəti bədən yaddaşına hakim kəsilmişdi. Həyatına üç-dörd başqa qadın da daxil oldu, ailə qurmaq fikri yoxdu, bütün qadınlara pis gözlə baxırdı, az qala hamısını əxlaqsız, satılmış sayırdı. Bir həftə, on gün əlaqədə olduğu qadınlardan da şəhvətdən başqa heç nə ummurdu. Nə sevgi, nə nəvaziş, nə etibar... Dünən ağuşuna aldığı qadının sabah öldüyünü eşitsəydi, vecinə olmazdı. Qəribə o idi ki, Əhlimanla əlaqədə olan bu qadınların hərəsi bir bəlaya düçar olurdu. Ərli bir qadın Əhlimanla on gün yaşayandan sonra qəza nəticəsində beş yaşında uşağını itirdi. Ağlaya-ağlaya: - mənim günahlarımın nəticəsidir, - deyirdi, - qarşıma çıxdı. Başqa bir qadın Əhlimanla ən uzun - yarımaylıq yaxınlıqan sonra xərcəng xəstəyinə tutuldu, iki ayın ərzində əriyib getdi. Üçüncü qadın mühasib işləyirdi, dələduzluq üstündə 5 il həbs cəzasına məhkum edildi. Dördüncü qadın... dördüncü qadın yoxdu. Daha doğrusu, vardı, amma Əhlimanın olmadı... Yaxınlıq etdiyi qadınların faciəvi aqibəti Əhlimanı ürküdürdü. Bu bəlalalara məhz ondan ayrılandan sonra düçar olduqlarını bildiyi üçün daha heç kəsi bədbəxt etmək istəmirdi. Sən saydığını say, gör fələk, ya qədim yunanların Kupidon aldandırdıqları sevgi mələyi başına nə tələ qurur. 46
Əgər doğrudan da ilk baxışdan aşiq olmaq mümkündürsə, Əhliman Rübabəni birinci dəfə görən kimi, «bu qadın mənim olmalıdır, hökman da mənim olacaq», - deyə düşündü. Rəssam Pərvizin sərgisində tanış olmuşdular. Rübabənin rəssama qohumluğu çatırdı. Rəssam Əhlimanın portretini çəkmişdi, qəribə portret idi, ona ani baxan kimi adamın ilk nəzərinə çarpan iri gözləri idi. Rəssam çəkdiyi portretin qarşısında onları tanış edəndə: -Rübabə xanım bibim qızıdır, - dedi, - Əhliman müəllim də modelim. Rübabə:
- Gözəl portretdir, - dedi, - amma Pərviz gözlərinizin ifadəsini dəqiq verə bilməyib. Pərviz: -Düşmən ocaq başında olar, - deyə onun sözlərini zarafata saldı, - nə ifadə var ki, gözlərində, verə bilməmişəm? Rübabə Əhlimanın düz gözlərinin içinə - portretdə yox, həyatda, real gözlərinə baxaraq: - Çox qorxunc gözləriniz var, - dedi. - Bir az sirli, bir az məşum, biz az təhlükəli... Əhliman bu sözlərin fərqinə varmadan Rübabənin boynuna baxırdı; saçlarını təpəsinin üstünə yığmışdı, uzun boynu tamamilə açıq qalmışdı - «durna boyu» sözləri gəlmişdi ağlına. Yaşıl lopa-lopa paltarının dərin dekoltesindən iri döşləri sezilirdi. Çox- çox illərdən sonra Əhliman yenidən bir qadına şəhvət və istək dolu bir hiss keçirirdi, amma bu səfər bu duyğulara bir nəvaziş ehtiyacı da qatılırdı. Rübabəni gözləriylə soyundururdu, əlləri boynunu, çiyinlərini, sinəsini tumarlaya-tumarlaya, sıxcalaya- sıxcalaya bədənində gəzirdi. Düm-düz hamar kürəyiylə aşağı sürüşürdü, bu dolu əndamlı qadını lüt soyundurub yatağa uzandırırdı, boynunu öpüşlərə qərq edirdi. İlk seksual təcrübəsindən qalan peşmançılıqla deyil, sonralar qazandığı sevişmək məharətiylə kam verib, kam alırdı. Rübabənin iri ala gözlərinin düz içinə baxırdı, bu
bu ağrı hər ikisini həzzin zirvəsinə aparırdı. Yüklə 0,66 Mb. Dostları ilə paylaş:
|