downloaded from KitabYurdu.org
28
Bir sevdiyi mahnı var idi: «Sarı gəlin». Bu mahnı elə bil onun
öz mahnısı idi. Elə bil onun üçün yazılmışdı. On birinci sinifdə
oxuyanda bir
dəfə ən sevimli müəllimi olan yaşlı qadın ona baxıb birdən
zarafatla: «Nənən ölsün sənin, sarı gəlin!» - dedi. O sözdən
sonra doğmalaşdı bu mahnı ona, ya eləcə ürəyinə yatmışdı
xalq mahnısının ürəkdən gələn sözləri, musiqisi?.. Ondan
sonra, özü istəsə də, istəməsə də, ən qəmli, ən çarəsiz
vaxtlarında bu mahnı onun beynindəmi, qəlbindəmi
səslənirdi.
... Nənən ölsün sənin, sarı gəlin!
Ürəyindəkiləri heç vaxt, heç kimə aça bilmirdi. Heç canından
çox sevdiyi uşaqlanna da! Bəlkə də qızı bir az böyüyəndən
sonra onunda dərdləşəcəkdi. Bəlkə də... Söz vermişdi ki,
Təhminə böyüyəndə kimi sevsə, kimi bəyənsə ona da ərə
verəcək. Bəs özünün necə?.. Sevdiyi, bəyəndiyi bir oğlan
olmuşdumu Səfayənin? Yox, onu soruşmasanız yaxşıdır. Elə
şeyi deməzlər! Səfayənin əri, uşaqları var. Əvvəllər sevdiyi
olubsa da, yəqin bu sevgi uşaqlıq sevgisi olub. Olub və
qurtarıb gedib... Amma...
Səni mənə verməzlər,
Ay nənən ölsün, san gəlin...
Mahnının bu yerində nə qədər istəsə də ağlamağını saxlaya
bilmirdi. Elə bil, illərin dərdi, acısı, zəhəri qaynar göz
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
29
yaşlarına çevrilib gözlərindən tökülürdü. Ancaq səsini
çıxarmırdı. Tez də unutmağa çalışırdı hər şeyi. Başını işlə
qarışdırırdı. İş də ki, çox idi. İşləyən üçün səhərdən axşama
kimi iş tapılır kənd yerində.
Özünün istiqanlı, naz-qəmzəli olmadığını bildiyi üçün
Əhlimana yazığı gəlirdi. Bilirdi ki, Əhliman nə istəyir, nə cür
arvad arzulayır. Ancaq o deyən kimi ola bilmirdi ki, bilmirdi.
Dözümünün son həddində bir-iki dəfə evdən baş götürüb
atasıgilə getmişdi. Hər dəfə atası onu geri qaytarmışdı.
Zəlimxan kişi qadının öz evindən küsüb getməsinə çox pis
baxırdı. Elə anası da. Deyirdi, qızım, dözməlisən, evdə söz-
söhbət olar. Bir vaxt hamısı unudulub gedəcək. Qayıt get,
qardaşın da darqursaqdı, bilsə söhbət böyüyər, yaxşı düşməz.
Ancaq, bir dəfə Allahyar bildi məsələni. Bildi və Əhlimana
xəbər göndərdi ki, özünü yığışdırsın. Əhliman da qabaqdan
çəkilən deyildi.
O da xəbər göndərdi ki, Allahyar onun ailə işinə qarışmasın.
Beləliklə, onlann arasında soyuqluq yaranmışdı.
Səfayənin evdən küsüb getdiyi vaxtlarda Əhliman da
səbirsizlik və kobudluq etməsinə peşman olur, Səfayəni geri
qaytarmağa çalışırdı. Əhliman hərdən fikirləşəndə görürdü ki,
bu sarışın saçlı, kövrək, incə dodaqları ağ sifətinə gözəllik
verən qadına öyrəşib. Ancaq nə idi onların normal
münasibətlərinə mane olan? Əhliman bunu heç cür
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
30
dəqiqləşdirə bilmirdi. Bir az da uşaqlar onları bir-birlərinə
bağlamışdı. Evin böyük uşağı olan Cavid anasını çox sevirdi.
Lap çox! Elə Təhminə də! Ancaq o, atasını daha çox istəyirdi.
Səfayə bütün analar kimi uşaqlarını sevsə də, bunu üzə vura
bilmirdi. Xasiyyəti belə idi... Həmin gün, səhər tezdən evdən
çıxanda da uşaqların çarpayısına yaxınlaşmış, heç nədən
xəbərləri olmadan şirin-şirin yatan ciyərparalannm üzündən
öpüb ağlamışdı.
Hər gün şəhərə sərnişin aparıb-gətirməklə məşğul olan Sabirin
UAZ-ı kənddən çox ertə çıxırdı. Çünki bazara bostan
məhsulları aparanlar oraya vaxtında çatmalı idilər. Şəhərə
getmək istəyən, gərək səhər alaqaranlıqda duraydı. Səfayə,
onsuz da, səhərlər yuxudan tez ayılırdı. Uşaqlar isə bu vaxt
hələ yuxuda olurdu. O, ərinin tövlədə olmasından istifadə edib
həyətdən çıxmışdı. Özü ilə bir dəst paltardan və
uşaqların foto-şəklindən başqa heç nə gö¬türməmişdi. Hətta
nişanlı vaxtı oğlan evinin almış olduğu qızıl bəzək əşyalarını
da evdə qoymuşdu. Bu dəfə fikri qəti idi! Qayıtmayacaqdı!
Qonaqlar nahardan sonrakı vaxtlarını həyətin aşağısmdakı iri
heyva ağacının kölgəsində keçirdilər. Qanbay Qasımlı ilə
Mahir əsasən şahmat oynamaqla məşğul idilər. Şahmata
onlardan heç də az marağı olmayan Nemət isə oyuna tamaşa
etməklə kifayətlənməli olmuşdu. Rəqibinə bir dəfə də qalib
gələ bilməmiş Mahir getdikcə həvəslənir, Qasımlım
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
31
heç olmazsa, bir dəfə mat vəziyyətinə salmağa çalışırdı.
Şam süfrəsi yenə evin qarşısındakı stolda açılmışdı. Yemək
qurtarıb, süfrə yığışdırılsa da kişilər yenə stolun arxasından
durmamışdılar. Onlar söhbət edir, hərdən Nuridənin, ya
Fədayə müəllimənin dəmləyib gətirdiyi çaydan içirdilər.
Kəndin işıqları hələ günortadan bir az keçmiş sönmüşdü.
Mehdixan kişi bildirdi ki, qonşu kənddə əsas transformator
təmir olunur, ona görə də işıqlar bir də sabah axşam yana bilər.
Saatın ıo olmağına az qalmışdı. Artıq yarım saatdan çox idi ki,
kəndə qaranlıq çökmüşdü. Axşamlar həyətə düşən gur elektrik
işığının əvəzinə, indi stolun üstünə neft lampası qoyulmuşdu
ki, o da ancaq süfrəyə və onun yaxın ətrafına işıq sala bilirdi.
Mahir Talıbov yenə, adəti üzrə, başına gələn əhvalatlardan
danışırdı. Nemət, Elməddin və Mehdixan kişi ona maraqla
qulaq asırdılar.
Qanbay Qasımlı ayağa qalxıb stoldan aralandı. Həyətin
aşağısına doğru bir neçə addım atıb dayandı. Ətrafda göz-gözü
görmürdü. Başını qaldırıb səmaya baxdı. Ay bir topa qara
buludun arxasında gizlənmişdi. Səmanın açıq hissələrində
ulduzlar sayrışırdı. Bir ulduz qəflətən uzun bir qövs cızaraq
yox oldu. Bu, Qasımlının gözündən yayınmadı. Nəzərlərini
səmadan çəkib həyətin aşağı tərəfinə baxdı. Gözləri qaranlığa
alışdığı üçün bu dəfə heyva ağacını ayıra bildi. Ağac
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |