Downloaded from KitabYurdu org
Yüklə 3,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
455
Kiçik televizorun qiyməti 985 Danimarka kronu idi. Qızının göstərişlərilə, sehrli nömrələrilə oradan ora yönəldilən Albert Knaqın duyğularıyla müqayisədə bu, doğrudan da xırdalıq idi. Qızı buradadı, yoxsa yox?! O andan başlayaraq getdiyi hər yerə diqqətlə göz qoymağa başladı. Özünü həm casus, həm də kukla kimi hiss edirdi. Ona elə gəlirdi ki, adi insani hüquqlarından, azadlığından məhrum olunub. İçki və tütün satılan “duty-free” dükanına da getməliydi. Burada da üstündə adı yazılmış bir zərf vardı. Hava limanı sanki onun üçün bir kompüter oyununda kursor idi. Zərfdə yazılmışdı: “Kastrupdakı böyük “duty-free” dükanı vasitəsilə mayor Knaq. “Buradan saqqız-konfet, bir neçə qutu badamlı şokolad istəyirəm. Unutma ki, bunlar Norveçdə daha bahadır. Anam isə, deyəsən, “Campari” xoşlayır. Qeyd. Evə gələnə qədər bütün antenaların açıq olmalıdır. Bu vacib məktublardan hansınısa gözdən qaçırmaq istəməzsən, elə deyilmi? Səni sevən, səndən çox şey öyrənmiş qızın Hilde”. Albert çarəsizliklə ah çəkdi və dükandan ondan istənilənləri aldı. Əlində üç dolu plastik torba və çiynində çantasıyla təyyarənin qalxacağı 28 nömrəli çıxış qapısına tərəf getdi. Əgər yenə məktub varsa, eybi yox, qoy qalsın. Amma 28 nömrəli qapının yanındakı sütunda da ağ zərf asılmışdı. “Mayor Albert Knaq, Kastrup hava limanı, 28-ci qapı”. Bu da Hildenin xətti idi. Amma sanki qapı nömrəsini başqa adam yazmışdı. Yenə də bunu dəqiq demək olmazdı, çünki rəqəmlərdən adamların xəttini bilmək olmur. Söykənəcəyi divara dayalı bir stulda oturdu. Torbalar əlində idi. Şübhəylə sağa-sola baxanda məğrur bir mayordan çox ilk dəfə təkbaşına yola çıxmış uşağa oxşayırdı. Hilde buradadırsa, birinci özü onu görmək istəyirdi. Sərnişinləri şübhəylə müşahidə etməyə başladı. Bir müddət özünü vətən xaini kimi hiss etdi. Nəhayət, minik başlananda dərindən nəfəs aldı. Təyyarəyə son minən o oldu. downloaded from KitabYurdu.org
456
Minik kartını verəndə giriş məntəqəsinə yapışdırılmış daha bir zərf gördü. ***
Sofi və Alberto Breviki və bir az sonra Kraqeroya çıxışı ötüb keçdilər. Çox sürətli gedirsən, - Sofi dedi. Saat doqquza az qalıb. Mayorun Kjevik hava limanında enməsinə bir şey qalmadı. Narahat olma, onsuz da bizi sürət həddini aşmağa görə saxlaya bilməzlər. Birdən başqa maşınla toqquşsaq? Adi bir maşına çırpılsaq, heç nə olmaz. Amma bizim kimi bir maşınla toqquşsaq... Onda?
- Onda ehtiyatlı olmalıyıq. Bir az bundan qabaq uçan maşını keçdiyimizi gördün? -Yox. -
- Bu turist maşınını keçməksə asan olmayacaq. Yolun hər iki yanı da sıx meşəlikdi. - Problem yoxdu, Sofi. Bunu bir dəfəlik başa düş. Belə deyib maşınla meşəliyə girdi, sıx ağacların arasıyla sürüb keçdi. Sofi dərindən nəfəs aldı. Məni qorxutdun. Qorxma, biz kəpic divardan da keçə bilərik. Yəni biz ətrafımızdakı şeylərdən fərqli olaraq, hava kimi ruhuq? Yox, belə deməklə atın qabağına ot qoymuş olursan. Əslində ətrafımızdakı şeylər, bu reallıq bizim üçün boş, hava kimi macəradı. Başa düşmədim. Onda yaxşı qulaq as. Ruhun su buxarından da “boş” bir şey olduğuna inanılır. Yanılırlar. Əslində ruh buzdan daha “sıxdır”. Heç belə fikirləşmirdim. Onda sənə bir hekayət danışım. Bir vaxtlar mələklərə inanmayan bir adam var imiş. Bir gün meşədə ağac kəsəndə yanına mələk gəlir. downloaded from KitabYurdu.org
457
-Aha? - Bir müddət birlikdə gəzirlər. Axırda adam mələyə deyir: “Yaxşı, indi mən mələklərin mövcudluğunu qəbul edirəm. Amma siz bizim kimi gerçək deyilsiniz”. Mələk cavab verib: “Bununla nə demək istəyirsən?” Adam deyib: “Bir az əvvəl böyük qaya çıxdı qarşımıza, mən onun yanından keçdim, sən isə qayanın içinə girib keçdin. Yolda kötüklər var idi. Mən kötüklərin üstünə dırmaşıb aşmalı oldum, sənsə kötük yığınının içinə girib keçdin”. Mələk çox təəccüblənir: “Bayaq ikimiz də duman içində yeriyib keçdik. Çünki ikimiz də dumandan daha sıxıq”. - Elədi. - Biz də beləyik, Sofi. Ruhlar dəmir qapıdan keçə bilirlər. Ruhu nə tank, nə bombardman dağıda bilər. - Komfortdu da. - Biz Risördən keçəcəyik. Mayorun evindən yola çıxalı bir saat da olmayıb! Məmnuniyyətlə bir fincan qəhvə içərdim. Söndeleddən əvvəl Fianeyə çatanda yolun sol tərəfində bir kafe gördülər. Adı “Sinderella” idi. Alberto maşını kafenin qarşısındakı otluqda saxladı. Kafeyə girən kimi Sofi soyuducudan Cola götürmək istədi, soyuducunun qapısını çəkdi, amma sanki qapı yerinə mıxlanmışdı, açılmırdı. Alberto maşından tapdığı bir kağız stəkana qəhvə süzməyə çalışdı. Qəhvə makinasının düyməsinə var gücüylə basırdı, amma makina işə düşmürdü. Hirslənib üzünü müştərilərə tutdu, kömək istədi. Heç kəs onu vecinə almayanda elə qışqırdı ki, Sofi qulaqlarını tutmalı oldu.
- Qəhvə istəyirəm! Birdən məsələnin nə yerdə olduğunu başa düşdü və gülməyə başladı. Dönüb getmək istəyəndə bir yaşlı bir qadın yerindən qalxıb onlara yanaşdı. Qadın qırmızı ətək, açıq mavi jilet geyinmişdi, başında ağ örtük vardı.O, kafedəki adamlardan daha aydın, parlaq görünürdü. Albertoya üz tutub dedi: - Niyə elə qışqırdın, oğlum? downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|