Down sendromlu çocuklarda motor geliŞİMİ ve müdahalesi
Yüklə 119 Kb. Pdf görüntüsü
|
28 postürlerini kolaylıkla değiştirebilecek denge ve sağlamlığa sahip değillermiş gibi görünüyorlardı; bu da beden motor becerilerinin ileriki gelişimini etkileyebilirdi. Figür 2.15 Oturma pozisyonunda baş desteği Figür 2.16 Oturma pozisyonunda bir şeye uzanma Figür 2.17 Oturma pozisyonu, sağlıksız beden uzantısı Oturma pozisyonundayken postürü sürdürmek için esas olarak eller kullanılıyorsa, bunun normal kavrama aktivitelerinin gelişimini ve özellikle de iki elin koordinasyonunu etkileme olasılığı vardır. Çocuk D (35 aylık) ve A’nın (18 aylık) başlarını sıklıkla boyunlarının arka kısmında taşımaları ve çocuk D (35 aylık) ve çocuk C’nin (34 aylık) oynayabilmek için kollarının üst bölümlerini göğüslerine doğru bastırmaları da oldukça ilginçtir (Figür 2.16). 35 ve 46 aylık çocuk D’nin her ikisinin de beden uzantıları sağlıksızdı (figür 2.17). 29 2.2.7 Geçiş postüründe oturma Çocuk B (18 aylık) desteksiz şekilde oturabiliyordu. Çocuk kendi başına oturma pozisyonuna ve oturma pozisyonundan başka bir postüre aktif bir şekilde geçemiyordu. Postürde gözlemlenen tek çeşitlilik, homolateral gerilmiş bacağın destekleme bacağı olarak kullanılması ve heterolateral bacağın biraz kaldırılmasıyla, ağırlığın bir taraftan diğerine transferiydi. Beden simetrik olarak kaldı, rotasyon ya da ekstansiyon ve tabii ki yan oturma oluşmadı. Her iki kol ya da bazı durumlarda homolateral kol destek almak için yere kondu. Çocuk D (35 aylık) oturma postürünü bırakmadı. Bacakları açık şekilde otururken önündeki bir şeyi kavramak istediğinde kalçasını ve bedenini, bacakları yerde genişçe abdükte olana kadar öne doğru uzattı. Çocuk D 48 aylıkken bu hareketi, oturur pozisyondan yüzüstü pozisyona geçmek için kullandı. Bedeni ve kalçayı fleksiyona getirirken bacaklarını arkaya almak için ayırdı ve karnının üzerinde uzandı. Çocuk A (18 aylık) ve çocuk C’de (34 aylık) oturma pozisyonundan pron pozisyona geçerken, bu aşırı abdüksiyon formunu kesin bir simetriyle kullandı (figür 2.18). Normal olarak bu tür postür değişikliklerinde gözlenen hareket paternleri asimetrik motor becerileri gerektirir, yani yan oturma ve beden rotasyon/ekstansiyonunda bedenin iyi motor becerisi esastır. Bu çocuklarda oturma pozisyonunda, yan oturma ya da beden rotasyonu gözlenemez. Oturma pozisyonundan yüzüstü pozisyona geçişlerindeki spesifik davranışları, denge kaybını minimuma indirmeye ve gövdenin ekstansiyonunu temin etmek için mümkün olduğunca simetri sağlamaya odaklanır. Çocuk C (34 aylık) kendi başına oturabiliyordu. Bunu, emekleme pozisyonundayken bir ayağını yerde önüne hemen homolateral elin arkasına yerleştirip, aynı şekilde diğer bacağını da ileri hareket Figür 2.18 Oturmadan pron pozisyona geçiş. 30 ettirerek yaptı. Sonra bacaklarını çapraz yapıp; kalçalarını flekse, abdükte ve ekserote hale getirdi. Bu hareketler yine simetrik bir şekilde gerçekleşti, yan oturma gözlenmedi ve denge ya da beden rotasyonu için bir gereklilik yoktu. Çocuk C (34 aylık) ve E bacaklar çapraz şekilde otururken, geçişte yan oturuş ya da beden rotasyonu olmaksızın emekleme pozisyonuna geçtiler. Bir tarafta diz ve el destek olarak kullanıldı ve vücudun tamamı eksen boyunca iki destek arasında çekilecek şekilde yan yattı. Boşta kalan bacağın dizinin hala fleksiyon halinde olduğu gözlendi. Çocuk E çapraz bacak pozisyonundayken iyice açılmış kollarını yerde önüne koydu, sonra ileri doğru dönüp bedenini, pelvis her iki dizinin üstüne gelecek şekilde, öne doğru meylederek dizüstü pozisyona geldi. Bu, aynı zamanda emekleme pozisyonuna geçmek için de bir alternatiftir. Yine, hareketler simetriktir ve yan oturma ile beden rotasyonu gözlenmemiştir. Çocuk E (46 aylık) ayaklarını sırasıyla yerde ellerinin arkasına koyup, bacaklarını her iki kolunun yardımıyla gererek vücut ağırlığını olabildiğince ayakları üzerine getirdi ve emekleme pozisyonundan ayağa kalktı. Çocuk C de (34 aylık) emekleme pozisyonundan ayağa kalktı ama önce, ellerini sadece dizlerinin önüne yerleştirdi. Sonra dizüstü pozisyona geçti, optimal vücut ağırlığını kollarının üzerine verip ağırlığını bir dizinden aldı ve bu şekilde ayağını yere koyabildi. Burada ayağa kalkma işlemi yine, gerçekte beden rotasyonsuz ama denge kaybını engellemek için ellerin ve ayakların maksimum desteğiyle vücut ağırlığını olabildiğince direkt olarak ayaklara vererek, olabildiğince simetrik olarak gerçekleşti. Ayakta dururken, çömelme pozisyonu kanalıyla her iki baldırını da simetrik olarak yere koyarak oturma poziyonuna geçti. Çocuk A, B ve D (aynı sırayla 5 ve 18, 18 ve 22, 35 ve 46 aylık) henüz ayağa kalkmaya hazır değildi. 2.2.8 Ayağa kalkma 31 2.2.9 Yürüme 2.3 Tartışma Çocuk C (34 aylık) bacakları genişçe açık ve kolları yanlara uzatılmış şekilde desteksiz yürüdü. Kalçalarını öne doğru fleksiyon yapmadan ama abdüksiyon ve dış rotasyon yaparak, beden rotasyonsuz yürüdü ve bu sırada kollarıyla birçok denge reaksiyonu gösterdi. Bacak aksiyonu hipotonik görünüyordu (figür 2.20). Çocuk E (46 aylık) hızlı ve beden rotasyonuyla desteksiz yürüdü. Bir şekilde açılmış bacaklarla, kalçalarını iç rotasyona getirerek yürüyordu. Bacak hareketi hipotonikti ve bu sebeple koordine değildi. Çocuk tek bacak üzerinde duramıyordu. Çocuk A, B ve D (sırasıyla 5 ve 18, 18 ve 22, 35 ve 46 aylık) henüz yürüme evresinde değildi. Her ne kadar DS’lu çocuklar zihinsel engelle ilişkilendirilseler de, çeşitli çalışmalar motor becerilerle ilgili problemlere işaret etmektedir. Cunningham’ın (1982) genel açıklaması, normal çocuklarla karşılaştırıldıklarında bu çocukların beceri aşamalarına ulaşmalarında belirgin bir gecikme olduğunu ve belli bir motor seviyeye geçiş yaşının açıkça büyüdüğünü gösterir. Carr (1970) sağlıklı çocuklarla karşılaştırıldıklarında; bu çocukların altı ve onuncu aylarda Bayley Bebek Gelişimi Ölçeği’ndeki zihinsel ve motor skorlarının keskin olarak inişe geçtiğini ve aynı zamanda DS’lu çocukların altı ay sonra motor görevlere nazaran zihinsel olarak daha iyi skorlara ulaştıklarını gösterir. Sonuç olarak, Conolly ve Michael (1986) Bruininks Oseretsky Test’inde aynı zihinsel yaştaki başka zihinsel engelli çocuklarla karşılaştırıldıklarında, DS’lu çocukların bazı bölümlerde belirgin şekilde daha az başarılı Figür 2.19 Ayağa kalkma Figür 2.20 Yürüme Yüklə 119 Kb. Dostları ilə paylaş:
|