Doktora tez
Yüklə 0,86 Mb. Pdf görüntüsü
|
64 5. TARTIŞMA VE SONUÇ Yumurta tavuğu yemlerinde kullanılan arpa ve buğdayın gama ışınlanmaya maruz bırakılmasının etkilerini belirlemek amacıyla yürütülen denemeden elde edilen sonuçlar daha önceden yürütülen araştırma bildirişleri de dikkate alınarak bu bölümde tartışılmıştır. 5.1 Verim Kriterleri Deneme sonunda elde edilen sonuçlar yumurta verimine enzim ilavesinin ve gama ışınlama uygulamasının önemli bir etkisinin olmadığını göstermiştir (P>0.05). Buğday ve arpa grupları kendi içlerinde ışınlama ve enzimin etkilerini ayrı ayrı karşılaştırmak bakımından değerlendirildiğinde buğdaya enzim ve gama ışınlama uygulamasının yumurta verminde bir azalmaya yol açtığı görülmektedir. Ancak genel sonuçlara bakıldığında enzim grupları ile ilgili elde edilen bulgular daha önce yapılan çalışmaları destekler niteliktedir ve yapılan çalışmalarda enzim uygulamasının yumurta veriminde değişiklik yaratmadığı sonucu ağır basmaktadır. Bustany vd.’nin (1988) yaptıkları çalışmada, yaklaşık toplam tahıl içerisinde % 72-75 oranında arpa, buğday ve çavdar içeren karma yemlere enzim ilavesinin yumurta verimini artırmadığı belirtilmiştir. Benabdejelil vd. (1994), Francesch vd. (1994), Çiftçi vd. (1997), arpa içeren yumurta tavuğu rasyonlarına karma enzim ilavesinin yumurta verimini etkilemediğini bildirmişlerdir. Polat vd. (1995), Robert vd. (2006), buğdaya dayalı yumurta tavuğu rasyonlarına enzim ilavesinin yumurta verimini etkilemediği sonucuna varmışlardır. Ancak Çiftçi vd. (1997 ve 2003a), buğday ağırlıklı yumurta tavuğu rasyonlarına enzim ilavesinin yumurta verimini artırdığı sonucuna varmıştırlardır. Literatür çalışmalarında yumurta tavuğu rasyonlarına gama ışınlama uygulanması ile ilgili araştırmalara rastlanmamıştır. Deneme sonucunda enzim ilavesinin ve farklı düzeyde gama ışınlama uygulamasının haftalık dönemlerde yumurta ağırlığı üzerine etkileri önemli farklılık göstermiştir. Genel olarak mısır kontrol grubu ile arpa kontrol gruplarının yumurta ağırlıkları en düşük seviyede yer alırken bunun tam tersine buğday ağırlıklı yemlerle beslenen tavuklardan elde edilen yumurtaların daha ağır olduğu dikkati çekmektedir. Arpa kontrol grubunun 65 yumurta ağırlığı düşükken arpaya uygulanan enzimin yumurta ağırlığını artırdığı görülmüştür. Yumurta ağırlığı bakımından ortaya çıkan sonuçlarda diyetlerdeki linoleik asit seviyesinin de etkili olması muhtemeldir. Çizelge 4.1. incelendiğinde ilave yağa bağlı olarak en düşük linoleik asit seviyesinin mısır kontrol grubunda olduğu görülmektedir. Aslında tüm gruplarda diyet linoleik asit seviyesi normal yumurta büyüklüğü için önerilen %1.5’in oldukça üzerindedir. Bununla birlikte buğday ve mısır arasındaki diyet linoleik asit seviyesinin birbirine benzer olması yumurta ağırlığında gözlenen farklılıkların diyet linoleik asit seviyesi ile ilişkilendirilmesini anlamlı hale getirmemektedir. Arpa içeren yemlerle beslenen gruplarda enzim ve gama ışınlama uygulaması arpa kontrole göre yumurta ağırlığının yükselmesine neden olmuştur. Konu ile ilgili çalışmalar incelendiğinde yumurta tavuğu rasyonlarına enzim uygulamasının yumurta ağırlığını etkilemediği görüşü çoğunlukta olmakla birlikte farklı sonuçlar elde edildiği de görülmektedir. Benabdejelil vd. (1994), Yörük ve Bolat (2003) arpa içeren yumurta tavuğu rasyonlarına karma enzim ilavesinin yumurta ağırlığını etkilemediğini bildirmişlerdir. Ancak Francesh vd. (1994), % 57 ve % 42 arpa içeren yumurta tavuğu karma yemlerine enzim ilavesinin deneme sonunda ortalama yumurta ağırlığını artırdığı bildirmişlerdir. Polat vd. (1995), Çiftçi vd. (1997), Çiftçi vd. (2003b), Malhlouthi vd.(2003), Roberts vd.( 2006) buğdaya dayalı yumurta tavuğu rasyonlarına enzim ilavesinin yumurta ağırlığını artırmadığı sonucuna varmışlardır. Dolayısı ile mevcut çalışmanın sonuçlar bu verilerin zenginleşmesine bir katkı sağlamaktadır. Yumurta tavuklarında gama ışınlama ile ilgili araştırmaya rastlanılmaması sonuçları değerlendirmeyi zorlaştırmaktadır. Ancak bilhassa NOP içeriği mısır ve buğdaya göre yüksek olan arpanın gama ışınlamaya maruz bırakılmasının yumurta ağırlığını önemli düzeyde artırmış olması gama uygulamanın etkilerini değerlendirmek açısından önemlidir. Yumurta üretimi sonuçlarına bakıldığında, araştırmada en yüksek yumurta üretimine buğday kontrol grubu ile mısır kontrol grupları sahipken arpa grupları en düşük seviyede yer almışlardır. Gerek gama ışınlama ve gerekse enzim uygulaması buğday ağırlıklı yemlerde olumlu sonuç sağlamamıştır. Bu durum normalde beklenilen bir sonuç değildir. Bu sonucu uygulamaların olumsuz etkisi gibi değerlendirmek mümkünse de özellikle enzim ile ilgili yapılan çalışmalar ve enzim bilgisi sonuçların bu 66 yönde yorumlanmasının çok doğru olmayacağı yönünde algılanmalıdır. ncelenen diğer parametrelerde tespit edilen veriler ve performans değerlerindeki genel yükseklikte bu görüşün oluşmasında etkilidir. Ancak gama uygulama ve enzim uygulamasının buğday ağırlıklı yemlerle beslemede faydalı olmadığı sonucuna varmak mümkündür. Gama ışınlama ve enzimin etkisi kanatlı yemleri için yüksek NOP içeriği nedeni ile daha problemli olan ve genellikle tercih edilmeyen veya çok az düzeylerde kullanılan arpa için değerlendirildiğinde; enzim uygulamasının daha önce yapılan çalışmalarda elde edilen sonuçlara benzer şekilde yumurta üretimini artırdığı ve faydalı olduğu ortaya konulmuştur. Gama uygulamasında ise 10 kGy dozunun bu bakımdan etkisiz kaldığı ancak yüksek doz olan 100 kGy’nin arpada bulunan polimer yapıdaki glukanların olumsuz etkilerini, onları parçalamak sureti ile elimine ettiği ve ortalama yumurta üretimini önemli düzeyde iyileştirdiği sonucuna varılmıştır (P<0.05). Araştırmada yem tüketim sonuçları bakımından elde edilen farklılıkların muamelelere bağlı olarak önemli orvea değişmediği bulunmuştur (P>0.05). Bununla birlikte yine beklendiği gibi arpa ağırlıklı yemleri tüketen tavukların istatistiki olarak farklılık önemli olmasa da, mısır ve buğday ağırlıklı beslenenlere göre daha fazla yem tüketme eğiliminde oldukları görülmektedir. Yem tüketim sonuçları enzim ilavesi yönünden ele alındığında, araştırmadan elde edilen veriler Bustany vd. (1988), Polat vd. (1995), Oloffs vd. (1998), Çiftçi vd. (2003a), Lazaro vd. (2003), Yörük ve Bolat (2003), Freitas vd. (2004) tarafından elde bildirilen bulgular ile paralellik göstermektedir. Ancak Çifçi vd. (2003) ve Halle (2003) yumurta tavuğu rasyonlarında enzim uygulamasının yem tüketimini artırdığı sonucuna varmışlardır. Yem tüketimine ait gruplar arasında farklılığın çıkmama nedeninin rasyonda kullanılan arpa ve buğday oranlarının % 45 düzeyinde olması ve bunun yumurta tavuklarının etlik piliçlere oranla yaşlarından dolayı sindirim sistemlerinin daha iyi gelişmesi ve bu sebepten bahsedilen oranları tolere etmelerinden kaynaklveığı sanılmaktadır. Arpa ağırlıklı rasyonlar yem tüketiminde artış eğilimi yol açmışlar, ancak muhtemelen araştırmada kullanılan arpaların kalitesinin de yüksek olması nedeni ile bu artış çok fazla olmamış ve tavuklar olumsuz etkilenmemişlerdir.
Yüklə 0,86 Mb. Dostları ilə paylaş:
|