5.
Şərhin aydınlığı və anlaşıqlılığı.
Şərhin aydınlığı onun ün
vanlandığı şəxsə aydın olmasını nəzərdə tutur. Aydınlıq sözlərin,
terminlərin, söz birləşmələrinin, qrammatik konstruksiyaların də
qiq və birmənalı şəkildə işlədilməsi yolu ilə əldə olunur.
İfadələrdə aydınlığın pozulmasına nümunə kimi, məsələn:
«Bu kimi başqa işlərdə rəqəmli məlumatlar yoxdur».
Şərhin aydınlığı (yaxud anlaşıqlığı)- nitq formasının ünvan
landığı şəxs üçün anlaşılan olması, onu maraqlandıra bilməsi de
məkdir.
Nitqin anlaşıqlılığı aydın olmasını nəzərdə tutur. Lakin aydın
şərh edilən hər şey heç də bütün insanlar üçün anlaşıqlı olmur. M ə
sələn, atom fizikasına aid aydın dillə oxunan mühazirə əsasən yal
nız mütəxəssislər üçün aydın olur.
6.
Nitqin təmizliyi.
O nitq təmiz hesab edilir ki, orada ədəbi
dilə yad olan ünsürlər (söz və söz birləşmələri), yaxud əxlaq nor
maları tərəfindən qəbul edilməyən ünsürlər olmur.
Belə ünsürlərə nitqdə düşüncə zamanı, fasilələrdə meydana çı
xan parazit sözlər (belə, deməli, necə deyərlər və s.), dialektizmlər
və loru sözlər (nejə, həmi və s ), varvarizmlər (Azərbaycan dilində
qarşılığı olduğu halda xarici sözlərdən istifadə edilməsi- famili
ya- soyad, adres - ünvan və s.), jarqonizm və vulqarizmlər (kobud
sözlər) aiddir.
7.
Nitqin ifadəliliyi.
İfadəlilik dedikdə nitqin strukturunun
elə xüsusiyyətləri nəzərdə tutulur ki, onlar dinləyici və oxucu
nun diqqətini cəlb edə bilir. İfadəlilik informasiyalı (bu zaman
dinləyiciləri verilən məlumat cəlb edir) və emosional (bu halda
dinləyiciləri şərhin üsulu, ifa tərzi cəlb edir) olur.
8.
İfadə vasitələrinin müxtəlifliyi.
İfadə vasitələrinin müx
təlifliyi tələbi o zaman yerinə yetirilir ki, danışan, yaxud yazan adam
leksik ehtiyatının böyük hissəsindən, çox sayda sinonimlərdən
istifadə edir.
9.
Estetiklik.
Nitqin estetikliyi ədəbi dil tərəfindən insanın
şərəf və ləyaqətini təhqir edən ifadələrin qəbul edilməməsində
aşkara çıxır. Estetikliyə nail olmaq üçün danışan emfızemalardan
- ədəbsiz, kobud, mərifətsiz görünən sözlərin əvəzinə emosional
61
baxımdan neytral olan söz və ifadələrdən istifadə edir. Məsələn,
«Uşaq əskilərini çirkləndirib», «Onun mədəsi pozulub» və s.
10.
Münasiblik.
Münasiblik dilin elə vasitələrinin seçilib
istifadə olunmasım tələb edir ki, onlar nitqi ünsiyyətin məqsəd
və şərtlərinə uyğunlaşdıra bilir. Bu və ya digər dil vasitələrinin
münasibliyi mətndən, vəziyyətdən, müsahibinizin psixoloji xüsu
siyyətlərindən asılıdır. Bu prinsipin mahiyyətini «Özünü asmış
adamın evində ipdən danışmazlar» məsəli çox yaxşı izah edir.
Nitq norması dil sisteminin həyatiliyinin daha sabit ənənələrinin
birliyi kimi dilin fəaliyyət və inkişaf prosesində, sosial strukturda-
kı dəyişikliklərin təsiri altında uzun müddət ərzində qurulur.
Bu səbəbdən nitq normalarına yiyələnmə ünsiyyət tiplərindən
asılı olaraq dil vahidlərindən istifadəyə uzunmüddətli yiyələnmə
prosesidir. Bu prosesdə ən mühüm olan, ünsiyyət məqsədlərinə
çatmaqdan ötrü nitq normalarına əməl edilməsinin vacibliyinin
dərk olunmasıdır.
Nitq fəaliyyətinin əsas növlərinə yiyələnmə (oxu, dinləmə,
yazı, söhbət, işgüzar danışıqlar) nitq mədəniyyətini və nitq ün
siyyətinin səmərəliliyinin yüksəldilməsini təmin edən normaların
mənimsənilməsini tələb edir.
2.4.
N itq ü slu b ları və
nitq m ədəniyyətinin növləri
Nitq üslubları
İstənilən dilin leksikası üslubi baxımdan müx
təlif növlüdür. Bəzi sözlər ümumişlək hesab edilir, digərləri yalnız
müəyyən nitq vəziyyətlərində istifadə edilir.
Üslub nitq vasitələrinin insan ünsiyyətinin bu və ya digər
sahəsində istifadə edilən, tarixən formalaşmış sistemidir.
M üasir dildə aşağıdakı üslubları fərqləndirirlər: elmi, publisis
tik, rəsmi-işgüzar, danışıq (məişət); bir sıra alimlər həm də bədii
ədəbiyyat üslubunu bu sıraya daxil edirlər.
62
Hər bir üslubun dil normalarına aid öz tələbləri var: bu tələblər
ciddi elmi terminologiyadan yüksək emosionallığın sadə leksi-
kasına qədər müəyyən hüdudları əhatə edir. Leksika bir üslub
dan digərinə keçir, daha çox isə bu və ya digər üslubların söz və
ifadələri danışıq (məişət) üslubuna keçib möhkəmlənir.
Elmi üslub
- bu, elmi məqalələrin, məruzələrin, monoqrafi
ya və dərsliklərin və s. üslubudur. Bu üslub həmin materialların
məzmun və məqsədlərinə əsasən müəyyənləşdirilir. Bunlar: bizi
əhatə edən gerçəkliyin faktlarını mümkün olduğu qədər dəqiq və
ətraflı izah etmək, hadisələr arasındakı səbəb-nəticə əlaqələrini
göstərmək, tarixi inkişafın qanunauyğunluqlarını göstərmək,
məlumat vermək və bu kimi məsələlərdir.
Elmi üslubun səciyyəvi xüsusiyyətləri bunlardır:
• Şərhin məntiqi ardıcıllığı;
• Məzmunun informasiya zənginliyi ilə yanaşı birmənalılığı,
dəqiqliyi və yığcamlığı;
• Mühakimənin konkretliyi, bitərəfliyi, obyektivliyi;
• Mətnin bütün leksikasının 15-20 %-ni təşkil edən terminlərin
bolluğu;
• Elmi frazeologiya (düz bucaq, kəsişmə nöqtəsi və s );
• Mücərrəd leksikanın üstünlük təşkil etməsi (inkişaf, hərəkət,
amil, fəaliyyət və s.);
• Tək anlayışı bildirən formanın cəm mənasında istifadə
edilməsi (canavar- itlər cinsindən yırtıcı hevandır);
• Fellərin əvəzinə daha çox isimlərin işlədilməsi (hərarət
yüksəlir- hərarətin arması halı mövcuddur);
• Mürəkkəb cümlələrdən istifadə.
Publisistik üslub
-ictim ai-siyasi ədəbiyyatın, dövri mətbuatın,
natiqliyin və b. üslubudur. Onun əsas məqsədləri kütlələrə təsir
göstərmək, onları hərəkətə səsləmək, məlumat vermək və b.k.
məsələlərdir.
Publisistik üslubun xarakterik cəhətləri:
• İnformasiya zənginliyi şərtilə şərhin lakonikliyi;
• Şərhin anlaşıqlı olması (qəzet- kütləvi informasiyanın ən ge
niş yayılmış növüdür);
63
Yüklə Dostları ilə paylaş: |