Çağdaş dünya ədəbiyyatı
Yüklə 4,03 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İtalyan dilindən tərcümə edəni: Cəmşid Cəmşidov
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 481
qəhvəxanaya gəlib çıxmalıydı. Və indi o, yaxınlaşdıqca, musiqinin ritmi və ahəngi daha da aydın duyulduqca onun ürəyi daha da bərk sıxılmağa başlayırdı. Bu musiqi onun üçün tamamilə yeni bir şey idi və eyni zamanda bu səslər onun beynində bir qurd kimi çoxdan kök salmışdı. Bu həmin qəribə musiqi idi ki, Qorca onu əvvəl küçədə, sonra isə o axşam evlərində eşitmişdi. Ancaq indi o, daha sərbəst və daha məğrur, qeyri-adi coşqunluğuna və ramedilməz gücünə görə daha da möhtəşəm səslənirdi. O, hətta bu savadsız insanları, - bu mexanikləri, küçə qadınlarını, ofisiantları belə məftun etmişdi. Onlar fəth olunmuş, məğlub edilmiş kimi ağızları açıq qalmışdılar. Dahi! Və bu dahinin adı Ribbents idi. Dostları da, xanımı da əllərindən gələni etmişdilər ki, Qorca bu barədə heç nə bilməsin, - yanlız ona olan təəssüblərinə görə. Bu həmin o dahi idi ki, bəşəriyyət onu, ən azı yarım əsr gözləmişdi və bu dahi Qorca yox, onun yaşıdı olan bir başqası, indiyədək tanınmayan və saya alınmayan birisi idi. Bu musiqi onun üçün necə də nifrətamizdi! Bu musiqini hörmətdən salmaq, onun saxta olduğunu sübuta yetirmək, onu ələ salıb biabır etmək necə də gözəl olardı! O isə müzəffər bir zirehli kimi sükut dalğalarını yara-yara irəliləyirdi və olsun ki, tezliklə bütün yer üzünü fəth edəcəkdi! Ofisiant onun qolundan yapışdı: - Sinyor, üzr istəyirəm, özünüzü pis hiss etmirsiniz?Qorca həqiqətən də ayaq üstə güclə dayanırdı. - Yox, yox, təşəkkür edirəm. Beləcə, heç nə içmədən o, sonsuz üzüntü içərisində qəhvəxanadan yağışın altına çıxdı. - Müqəddəs Məryəm!-deyə o, həyat sevincinin onunçün birdəfəlik bitdiyini gözəl anlayaraq, öz-özünə pıçıldadı. O, hətta təskinlik üçün bu dərdini Tanrıya da aça bilmədi: çünki Tanrı bu cür iztirabları qəbul etmir.
İtalyan dilindən tərcümə edəni: Cəmşid Cəmşidov
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 482
Dino Buttsati İnsanın böyüklüyü
Oxuculara təqdim edilən “İnsanın böyüklüyü” hekayəsi tanınmış italyan yazıçısı Dino Buttsatinin (1906-1972) 1958-ci ildə ölkəsinin nüfuzlu Streqa mükafatına layiq görülmüş məşhur toplusunun son nəşrindən (D.Buttsati: “Altmış hekayə”, Milano, Mondadori - 2010) götürülmüşdür. Tərcüməçi
Keşikçilər zülmətə qərq olmuş həbsxananın qapısını açıb, balaca, saqqallı bir qocanı içəri itələyəndə artıq, qaranlıq düşmüşdü. Qocanın saqqalı dümağ və elə bil, özündən də böyük idi. Ondan bu cansıxıcı, yarıqaranlıq karserə zəif işıq süzülür, bu içəridəki dustaqlarda müəyyən təəssürat oyadırdı. Ancaq qaranlıq olduğundan, qoca dərhal seçə bilmədi ki, bu mağaraya bənzər həbsxana çalasında ondan başqa da adamlar var, ona görə də soruşdu: - Kimsə var burada? Cavab əvəzinə gülüş və acıqlı donqultular eşidildi. Sonra - qəbul olunmuş qayda- qanuna görə, hamı bir-bir özünü təqdim etməyə başladı. - Rikkardon Marçello, qarət, ağır formada - deyə kimsə xırıltılı səslə dilləndi. - Bettseda Karmelo, dələduz - residivist, - deyə bir başqası sanki quyudan gələn boğuq səslə özünü təqdim etdi. Sonra: - Marfi Luçano - zorlama. - Lavataro Maks - günahsızam. Qaranlıqda qulaqbatırıcı qəhqəhə səsləri eşidildi. Zarafat dələduzların xoşuna gəlmişdi, insan qanına susamış islaholunmaz quldur Lavataronu kim tanımırdı ki? Sonra yenə: - Espozito Enea - qətl. - Danışanın səsində açıq-aydın qürur hissi duyulurdu. - Muttironi Vinçentso - ata qatili. Bunun etirafı isə lap qalibiyyət nidası kimi səslənirdi... Yaxşı, bəs sən, qoca birə, sən kimsən?
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 483
- Mən... - deyə təzə gələn cavab verdi, - düzünə qalsa, heç özüm də bilmirəm. Məni saxlayıb sənəd tələb etdilər, məndə isə heç vaxt, heç bir sənəd olmayıb. - Yox, bir...denən tüfeyli, avara! -deyə kimsə nifrətlə söyləndi. Bəs, adın nədi? - Adım... Adım Morrodur, hm, hm... ləqəbim də ... Böyük! - Deməli, Böyük Morro. Neynək, pis fikirləşməmisən! - deyə, kimsə bir başqası qaranlıqdan istehza ilə söz atdı. - Ancaq adın sənin üçün bir qədər, çox böyükdür. Sənin kimisinin onuna bəs edər. - Tamamilə dogrudur, - deyə qoca mülayimcəsinə hay verdi. Ancaq bu mənim günahım deyil. Bu ləqəbi mənə ələ salmaq məqsədi ilə veriblər, indi isə artıq gecdir. Özü də, o, mənə yalnız başağrısı gətirir. Bax, məsələn... yoox, bu çox uzun əhvalatdır... - Bura bax, döşə gəlsin, görək, - deyə məhbuslardan biri qocanın üstünə kobudcasına çəmkirdi, - burada vaxtımız kefimiz istəyən qədərdir. O birilər də onu dəstəklədilər. Cansıxıcı həbsxana günlərində hər bir əyləncə bir bayram idi. - Nə deyirəm ki... - deyə qoca sözə başladı. - Bir gün mən adını çəkmək istəmədiyim bir şəhərdə gəzib dolaşırkən, möhtəşəm bir saray, onun da qarşısında müxtəlif Tanrı təamları ilə ora-bura vurnuxan nökərləri gördüm. Yəqin burada hansısa bayrama hazırlıq gedir, - deyə mən düşündüm və sədəqə diləmək məqsədilə bir qədər yaxınlaşdım. Ancaq heç ağzımı açmağa macal tapmamışdım ki, boyu, yalan olmasın, iki metrlik natarazın birisi yapış yaxamdan və başla bağırmağa: - Budur, budur oğru! Dünən ağamızın çulunu oğurlayan bu idi! Hələ cürətinə bir bax, yenidən qayıdıb gəlib! Neynək, indi biz sənin aşının suyunu verərik! - Mənim? - deyə təəccüblə soruşuram. Mən ki, dünən buralardan ən azı otuz mil uzaqda olmuşam. Necə olur, axı? - Mən səni bax, bu gözlərimlə görmüşəm! Çulu dalına atıb aradan çıxanda görmüşəm, - deyə o, bağıraraq məni sarayın həyətinə tərəf sürüklədi. Mən diz çöküb, yalvarmağa başladım: - Dünən mən buralardan ən azı otuz mil uzaqda olmuşam. Sizin bu şəhərdə də birinci dəfəyəm. Böyük Morro adıma and olsun! - Necə-necə? - deyə həmin o qudurmuş, gözlərini bərəldərək bağırdı. - Böyük Morro adıma and olsun ! -deyə mən təkrar etdim. Bu pəzəvəng isə birdən necə qəhqəhə çəkməyə başlasa yaxşıdır: - Böyük Morro? Ay camaat, tez bura gəlin, siz bir buna, bu həşərata baxın, sən demə, bunun adı Böyük Morro imiş! Sonra o, üzünü mənə tutub deyir: - Sən heç bilirsən, Böyük Morro kimdir? -Morro mən özüməm, başqa birisini də tanıyıb eləmirəm. -Böyük Morro, - deyə bu yaramaz məni qandırmağa başlayır, - başqa birisi yox, bizim möhtərəm ağamızdır. Sən, murdar dilənçi isə cürət edib onun adına sahib çıxırsan. Ancaq bil ki, bu dəfə ilişmisən . Budur, ağamız özü də gəlir. Həqiqətən də. Səs-küyü eşidən saray sahibi özü də həyətə çıxdı. Bu çox varlı tacir, bütün şəhərdə, bəlkə də bütün yer üzündə ən zəngin adam idi. O, mənə yaxınlaşır, sorğu- suala tutur, baxır və gülməkdən uğunub gedir. Təkcə mənim kimi bir dilənçinin onun Yüklə 4,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|