peyğəmbərimizi
ümmətini necə Sevdi?
185
etdi. Duadan sonra da səcdəyə qapandı. Nə qədər səcdə də
qaldı bilmirəm, ancaq dəqiqələrlə elə dayandı. Bir vaxt mən
artıq təlaşlanmağa başladım və Allah Rəsulunun başına bir
iş gəldiyini düşündüm. Yavaş-yavaş yanına yaxınlaşdım
və başımı onun mübarək başına doğru yaxınlaşdırdım.
Yanında kiminsə olduğunu hiss edib başını qaldırdı:
“Nə
xəbər var, nəsə oldumu, ey Abdurrahman?”-dedi. Mən:
“Xeyr, ya Rasulullah! Səcdəniz o qədər uzun oldu ki, sizə
görə narahat oldum.” - dedim. Peyğəmbərimiz təbəssüm
etdi və:
“Ey Abdurrahman! Ümmətim üçün Rəbbimə
niyaz edirdim. Sonra Cəbrayıl gəldi və dedi ki: “Ey
Allahın Rəsulu! Onlara müjdələ, ümmətindən kim sənə
salavat göndərərsə, o, Allahın rəhmət və məğfirətinə
nail olar.” Mən də bu gözəl müjdə üçün şükür səcdəsi
edirdim.”-dedi.”
195
Abdurrahman bin Avf
bu müjdəni eşidib sevi nir,
qaça-qaça Mədinəyə gələrək bu gözəl müjdəni səhabələrə
bildirir. Peyğəmbərimizin orada da sevindiyi şey yenə
ümməti olmuşdu.
• Peyğəmbərimizin Vida Həcci və Həcdəki
yalvarışları
Peyğəmbərimiz hicrətin 10-cu ili zilqədə ayının 26-
bağçaya Ömər bin Əbdüləziz dövründə hadisənin əhəmiyyətinə görə
bir məscid inşa edilmişdir. Səcdə Məscidi deyə bilinən bu məscid,
yerləşdiyi küçəyə görə Əbu Zər Məscidi deyə də bilinir.
195.
Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 1/191
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
186
sı
196
şənbə günü səhər minlərlə səhabə ilə birlikdə son və
tək Həcc ziyarəti etmək üçün Mədinədən Məkkəyə doğru
səfərə çıxdı.
197
Peyğəmbərimiz səfərə çıxdığı andan etibarən
baxışlarını dünyadan axirətə çevirmişdi. O, nə deyəcəksə,
sözlərinin əvvəlinə, ya da axırına: “Artıq bu ildən sonra
yəqin ki, bir daha görüşə bilmərik.” - deyə əlavə edirdi.
198
Peyğəmbərimiz
Təvriyə günü gecə Minada qalmış,
ertəsi gün səhər tezdən on minlərlə birlikdə Ərəfata doğru
hərəkət etmişdi. Peyğəmbərimiz hələ Ərəfata çatmadan
səhabə Onun üçün bu gün Nəmirə Məscidi deyə bilinən
yerdə çadır qurmuşdu.
Allah Rəsulu
böyük bir çoşqu və həyəcanla Ərəfata
çatdı. Bir az istirahət etdikdən sonra dua və istiğfara başladı.
Bundan sonra olanları İbn Abbas nəql edir: “Günorta vaxtı
olduqda Peyğəmbərimiz günorta və ikindi namazlarını bir-
ləşdirdi və qısaldaraq qıldırdı. Sonra səcdəyə qapandı. Də-
qiqələrlə davam edən bir səcdə etdi. Səcdəsi o qədər uzun
oldu ki, mən bir az narahat oldum. Başımı mübarək başına
doğru yaxınlaşdırdım. Gördüm ki, ağlayır və nə isə deyir-
di. Bir az da diqqətlə qulaq asdım, belə deyirdi: “Ümməti...
Ümməti...” Sonra qalxdı, ancaq üzündə bir hüzn vardı. Biz
o hüznə əlavə kədər qatmamaq üçün heç nə soruşmadıq.
Vəqfəyə durdu, dua edərək yalvardı. Yenə də
!يِت
َّمُأ !يِتَّمُأ "Ümməti... Ümməti...” sözləri dilindən düş-
196.
Bu tarix miladi təqvimlə 22 fevral 632-ci ildir.
197.
İbn Hişam, Sirə, c.4, s.601; Vaqidi, əl-Məğazi, c.3, s.1089
198.
Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 3/367; Tirmizi, 234
peyğəmbərimizi
ümmətini necə Sevdi?
187
mürdü. Axşam vaxtı olduqda, namaz qılmadan Müz-
dəlifəyə doğru gediləcəkdi. Həmin anda Pey ğəm bə ri-
miz
Ərə fat da son duasını etdi. Dua yenə eyni idi:
“Ümməti... Ümməti...” Bizdən bir nəfər soruşdu: “Ya
Rasulullah! Səhərdən bəri ümmətin üçün yalvardın. Bəs
Rəbbin bu dualarına cavab verdimi?” Peyğəmbərimiz dedi
ki:
“Rəbbim buyurdu ki: Şübhəsiz ki, Mən zalımdan
başqasını bağışladım. Ancaq zalımdan məzlumun
haqqını alaram.”
199
Bu, böyük bir müjdə idi. Əslində
Rəbbimizin verdiyi müjdə “qul haqqı və şirkdən başqa
bütün günahların bağışlanacağı” müjdəsi idi. Ancaq
Peyğəmbərimiz
hələ də hüznlü idi.” İbn Abbas
rəvayətinə davam edir: “Ərəfatdan çıxırdıq ki, Allah Rəsulu :
“Ey Rəbbim, istəsən, cənnətdə məzluma mükafat verər,
zalımı da bağışlayarsan.” - buyurdu.”
Burada Peyğəmbərimizin zalım üçün bağışlanma di-
lə məsi necə başa düşülməlidir? Əlbəttə, buradakı bağış-
lanmanı bu mövzuda bildirilən ayə və hədislərə görə tam
mənada başa düşə bilərik. Ancaq burada qısa da olsa
bildirmək lazımdır ki, məsələnin əsası belədir: Əslində
Peyğəmbərimizin burada zalıma istədiyi bağışlanma, za-
lımın zülmündən əl çəkib, rəhmətə nail olması üçün dür.
İbn Abbasın rəvayətinə görə Peyğəmbərimizin
bu son duasına Ərəfatda cavab gəlmədi. Ancaq Peyğəm-
bərimiz bu duaya Müzdəlifədə də davam etdi, səhər vaxtı
199.
Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 4/14; İbn Macə, 1002
peyğəmbərimizi
Səhabə kimi Sevmək
188
Müzdəlifədə eyni duanı təkrar etdi.
200
Bundan sonra olanları Hafsa
anamız nəql edir:
“Peyğəmbərimiz Müzdəlifədə duasını bitirdikdən son-
ra üzün də bir neçə gündür görmədiyimiz sevinc və tə-
bəssüm yarandı. Hamımız onun bu halını gördük. Hz.
Əbu Bəkr və atam Hz. Ömər də bunu hiss etmişdilər.
Hz. Əbu Bəkr Peyğəmbərimizə dedi ki: “Atam, anam sənə
fəda olsun, ya Rasulullah! Sizi heç belə görməmişdik. Sizi
belə güldürən və sevindirən nədir?”
201
Peyğəmbərimiz
təbəssüm edərək:
“İstədiyimi aldım, ey Əbu Bəkr!
Ümmətimin bağışlanması üçün Rəbbimə yalvarırdım.
Ərəfatda Rəbbim zalımlardan başqalarını bağışladığını
bildirmişdi. Mən dua etməyə davam etdim, zalımlar
üçün də bağışlanma yolunu açacağını bildirdi. Bu
müjdə gəldikdə İblis yerdən bir ovuc torpaq götürdü,
başına səpməyə başladı və burdan qaçdı. Gedərkən
“Vay mənim halıma, həlak oldum, həlak oldum!” deyə
fəryad etdiyini eşitdim. İblisin bu halını görüb sevindim
və gülməyə başladım.” - dedi.”
202
Peyğəmbərimizin Vida Həccindəki bu yalvarışları üm-
mətinə olan sevgisinin hansı səviyyədə olduğunu bizə gös-
tərən mühüm işarələrdəndir.
200.
Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 4/14; İbn Macə, 1002
201.
Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 4/15; İbn Macə, 1002
202.
Əhməd bin Hənbəl, Müsnəd, 4/14; İbn Macə, 1002; İbn Kəsir,
əl-Bidayə, c.5, s.176
Dostları ilə paylaş: |