dı. Qara dəniz dövləti olmayan bütün ölkələrin Qara dənizə keçirdiyi
hərb gəmilərinin ümumi tonnajı 30 mini, dövlətlərin biri üçünsə 20
mini ötüb keçməməli idi. Onların gəmiləri Qara dənizdə yalnız 21 gün
qala bilərdi. Türkiyə müharibədə iştirak etmədiyi təqdirdə istənilən
ölkənin hərb gəmiləri üçün boğazları bağlaya bilərdi. Türkiyə
müharibədə iştirak edərdisə və ya müharibə təhlükəsi qarşısında
qalardısa, türk hökuməti qaydanı özü müəyyənləşdirə bilərdi.
Montrö konvensiyası türk diplomatiyasının uğuru idi. Türkiyə
boğazlar üzərində suveren hüquqlarını bərpa etdi.
Beynəlxalq nəzarət
ləğv olundu. Lakin konvensiya digər dövlətlər tərəfindən heç də
birmənalı qarşılanmadı. İtaliya və Almaniya bu konvensiyanın
əleyhinə çıxdılar. Almaniya hökumətinin konvensiyaya dair təklif
etdiyi düzəlişlər türk hökuməti tərəfindən rədd olundu. Bundan sonra
Almaniya boğazlar məsələsinə qarışa bilmədi. İtaliya isə Balkan
siyasəti məsələsində Türkiyə ilə razılığa gəldiyindən yalnız 1938-ci
ildə konvensiyanı imzalamağa məcbur oldu.
Beləliklə,
Türkiyə ikinci
dünya müharibəsi astanasında dövlət və milli təhlükəsizliyi
baxımından çox vacib olan bir problemi həll edərək beynəlxalq
mövqelərini möhkəmləndirdi.
İspaniya hadisələrinin beynəlxalq münasibətlərə təsiri
30-cu illərdə beynəlxalq münasibətlərə İspaniyada baş verən
hadisələr ciddi təsir edirdi. 1931-ci ilin aprel ayında İspaniyada
respublika qurulan kimi ondan narazı olan qüvvələr hərbi faşist
qiyamına hazırlığa başladılar. Qiyam 1936-cı il iyul ayında 17-18- də
baş verdi. Bundan istifadə edən Almaniya və İtaliya iyulun sonunda
İspaniyaya müdaxilə etdilər. Fransa hökuməti iyulun 25- də bitərəflik
və İspaniyaya silah daşınmasını qadağan etmək haqqında qanun qəbul
etdi. İspaniyaya Almaniya və İtaliyanın müdaxiləsində Avropa
dövlətlərinin bitərəf qalması müharibə təhlükəsini daha da artınrdı.
61
Belə mövqe Avropanın şərqində Almaniyanın təcavüzkarlıq
hərəkətlərini genişləndirməsinə təkan verirdi. İngilis diplomatiyası
Almaniyanın Fransa və digər dövlətlərlə toqquşub zəiHəyəcəyinə
ümid edirdi. Lakin bu ümidlər özünü doğrultmadı. Almaniya
iddialarını daha da genişləndirdi.
Avstriyanın anşlüsünün və Çexoslovakiyanın parçalanmasının
beynəlxalq münasibətlərə təsiri
Artıq 1938-ci ilin əvvəllərində Avropa müharibə astanasında idi.
Müharibə tərəfdarları öz qüvvələrini birləşdinnişdilər. Bu zaman
Almaniya Avstriyanın birləşdirilməsini yenidən açıq şəkildə tələb
etməyə başladı. 1938-ci ilin fevral ayında Hitler Avstriya kansleri
Şuşniki yanına çağıraraq qarşısında aşağıdakı tələbləri qoydu: Həbsdə
olan Avstriya nasional-sosialistlərinin hamısına amnistiya verilsin;
Hitlerin yaxmı olan Zeys-İnkvart ictimai təhlükəsizlik naziri təyin
edilsin; Avstriya nasional-sosialistlərinə leqal və sərbəst fəaliyyət
üçün şərait yaradılsın. Tələblərlə razılaşan Şuşniq geri dönən kimi
A.Zeys-İnkvartı göstərilən vəzifəyə təyin etdi. Martın 12-də Hitler
Avstriyaya gəldi. Həmin gün alman orduları Avstriya sərhədini keçdi.
Şuşniq martın 13-də Avstriyanın müstəqilliyi məsələsinə dair plebisit
təyin etdi. Plebisitdə iştirak edənlərin böyük əksəriyyəti Avstriyanın
Almaniyaya birləşdirilməsinə səs verdi. Zeys-İnkvart yeni kansler
təyin edildi. Avstriyanın müstəqilliyinə son qoyuldu. Zeys-İnkvart
Avstriyanı alman dövləti elan etdi. Beləliklə, Avstriya Üçüncü reyxin
tərkibinə qatıldı.
Avstriyanın anşlüsü Avropa dövlətləri tərəfindən birmənalı
qarşılanmadı. İtaliya anşlüsü bəyənsə də Böyük Britaniya və Fransa
ona etiraz etdilər. Lakin bir müddət keçdikdən sonra İngiltərə
hökuməti Avstriyanın Almaniyaya birləşdirilməsini tanıdı. SSRİ
hökuməti Avstriyanın anşlüsünü pisləyərək təcavüzkara qarşı
kollektiv tədbirlər tətbiq etmək məqsədi
ilə beynəlxalq konfrans
63