1936-cı il martın 6-da Almaniya hökumətinin iclasında
Lokarno
sazişlərindən imtina etmək haqqında məsələ müzakirə olundu. Bir
gün sonra isə Böyük Britaniya, Fransa, Belçika və İtaliyanın
Berlindəki səfirlərinə Almaniyanın Lokarno sazişlərindən imtina
etdiyi rəsmi şəkildə bildirildi. Həmin gün alman orduları Reyn
vilayətinə girdi. Almaniyanın Lokarno sazişlərini pozaraq Reyni işğal
etməsi Böyük Britaniya və Fransa tərəfindən narazılıqla qarşılandı.
Millətlər Cəmiyyəti Reyn vilayətinin tutulması faktını yalnız qeydə
almaqla kifayətləndi. Almaniyaya qarşı heç bir sanksiya tətbiq
etmədi. Martın 21-də Hamburqda çıxış edən Hitler Versal ruhunun
məhv edildiyini bildirdi.
Bundan sonra nasional-sosialistlər öz fəaliyyətlərini daha da
genişləndirdi. İyul ayında Almaniya-İtaliya sazişi bağlandı. Sazişə
görə İtaliya Almaniya-Avstriya münasibətlərinə müdaxilə etməmək
barədə öhdəlik götürdü. Böyük Britaniya və Fransanın etirazlarına
məhəl qoymayan Almaniya sürətlə silahlanmanı davam etdirirdi.
Avqustun 24-də Almaniya silahlı qüvvələrində kidmət bir ildən iki ilə
qədər artırıldı. Hərbi sənaye daha səmərəli işləməyə başladı. Yeni
sənaye sahələrinin təməli qoyuldu. Sürətlə silahlanma gücləndirildi.
Belə şəraitdə beynəlxalq münasibətlərdə həll olunmamış çoxlu
problemlər qalırdı. Bunlardan biri Qara dəniz boğazları məsələsi idi.
Beynəlxalq münasibətlərdə boğazlar məsələsi
30-cu illərdə beynəlxalq münasibətlərdə boğazlar məsələsi
kəskin müzakirə obyektinə çevrildi. 1923-cü il 24 iyul tarixli Lozan
konvensiyası Türkiyənin suverenliyinə zidd olduğundan türk
nümayəndə heyəti bütün beynəlxalq konfranslarda ona yenidən
baxmaq barədə təkliflə çıxış edirdi. Lakin bu təkliflər nəzərə
al.nmırdı. 30-cu illərdə isə Avropada beynəlxalq münasibətlər
Türkiyənin xeyrinə cərəyan etməyə başladı. İtaliya-Həbəşistan
müharibəsindən sonra regionda mövqelərinə təhlükə yarandığından
59
Böyük Britaniya Türkiyə ilə yaxınlaşmaq üçün fürsət qazandı.
1935-ci ilin dekabr ayında İngiltərə hökuməti Türkiyə, Yunanıstan və
Yuqoslaviya ilə “centlmen sazişləri” bağladı. Sazişlərə görə Aralıq
dənizində İtaliya təcavüzü olacağı təqdirdə tərəflər bir- birilərinə
yardım göstərməli idilər. Türkiyənin boğazlara dair məsələyə yenidən
baxmaq təklifi ikitərəfli türk-ingilis danışıqlarında bəyənildi.
Bundan
sonra 1936-cı il aprelin 10-da türk hökuməti Lo- zan konvensiyasını
imzalayan dövlətlərə məsələyə baxmaq haqqında müraciət etdi. Türk
höküməti Böyük Britaniya, SSRİ, Fransa, İtaliya, Rumıniya,
Yunanıstan, Yuqoslaviya, Bolqarıstan və Yaponiyadan müsbət cavab
aldı. İyunun 22-dən iyulun 20-dək İsveçrənin Montrö şəhərində 9
dövlətin nümayəndə heyətinin iştirakı ilə konfrans keçirildi.
Koıtfransda yalnız İtaliya nümayəndə heyəti iştirak etmirdi.
Boğazların hərbiləşdirilməsi məsələsi konfransda etiraz doğurmadı.
Dövlətlər türk diplomatiyasının təkliflərinə prinsipcə razı oldular.
Lakin iki məsələ mübahisə doğurdu: Qara dəniz dövlətlərinin hərb
gəmilərinin boğazlardan keçməsi; başqa dövlətlərin hərb gəmilərinin
Qara dənizə buraxılması. Bu məsələlər həll olundu. İyulun 20-də
Montrödə boğazlara dair yeni konvensiya imzalandı. Konvensiyaya
görə boğazlar zonasında Türkiyə dövlətinin suveren hüquqları
tamamilə bərpa edildi. Boğazlardan keçməyə nəzarət və müşahidə
hüququ Türkiyəyə verildi. Türkiyə boğazlar zonasında silahlı
qüvvələr saxlaya, hərbi obyektlər tikə və onları möhkəmləndirə
bilərdi. Bütün ölkələrin ticarət gəmiləri boğazlardan sərbəst keçə
bilərdi. Qara dəniz və Qara dəniz dövləti olmayan ölkələrin hərbi
gəmilərinin keçirilməsində isə fərqli qaydalar müəyyənləşdirildi.
Qara dəniz dövlətlərinin hərb gəmiləri boğazlardan ciddi
məhdudiyyətlər olmadan bir sıra tələbləri yerinə yetirmək şərtilə keçə
bilərdi. Qara dəniz dövləti olmayan ölkələrin hərb gəmiləri üçün ciddi
məhdudiyyətlər qoyuldu. Həmin dövlətlər Qara dənizə yüngül suüstü
gəmilər, kiçik hərbi və köməkçi gəmilər keçirə bilərdi. Boğazlardan
eyni vaxtda keçən gəmilərin tonnajı 15 min, sayı isə 9 vahidlə
məhdudlaşdırıl
60