prinsipial əhəmiyyətə malik olan çoxtərəfli yeni sənədlərdən biri hesab olunur.
«Tijarət piratçılığı»nın, yəni müəlliflik hüququnun pozulması ilə mal və xidmətlərin
satılmasının qarşısını almaq, əqli əməyin nəticələrindən dünyada daha sivil formada
istifadə olunmasını təmin etmək və bu sahədə münasibətləri qaydaya salmaq TRİPS-
in məqsədləri sayılır; onun imzalanması və qəbul olunması ilə əqli mülkiyyət
hüququnun beynəlxalq-hüquqi tənzimlənməsində yeni mərhələ başlamışdır. ÜTT-nin
üzvü olmadığına görə Azərbayjan Respublikası, təbii ki, TRİPS-in iştirakçısı
deyildir.
Beynəlxalq sazişlərdən başqa əqli mülkiyyət sahəsində fəaliyyət göstərən
hökumətlərarası beynəlxalq təşkilatların qərarları da beynəlxalq əqli mülkiyyət
hüququnun mənbəyi hesab olunur. Söhbət, ilk növbədə, Ümumdünya Əqli Mülkiyyət
Təşkilatının (ÜƏMT) normativ xarakterli və dövlətlər üçün məcburi hüquqi qüvvəsi
olan
qərarlarından
gedir;
həmin
qərarlardanbeynəlxalq
əqli
mülkiyyət
münasibətlərinin normativ-hüquqi tənzimlənməsində istifadə oluna bilər. Belə halda
onlar, məlum məsələdir ki, beynəlxalq əqli mülkiyyət hüququnun mənbəyi kimi çıxış
edir.
ÜƏMT müvafiq beynəlxalq-hüquqi sənəd əsasında təsis edilmişdir; həmin
sənədə Ümumdünya Əqli Mülkiyyət Təşkilatını təsis edən Konvensiya deyilir ki, o,
1967-ji ildə Stokholm şəhərində imzalanmışdır. Azərbaycan Respublikası bu
Konvensiyanı imzalayan dövlətlər sırasındadır. Buna görə də bizim ölkə ÜƏMT-nin
üzvüdür. Stokholm Konvensiyası əqli mülkiyyət sahəsində beynəlxalq əməkdaşlığın
həyata keçirilməsində vajib mərhələ oldu; bu Konvensiya əsasında təsis olunan
ÜƏMT dövlətlər arasında əməkdaşlıq etmək yolu ilə bütün dünyada əqli mülkiyyəti
qoruyur ki, bu, onun başlıja vəzifələrindən biridir.
14.6. Beynəlxalq müəlliflik hüququ və onun nizamasalma predmeti
Beynəlxalq iqtisadi hüququn, daha konkret desək, beynəlxalq əqli mülkiyyət
hüququnun institutlarından biri kimi beynəlxalq müəlliflik hüququnun əsas və başlıca
funksiyası elm, ədəbiyyat və incəsənt əsərlərini, habelə əlaqəli hüquqların
obyektlərini (ifaları, fonoqramları və s.) bütün dünyada beynəlxalq səviyyədə
qorumaqdan və mühafizə etməkdən ibarətdir.
Onun belə funksiya yerinə yetirməsi təsadüfi xarakter daşımır. Belə ki, əsərlər
yalnız yaradıldığı dövlətin ərazisində hüquqi mühafizə ilə təmin olunur, yəni hüquqi
cəhətdən qorunurlar. Başqa dövlətlərin ərazisində isə onlar hüquqi jəhətdən
qorunmurlar. Buna görə də müəyyən bir dövlətin ərazisində yaradılmış əsəri başqa
ölkələrdə istənilən şəxs müəllifin razılığınıalmadan və ona haqq (qonorar) ödəmədən
dərj etdirə və yaxud da yaya bilərlər. Təbii ki, belə halda əsərlərin dövlətlərarası
səviyyədə, beynəlxalq məkanda hüquqi mühafizə ilə təmin edilməsinə və
qorunmasına zərurət yaranır. Beynəlxalq müəlliflik hüququ da məhz bu məqsədə,
yəni əsərləri beynəlxalq səviyyədə qorumaq məqsədinə xidmət edir ki, müəlliflərin
əsərlərini xarici ölkələrin ərazisində başqa şəxslər onların razılığını almadan çap
etdirə bilməsinlər.
Beynəlxalq müəlliflik hüququ dedikdə müəyyən bir ölkədə yaradılan əsərin, o
cümlədən əlaqəli hüquqların obyektlərinin başqa ölkələrdə istifadəsi ilə bağlı olaraq
yaranan iqtisadi-əmlak xarakterli münasibətləri tənzimləyən hüquq normalarının
sistemi başa düşülür.
Beynəlxalq müəlliflik hüququnun nizamasalma predmetinə gəldikdə, qeyd
etməliyik ki, dövlətlərarası beynəlxalq müəlliflik münasibətləri onun nizamasalma
predmetini təşkil edir. Dövlətlərarası beynəlxalq müəlliflik münasibətləri isə
əsərlərdən istifadə və onların qorunması sahəsində beynəlxalq miqyasda yaranan
əlaqələrdir.
Beynəlxalq müəlliflik hüququnun nizamasalma predmetinə daxil olan
münasibətlər iki növə (qrupa) bölünür:
-əsərlərdən istifadə ilə bağlı olaraq yaranan münasibətlər;
-əlaqəli hüquqlardan istifadə ilə bağlı olaraq yaranan münasibətlər.
Birinci növ münasibətlər əsərləri beynəlxalq mühafizə hüququ ilə tənzimlənir;
əsərləri beynəlxalq mühafizə hüququ isə beynəlxalq müəlliflik hüququnun
subinstitutudur. Əsərləri beynəlxalq mühafizə hüququ subinstitutu dedikdə elm,
ədəbiyyat və injəsənət sahəsində müəlliflərin yaradıjılıq fəaliyyətinin nəticələrini
beynəlxalq səviyyədə qoruyan hüquq normalarının sistemi başa düşülür.
İikinci növ münasibətlər beynəlxalq əlaqəli hüquqlar ilə tənzimlənir ki, o,
beynəlxalq müəlliflik hüququnun digər subinstitutu sayılır. Beynəlxalq əlaqəli
hüquqlar subinstitutu dedikdə isə, əlaqəli hüquqların ayrı-ayrı obyektlərini hüquqi
mühafizə ilə təmin edən hüquq normalarının sistemi başadüşülür. Əlaqəli hüquqların
obyektləri isə bunlardan ibarətdir: artistlərin ifaçılıq fəaliyyəti (ifa), fonoqram (səsli
yazılma), yayım təşkilatlarının verilişi.
Bildiyimiz kimi, ÜƏMT-ni təsis edən Stokholm Konvensiyası həmin
obyektləri (ifalar və s.) əqli mülkiyyətə daxil edir. Beləliklə, beynəlxalq müəlliflik
hüququnun özü iki subinstitutdan ibarətdir:
-əsərləri beynəlxalq mühafizə hüquq subinstitutu;
-beynəlxalq əlaqəli hüquqlar subinstitutu.
14.7. Müəlliflik hüququ sahəsində beynəlxalq sazişlər (beynəlxalq
müəlliflik hüququnun mənbəyi kimi)
Müəlliflik hüququ sahəsində bir sıra beynəlxalq sazişlər qəbul olunmuşdur ki,
həmin sazişlərin köməyi və vasitəsilə əsərlərin beynəlxalq hüquqi qorunması
(mühafizəsi) həyata keçirilir; onlar beynəlxalq müəlliflik hüququnun əsas və başlıca
mənbəyi hesab edilir.
Qeyd etməliyik ki, müəlliflik hüququ sahəsində bağlanmış beynəlxalq sazişlər
əsərlərin beynəlxalq hüquqi mühafizəsində vajib rol oynayırlar. Söhbət, hər şeydən
əvvəl, ədəbi və bədii əsərlərin qorunması haqqında Bern Konvensiyasından gedir.
Ədəbi-bədii əsərlərin qorunması haqqında Bern Konvensiyası. Bern
Konvensiyası müəlliflik hüququ üzrə əsas çoxtərəfli beynəlxalq sazişlərdən biridir;
bu Konvensiya 9 sentyabr 1886-jı il tarixində imzalanaraq qəbul edilmişdir; Bern
Konvensiyasında 148 üzv-dövlət iştirak edir. Müəlliflik hüququ beynəlxalq
səviyyədə ilk dəfə təxminən orta əsrlər dövründə ikitərəfli müqavilələrin köməyi ilə
qorunmuşdur. Lakin bu müqavilələr natamam xarakter daşıyırdı və eyni formada
deyildi. Məlum məsələdir ki, ikitərəfli müqavilələr müəlliflik hüququnun dünyada
vahid beynəlxalq mühafizə sistemini yarada bilməzdi. XIX əsrin 60-70-ci
illərindəmüəlliflik huququ sahəsində beynəlxalq əməkdaşlığın genişlənməsi belə
sistemin formalaşmasını zərurətə çevirdi. Bundan ötrü, yəni müəlliflik hüququnun
vahid beynəlxalq mühafizə sistemini yaratmaq üçün Bern Konvensiyası qəbul
olundu; onun əsas məqsədi ədəbi və bədii əsər müəlliflərinin hüquqlarını beynəlxalq
səviyyədə eyni və vahid şəkildə effektiv mühafizə etməkdən ibarətdir.
Bern Konvensiyası dövlətlərin ona qoşulması üçün açıqdır. Buna görə də
istənilən ölkə Bern Konvensiyasına üzv ola bilər. Bern Konvensiyasında bir sıra
vacib prinsiplər formulə edilmişdir. Bu prinsiplərdən biri ondan ibarətdir ki, əsər
Dostları ilə paylaş: |