yaradıldığı ölkədə mühafizə edilməsindən asılı olmayaraq, Bern Konvensiyasının
iştirakçısı olan digər ölkələrdə qorunur («mühafizənin asılı olmaması» prinsipi). Bern
Konvensiyası həm də milli recim prinsipindən çıxış edir; bu prinsipə görə, Bern
Konvensiyasının üzvü olan dövlətdə yaradılan əsər digər üzv-ölkələrdə də eyni
qaydada qorunur.
Avtomatik mühafizə prinsipi Bern Konvensiyasının müəyyənləşdirdiyi üçüncü
prinsipdir; bu prinsipə görə, əsər avtomatik surətdə, formal şərtlərdən (əsərin
qeydiyyata alınmasından, deponentə qoyulmasından və s.) asılı olmayaraq qorunur.
Bern Konvensiyasının 2-ci maddəsində qorunan və mühafizə olunan əsərlərin
siyahısı verilmişdir; həmin siyahıya hansı üsulla və hansı formada ifadə edilməsindən
asılı olmayaraq, elm, ədəbiyyat və injəsənət sahəsində yaradılan bütün əsərlər
daxildir. Bern Konvensiyasına görə, həm oricinal, həm də törəmə əsərlər (məsələn,
tərcümə əsərləri, müsiqi arancimanları, yenidən işlənilmiş və dəyişdirilmiş ədəbiyyat
və ya injəsənət əsərləri və s.) qorunur; həm də onlar bir bərabərdə qorunurlar.
Törəmə əsərlər dedikdə isə əvvələr mövcud olan oricinal əsərlər əsasında yaradılan
əsərlər başa düşülür.
Bern Konvensiyasına görə, həm dərc olunan, həm də dərc
olunmayan əsərlər qorunur. Qorunmaq üçün əsər müəllifi ya Bern Konvensiyasının
üzvü olan ölkələrdən birinin vətəndaşı olmalı, ya da onun yaşayış yeri həmin
ölkələrdən birində olmalıdır.
Bern Konvensiyası əsər barədə müəllifin bir sıra müstəsna (inhisar) hüququnu
müəyyənləşdirir. Belə hüquqlara aşağıdakılar aiddir:
-əsəri tərjümə etmək hüququ;
-əsəri istənilən üsulla və formada dərj etdirmək hüququ;
-dram, müsiqili dram və musiqi əsərlərini kütləvi ifa etmək hüququ;
-əsəri dəyişdirmək, yenidən işləmək və aranciman etmək hüququ;
-əsəri efirə vermək hüququ;
-kütləvi məlumat hüququ və s.
Bern Konvensiyasına görə, bir sıra halda əsərdən müəllifin razılığı olmadan və
ona müəlliflik qonorarı ödəmədən istənilən şəxs istifadə edə bilər; həmin hallara
əsərdən sərbəst istifadə halları deyilir. Əsərdən sərbəst istifadə hallarına bunlar
aiddir: əsərdən sitat gətirmək, əsərdən tədris məqsədilə illüstrativ material qismində
istifadə etmək, müəyyən xüsusi hallarda əsərin surətini çıxarma (əgər bu, əsassız
olaraq müəllifin hüququnu pozmazsa), cari hadisələr barədə qəzet və curnallardakı
məqalələrin surətini çıxarmaq, digər hallar.
Bern Konvensiyası əsərlərin qorunma müddətini də müəyyənləşdirir. Belə ki,
onun 7-ci maddəsinə görə, əsər müəllifin həyatı boyu və onun ölümündən sonra 50 il
müddətinə qorunur. Bu, əsərlərin qorunmasının ümumi müddətidir. Bəzi növ əsərlər
(məsələn, kinematoqrafiya əsərləri) üçün xüsusi mühafizə müddəti müəyyən
olunmuşdur.
Bern Konvensiyasına görə, əsərlər iki kateqoriya şəxslər üçün qorunur. Başqa
sözlə, əsərlər ya əsər müəllifinin, ya da onun vərəsələrinin xeyrinə qorunur.
Müəlliflik hüququ haqqında Ümumdünya Konvensiyası (Cenevrə Konvensiyası).
Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyası müəlliflik hüququnu beynəlxalq səviyyədə
qoruyan digər çoxtərəfli sazişdir. Bu Konvensiya 1952- ci ildə Jenevrə şəhərində
imzalanmışdır; Konvensiya 16 sentyabr 1955-ji il tarixindən qüvvəyə minmişdir.
Hal-hazırda 100-ə yaxın dövlət onun iştirakçısıdır; Azərbaycan Respublikası da
Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyasının iştirakçısıdır. Bunun Bern Konvensiyasının
iştirakçısı olmayan ölkələrdə Azərbayjan müəlliflərinin əsərlərinin qorunması üçün
vacib əhəmiyyəti vardır. Məsələ burasındadır ki, Ümumdünya (Cenevrə)
Konvensiyasına qoşulan və onun iştirakçısı olan bir sıra ölkə Bern Konvensiyasının
üzvü deyildir. Amma əksər dövlətlər, eyni zamanda, həm Bern Konvensiyasının, həm
də Cenevrə Konvensiyasının iştirakçısıdır.
Bern Konvensiyası müəlliflik hüququnun qorunmasına dair yüksək standart
müəyyənləşdirir və ölkələrin öz milli (daxili) müəlliflik qanunvericiliyinin mühüm
dərəcədə dəyişdirilməsini tələb edirdi. Bu da, öz növbəsində, bəzi ölkələrin (məsələn,
ABŞ-ın və s.) Bern Konvensiyasında iştirak etməsinə imkan vermirdi. Təbii ki, belə
şəraitdə ayrı-ayrı dövlətlərin iştirakına imkan verən yeni konvensiyanın qəbul
olunmasına zərurət yarandı. Bu məqsədlə Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyası
qəbul olundu.
Bern Konvensiyası ilə müqayisədə Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyası
müəlliflik
hüququ
sahəsində
yüksək
beynəlxalq
mühafizə
standartları
müəyyənləşdirmir. Məhz yüksək mühafizə standartlarının müəyyənləşdirilməməsi öz
milli (daxili) müəlliflik qanunverijiliyini mühüm dərəcədə dəyişdirməyə hazır
olmayan dövlətlərə imkan verir ki, onlar Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyasında
iştirak etsinlər. Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyası müəlliflik hüququnu qorumaq
və mühafizə etmək səviyyəsinə görə Bern Konvensiyasından geridə qalır. Lakin bu
Konvensiyada elə normalar müəyyən edilmişdir ki, onlar, əsasən, inkişaf etməkdə
olan ölkələrin maraqlarına uyğun gəlir. Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyası
əsərləri qorumaq üçün üç əsas prinsip müəyyənləşdirir. Birinji prinsip milli recim
prinsipidir; bu prinsipə görə, iştirakçı-dövlətlərin birində (istəniən iştirakçı-dövlətdə)
dərc olunmuş əsər başqa iştirakçı-dövlətlərdə eyni dərəjədə qorunur. İkinji prinsip
müəllifin hüquqlarının dövlət mühafizə prinsipidir; bu prinsipə görə, hər bir dövlət
müəllifin öz əsəri barədə yaranan hüquqlarının effektiv şəkildə qorunmasını təmin
etmək üçün tədbirlər görməlidir.
Üçünjü prinsip konvension işarəni əsərdə göstərmək prinsipidir; bu prinsipə
görə, əsər o halda müəlliflik haqqında qanunvericiliklə qorunur ki, əsəri qoruma
nişanından (konvension işarədən) istifadə olunsun. Əsəri qoruma nişanı üç ünsürdən
ibarətdir: dairəyə alınmış C latın hərfi – © (ingilisjə «copyright» sözünün baş hərfi;
«copyright»
İngiltərədə «müəlliflik hüququ», «surətçıxarma hüququ» deməkdir), müəlliflik
hüquqlarının sahibinin adı (fiziki və ya hüquqi şəxslər) və əsərin ilk dəfə dərc
olunduğu il.
Ümumdünya (Cenevrə) Konvensiyası müəllifin əsəri tərjümə hüququ kimi
müstəsna (inhisar) hüququnu xüsusi olaraq tənzimləyir. Bu onunla izah edilir ki,
inkişaf etməkdə olan ölkələrin başqa ölkələrdə yaradılan əsərlərə ehtiyac və tələbatı
vardır. Bunu təmin etmək üçün isə müəllifə hüquq verilməlidir ki, o, öz əsərini başqa
dillərə tərjümə etdirsin. Buna görə də müəllifin tərcümə hüququ, əsasən, inkişaf
etməkdə olan ölkələrin maraqlarına cavab verir. Əgər xarici əsər 7 il ərzində heç bir
milli dilə tərcümə edilməmişsə,
o, başqa dilə tərjümə edilə bilər; bu zaman tərjüməyə
lisenziya alınmasının sadə proseduru yerinə yetirilməlidir.
Əlaqəli hüquqlar sahəsində beynəlxalq sazişlər. Beynəlxalq müəlliflik
hüququnun digər subinstitutu – beynəlxalq əlaqəli hüquqlar subinstitutu ifaları,
fonoqramları və yayım təşkilatlarının verilişlərini qoruyur. Bu subinstituta daxil olan
normalar əlaqəli hüquqlar sahəsində bağlanmış beynəlxalq sazişlərdə öz əksini
tapmışdır. İfaçıların, fonoqram istehsalçılarının və efir verilişləri təşkilatlarının
mənafeyinin qorunması haqqında RomaKonvensiyası belə sazişlərdən biridir; o,
sadəjə olaraq, Roma Konvensiyası kimi tanınır. Roma Konvensiyası 26 oktyabr
1961-ji ildə qəbul edilmişdir; hal-hazırda onu imzalayan dövlətlərin sayı 70-ə
yaxındır;
Azərbaycan
Respublikası
indiyə
kimi
Roma
Konvensiyasını
imzalamamışdır. Lakin bu, kifayət dərəcədə vacib məsələdir. Belə ki, Roma
Konvensiyasının qəbul edilməsi Azərbayjan Respublikasında əlaqəli hüquqların
lazımi səviyyədə qorunması üçün vacib addım olardı. Digər tərəfdən, Roma
Dostları ilə paylaş: |