Malatyada və s. şəhərlərdə bucaq
müdirliyində (qəsəbə
bələdiyyəsində)
çalışmışdır.
1936.
Şairin Türkiyədə “Boğulmayan bir səs”
kitabı işıq üzü görür. Kitabın titul
vərəqəsinə
şair Gültəkinin alovlu
misralardan birini sitat kimi vermişdir:
İstiqlal, o sönməyən müəbbəd bir məşalə,
Könüllərdə tutuşur, gözlərdə sönsə belə.
1935- 1951. Almas İldırım Türkiyədə yaşayıb-yaratdığı
dövrdə öz şeirlərini və poemalarını həm
türk mətbuatında, həm də başqa ölkələrdə
çıxan bir çox qəzet və jurnallarda çap
etdirmişdir. Bu qəzet və jurnallar içərisində
Almaniyada nəşr olunan “Qurtuluş”,
Türkiyədə çap olunan “Çinaraltı”, “Orxun”,
“Göybörk”, “Boz qurd”, “Özbəyiş”,
“Kommunizmlə mücadilə” və s. qəzet və
dərgilərlə sıx əməkdaşlıq etmişdir.
1944.
Bu
ildə almanlara əsir düşmüş 187
azərbaycanlı Sovet İttifaqına təhvil
verilmişdir. Onlar sərhəddən keçirilən kimi
xaincəsinə güllələnmişlər. A.İldırım bu
hadisəyə kəskin reaksiya vermiş və dərhal
“Dönük
qardaş” şeirini yazmışdır. Şeir
qardaşlıq, dostluq duyğularının özünə
məxsus şərhi ilə başlayır. Qardaş, soy
12
etibarının pozulduğunu müəllif çəkilməz
dərd kimi qəbul edir və yazır:
Mən nə deyim bu vəfasız dağlara,
Öz qardaşı dönük olan ağlara.
1949. O,
Türkiyədə yaradılan Azərbaycan Kültür
Dərnəyinin üzvü olmuşdur.
1952.
Almas İldırım yanvarın 14-də, bazar ertəsi
günü Türkiyənin Malatya vilayətinin Qalə
qəsəbəsində vətən həsrətilə həmişə nəmli
olan gözlərini əbədi yumdu.
Azərbaycan mühacir ədəbiyyatının
parlaq ulduzu
Azərbaycan mühacirətinin milli mənəviyyatda,
mədəniyyətdə və elmdə tutduğu yer uzun müddət
diqqətdən kənarda qalmış, mühacirətimizin səbəbləri,
13
əsas dalğaları, yaradıcı simaları haqqında söz
açılmamışdır. Azərbaycan mühacirliyi vətənə və torpağa
bağlı, qürbətdə də vətəni düşünən, onun istiqlalının
gələcəyinə inanan və bu amal uğrunda fədakarlıqla
mübarizə aparan insanların əqidə birliyi idi. Bu əqidə
birliyində mədəniyyət və ədəbiyyat ən önəmli yerlərdən
birini təşkil edirdi.
Azərbaycan mühacir ədəbiyyatının görkəmli
nümayəndələri qürbətdə haqsevərlik duyğuları, vətən
həsrəti ilə alışıb yanaraq, əzab-əziyyətli, acı bir tale
yaşamışlar.
Sovet dövründə belə şəxslər öz vətənlərində vətən,
millət xaini elan edilir, onlar haqqında düşmən təsəvvürü
yaradılırdı. Sovet mətbuatında müntəzəm olaraq
“məktublar” təşkil olunur, onlar “xalq düşməni”, “vətən
xaini” damğası ilə “ifşa” edilir, hətta xaricdə çap edilən
mətbuatda əsər çap etdirmək də böyük qəbahət sayılırdı.
1920-30 -cu illərdə Əhməd Cavad, Bəkir Çobanzadə, Əli
Nazim kimi ədəbi şəxsiyyətlərin əsərlərinin ölkə
xaricində çapı Azərbaycanda böyük hay-küyə səbəb
olmuş, onlar müxtəlif cinayətlər törətməkdə
günahlandırılmışlar.
Azərbaycan mühacirətinin ilk dalğası 20-ci illərdə
Azərbaycanda bolşeviklər hakimiyyəti ələ keçirdikdən
sonra başladı. Bolşeviklər müsavatçılara, ittihadçılara və
azad fikirli şəxsiyyətlərə qarşı güclü terror və repressiya
tədbirləri həyata keçirirdilər. Bunun nəticəsində bir çox
görkəmli ziyalılar Azərbaycanı tərk etdilər. Bunların
sırasında Məmməd Əmin Rəsulzadə, Əli bəy
14
Hüseynzadə, Əhməd Ağa oğlu, Əlimərdan bəy
Topçubaşov və b. var idi.
30-cu illərdə azad düşünən, istiqlalçı fikirlərlə
yazıb-yaradan ziyalılara qarşı təqiblər yenidən gücləndi.
Haqsız şaiələrə, təhqirlərə dözə bilməyən bu ədiblər
vətəni tərk etmək məcburiyyətində qalırdılar. Bu illərin
təzyiq dalğasına gənc çair Almas İldırım (1907-1952) da
düşdü. O, Bakı Universitetindən qovulduqdan sonra
ölkədə qala bilməyib Dağıstana, oradan isə
Türkmənistana getdi. Lakin təqiblərin gücləndiyini
görən şair İrana, daha sonra Türkiyəyə köçməli oldu.
Almas İldırım, Əhməd Cavad, Əli Nazim və b. ailələrini,
özlərini ölümdən qurtarmaq məqsədilə 30-cu illərdə
xaricə mühacirət etdilər.
Almas İldırımın istər sürgün zamanı, istərsə də
mühacirətdəki yaradıcılığı mühacir ədəbiyyatımızın ən
parlaq səhifələrindəndir. Bu iki dövrü birləşdirən ən
ümdə xüsusiyyət millilik, işğalçılara qarşı mübarizə,
müstəqillik uğrunda çarpışan xalqların iradəsi ilə
həmrəylikdir. Bu baxımdan Almas İldırımın yaradıcılığı
Azərbaycan mühacirətinin ən böyük ədəbi hadisəsidir.
Almas İldırım həyatı və taleyi ağrı-acılarla dolu
qeyri-adi
şəxsiyyətlərdən biridir. O, digər
soydaşlarımızdan fərqli olaraq keçirdiyi ağır sürgünü və
mühacirətin vətən həsrətini öz şeirlərində əks etdirə
bilmiş, olduqca təsirli və duyğulu şeirlər, həmçinin
poemalar yazmış, qürbət poeziyazımıza dəyərli töhfələr
vermişdir.
15
Dostları ilə paylaş: |