62. Kitabədə ata və oğuluıı «Hacı» titulu ilə təqdim
olunması onların imkanlı şəxs olmasım göstərir. Çünki orta
əsrlər zamanı Iiəcc ziyarətinə gedib-gəlmək uzun müddət və
çoxlu xərc tələb edirdi.
63. Tamamilə şalamat vəziyyətdə qalan başdaşınm
üzərində həkk edilən kitabənin bəzi yerləri aşındığı üçün
təkmil oxunması m üm kün olmamışdır.
64. Kitabə XVII əsrin II yarısı-XVIII əsrin əvvələrində
yaşamış və xan ailəsindən çıxmış bir şəxsiyyətin admı bizə
təqdim edir. Teymuı* xanın xatirəsinə hazırlanmış bu kitabə
göstəriı* ki, XVII-XVIII yüzilliklərdə O rdubad şəhərində
«xan» titulu daşıyan yüksək rütbəli adamlar yaşamışlar.
Şəxsi addan sonra yazılan bu titul türk və monqol
xalqlarmda, Orxon kitabələrində qeyd olunduğu kimi
«kan» şəklində işlənmişdir. Əvvələr bu titulla tayfa
başçılarma, sonralar hökm darlara mııraciət edilmişdir.
Səfəvilər dövründə bu titul yerli hakimiərə verilməklə irsi
olmamış
və
şah
tərəfindən
atadan
sonra
oğula
verilməmişdir. Ehtimal ki, Teymur xan O rdubadda böyük
mülkləri olan Kəngərli xanlarına mənsub bir şəxsiyyət
olmuşdur.
67. Keçən yiızilliyin 80-ci illərində bizim salamat
vəziyyətdə tədqiq etdiyimiz kitabə hazırda ortadan sınmış,
bəzi yerləri ovulub tökülmüşdür.
68. Sənduqə tipli xatirə abidəsinin bir hissəsi olan abidə
Came məscidinin ətrafmdakı həyətlərdən birində (doktor
Fəttah Əhmədovun həyətində) torpağm altmdan tapılmış və
muzeyə təhvil verilmişdir.
69. Kitabə Ordubad şəhərində 1714-cü ildə mədrəsə
binasınm inşası (bərpası) haqqm da məlumat verir. Bu dövr
124
Səfəvilər dövlətinin tənəzzülü, iqtisadi böhranın tuğyan
ctdiyi bir vaxt idi. Belə bir şəraitdə O rdubadda mədrəsə inşa
(bərpa) etdirilməsi və kitabədən göründüyü kimi bu işin
O rdubadda elmin, mədəniyyətin, təhsilin və ordunun
gücləndirilməsi naminə yüksək vəzifəli şəxs (Zəhir əd- Dövlə
Məhəmmədibrahim) tərəfındən həyata keçirilməsi Səfəvilər
zamanı elmə, təhsilə, orduya göstərilən böyük diqqət və
qayğmın nəticəsi kimi qiymətləndirilməlidir. Kitabədə
mədrəsənin inşasmın (bərpasının) məqsədlərindən bəhs
edərkən «ordunun gücləndirilməsindən ötrü» fikrinin xüsusi
ilə vurğulanmasına əsasən demək olar ki, mədrəsədə digər
sahələrlə yanaşı ordu üçün də kadrlar hazırlanırmış.
73. Müsəlman epiqrafıkası abidələrində tarixlər bəzən
əbcəd hesabı ilə qeyd olunurdu. Bu baxımdan Naxçıvan
bölgəsi də istisna oimamışdır. Ancaq burada qeydə alınan
abidələrə əsasən deyə bilərik ki, Naxçıvan bölgəsində bu
iısuldan çox da geniş istifadə olunmamış, nadir hallarda
ona müraciət edilmişdir. Bu kitabədə tarix əbcədlə
verilmişdir.
75. Kitabədə mərhumə öz adı ilə deyil əri molla Səminin
adı ilo təqdim olunmuşdur. Belə hala Naxçıvan MR-sı
epiqrafık abidələri içərisində iki dəfə (hər ikisi Ordubad
şəhərində) rast gəlinmişdir. Hər iki qadının əri din xadimi-
molla olmuşdur. Görünıır, bu şəriətdə hicab məsələsindəıı-
qadının özü örtülü olduğu kimi, hətta adınm da açıq ifadə
olunmaması səbəbindən irəli gəlıuişdir.
80. Kitabə XVII əsrdə Ordubad şəhərində yaşamış
M urad xaıı adlı şəxsiyyətin (mərlıum Ismayıhn atası) adını
qoruyub saxlamışdır. Kitabədə ata «xan» titulu ilə təqdim
olunsa da oğulun adına titul əlavə olunmamışdır. Mərhum
İsmayılın vəfat tarixi (1719-1720-ci il) Səfəvilər dövlətinin
son vaxtlarma düşi'ır. Səfəvilər dövründə isə xan titulu
125
atadan oğula irsi olaraq verilmirdi. Ehtimal ki, mərhum
Ismayılın «xan» titulu daşımaması bununla əlaqədardır.
82. Bu kitabə qadınm xatirəsinə həsr olunsa da əri Molia
Əmirin adı ilə təqdim olunınuşdur. Epitafiya Molla Səminin
arvadımn xatirəsinə hazırlanan kitabədən (Bax: kitabə M>
75) sonra bu məzmunda tərtib olunmuş ikinci epiqrafık
sənəddir.
84. Kitabə XVII əsrdə O rdubad şəhərində yaşamış Fəttah
bəy adlı şəxsiyyətin admı təqdim edir.
85. Kitabə XVII-XVIII yüzilliklərdə Ordubad şəhərində
yaşamış iki bəyin-ata Bədr bəyin və oğlu Əbdi bəyin
adlarmı bizədək qoruyub saxlamışdır.
87. Kitabə hansı isə bir başdaşınm salamat qalmış kiçik
bir hissəsindən ibarətdir. Tarixdən ancaq «45» rəqəmi qalsa
da onu xətt xüsusiyyətinə əsasən hicri 45-ci ilə aid etmək
olmaz. Ona görə də biz onu digər oxşar abidələrlə
materialma və xətt xiısusiyyətlərinə əsasən müqayisə edərək
1145-ci ilə aid edirik. Muzeyə haradan gətirilməsi məlum
deyildir.
93. M ərhum un adına əlavə olunmuş «Ərəzinli» nisbəsi
göstərir ki, kitabə əslən Culfa rayonuna daxil olan Ərəzin
kəndindən
olan
İbrahimin
xatirəsinə
hazırlanmışdır.
G örünür, Ərəzinli İbrahim hansı səbəbdənsə Ordubad
şəhərində yaşamış, vəfat etdikdəıı sonra orada dəfn
olunmuşdur.
94. Kitabə O rdubad şəhərinin qərb tərəfində yerləşən
«Qoç» qəbiristanhğmda qeydə ahnrmşdır. Qəbiristanlığm
belə adlanması vaxtilə orada daşdan hazırlanmış çoxlu qoç
fiqurunun olması ilə əlaqədardır. Kitabə Naxçıvanm,
126
ümumiyyətlə Azərbaycamn cpiqrafık abidələri içərisində
yeganə daş sənəddir ki, Nadir Şah Əfşarın Hindistana
yürüşü haqqında məlumat verir. M əlumdur ki. N adir şah
Əfşar 1737-ci ildə Orta Asiya və Hindistan üzərinə yüriışə
başlamış və 1739-cu ildə Dehlini tutmuşdur. Bu yürüş
zamanı o ölkənin bütüıı qüvvələrini səfərbərliyə almış,
İrəvandan Dərbəndə qədər olan ərazilərdə bütün hərbi
qııvvələri özü ilə götürmüşdü. Kitabənin tarixi bu yürüşlə
eyni vaxta dıışdüyiındən və mətndə N adir şahın Hindistana
yürüşü xatırlandığından ehtimal etmək olar ki, mərhum
həmin yüriışün iştirakçısı olmuşdur. Həmçinin, kitabə adı
başqa qaynaqlardan məlum ölmayan Əbülqasim adlı bir
həkkakm adını bizə çatdırıı*.
95. Kitabədə mərhumun atasının adı titulsuz qeyd
edildiyi lıalda özü «bəy» titulu ilə təqdim olunmuşdur.
Görünür, əsləıı bəy nəslinə mənsub olmasa da mərhum
Hacıbaba bəy hansı isə xidmətinə görə «bəy» tituluna layiq
görülmüş
və
zəmanəsiniıı
görkəmli
şəxsiyyətlərindən
olmuşdur. Bunu onun xatirəsinə hazırlannuş başdaşı tipli
qəbirüstü xatirə abidəsinin bədii tərtibat cəhətdən gözəl
hazırlanması da təsdiq edir.
96.
Kitabə Ağasi
adlı şəxsin qulunun
xatirəsinə
hazırlanmışdır. Ərazidə mərhumun öz sahibinin adı ilə
təqdim olunduğu kitabəyə ilk dəfə təsadüf edilmişdir.
97. Kitabə Came məscidinin yaxınlığındakı həyətlərdən
birində
(bu
ərazi
vaxtilə
məscidin
ətrafmda
olan
qəbiristanlığın bir hissəsi olmuşdur. Zaman keçdikcə
qəbiristanlıq məhv olmuş. ərazisinin bir hissəsi məscidin
həyətinə, bir qismi isə şəxsi həyətlərə çevrilmişdir) torpağm
altından
tapılmış
və
gətirilib
məscidin
içərisinə
qoyulmuşduı*.
127
Dostları ilə paylaş: |