Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 167
diqqətlə dinləyirmişlər.
3. Qarşı tərəfin fikirləri ilə tanış olmağa rəğbət
göstərmək və onlardan söz açmağın özü (ona) xoş təsir
qoymaqda böyük rola malikdir. Peyğəmbəri-Əkrəmin
(s) xüsusiyyətlərindən biri də bu idi ki, səhabələri ilə tək
olduqda, onların ailə vəziyyəti, həyat yoldaşı, övladları,
ümumiyyətlə, onların istədikləri ilə maraqlanarmış.
4. Yeri gəldikcə, qarşı tərəfin müsbət fikirlərini qeyd
etmək lazımdır ki, nöqsan və səhvlərini qəbul etmək
üçün ruhi hazırlığı olsun.
5. Həqiqi mənada ürəkyandırma. Başqalarının
diqqəti və rəğbətini cəlb etməkdə ən təsirli amillərdən
biri həqiqətən ürəkyananlıq göstərməkdir. Adətən,
insan bir kəsin doğrudan da ürək yandırdığını
müşahidə etsə, hətta onun çox da tutarlı olmayan dəlil
və sübutlarını qəbul edib, öz fikirlərindən danışacaq.
Məsələn, o zaman müsəlmanların Peyğəmbəri-
Əkrəmin (s) hər sözünə şübhəsiz inanmasının səbəbi
o həzrətin bütün vücudu ilə ürəkyandırması idi. Hətta
bəzilərinin haqdan üz döndərməsi onu (s) hədsiz qəm-
qüssəyə salardı. Qurani-Kərimdə bu haqda buyurulur:
{ﺎًﻔ َﺳَأ ِﺚﻳِﺪَﺤْﻟا اَﺬَﻬِﺑ اﻮُﻨِﻣْﺆُﻳ ْﻢﱠﻟ نِإ ْﻢِﻫِرﺎَﺛآ َﲆَﻋ َﻚ َﺴْﻔﱠﻧ ٌﻊِﺧﺎَﺑ َﻚﱠﻠَﻌَﻠَﻓ}
“(Ya Rəsulum!) Yoxsa bu kəlama iman gətirməsələr,
onlardan ötrü özünü qəm-qüssədən həlakmı
edəcəksən?”
1
Həzrət Peyğəmbəri-Əkrəmə (s) xas rəftarlardan biri
də budur:
ِﻪِﺘَﺟﺎﺣ ِﰲ ُﻪَﻌَﻣ َمﺎﻗ ّﻻِا ٌﺔَﻣَا ْوَا ٌﺪْﺒَﻋ ْوَا ﱞﺮُﺣ ٌﺪَﺣَا ِﻪﻴِﺗﺄَﻳ ﻻَو
1 . “Kəhf” surəsi, ayə 6.
168 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
“Hər kəs – istər azad, istər qul və kəniz – onun yanına
gəlsəydi, işinə bir əlac edərdi.”
1
6. Müqabil tərəfin səhvlərini elə qeyd etmək lazımdır
ki, danışıqda şəxsi mənafe hiss olunmasın, yaxud fərd
təhqir edilməsin. Məsələn, böyük səhv və xətaları dolayı
yolla demək daha yaxşıdır. Tarixdə nəql olunur ki, imam
Həsənlə (ə) imam Hüseyn (ə) qoca bir kişiyə özləri
dəstəmaz alaraq onun düzgün qaydasını öyrətdilər
və bu həmin üslubun aydın nümunələrindən biridir.
Bunlar “Sizin fikrinizcə belə olsa, necədir?” və yaxud
“Belə desək, yaxşı olmazmı?”, yaxud da “Mənə elə
gəlir ki, bu daha düzgündür!” kimi qarşı tərəfə səhv və
xətalarını bildirən üstüörtülü ifadələrdir ki, daha gözəl
nəticə verə bilər.
7. Heç vaxt qarşı tərəfdə yersiz inadkarlıq hissini
təhrik etməməliyik. Məsələn, biri mövzudan kənar
məsələyə toxunarsa, yaxud ona irad tutursa, müxalifət
etmədən doğru sözlərinə haqq qazandırmaq lazımdır
ki, içi boşalsın və hər hansı fikri dinləməyə imkan
yaransın. Bəzən birinə İslamdan danışarkən, onun
müsəlmanlar haqda mənfi fikirdə olduğu məlum olur
və bunu bir sıra dəlillərlə gözəl əsaslandıra bilir. O
zaman biz də yerli-yersiz özümüzü müdafiə etməməli,
əksinə, doğru fikir və iradlarını qəbul edərək şübhələri
aradan qaldırmalıyıq ki, deyilənlərin nəticəsi olsun.
ç) Deyilənlərə inam: “Ürəkdən çıxan söz ürəyə
yatar!” məsəli bizə sözün təsirinin sirlərindən xəbər
verir və bunu özümüzə örnək seçməliyik. Bildiyimiz
kimi, insanın əqidə və fikirləri dilinin arxasında yerləşib
və bunu da bilirik ki, yürüdülən fikirlərin qiyməti
1 . “Biharul-ənvar”, 16-cı cild, səh.226.
Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 169
danışanın özünün onlara bəslədiyi etiqadla ölçülür.
Belə ki, bir mütəfəkkirin müəyyən məsələyə güclü
etiqadı həmin məsələnin əsaslı və köklü olduğunu,
dəlil və sübutlara söykəndiyini göstərir. Beləliklə,
istər-istəməz danışanın dediyinə inamı ilə dinləyənin
ona inamı arasında yaxın əlaqə yaranacaqdır. Məsələn,
etiqadsız və ya inamsız söylənilən çox gözəl bir fikir
heç vaxt dinləyicini lazımınca qane etməyəcək, yaxud
da onda şübhə doğuracaqdır. Lakin buna əks olaraq,
zahirən elə də dərin olmayan bir məsələ zəkalı bir
insanın dilindən qətiyyətlə çıxdıqda, hamının diqqətini
özünə cəlb edir və çoxlarında müsbət fikir oyadır. Bu da
məlumdur ki, insan özü inanmadığı bir məsələni saxta
sözlərlə tamamilə ört-basdır edə bilməz. Məxsusən,
nitq və danışıq elə bir şeydir ki, şəxsin daxili aləmi bir
zaman istər-istəməz onun arasından özünü büruzə
verir. Əgər bir şəxsin sözündəki təsiri öz dediklərinə
əməl etdiyi təqdirdə görürüksə, bunun səbəbi əməlin
daxili xasiyyəti üzündəndir. Çünki çox vaxt söz insanın
əsl əqidəsini açıqlamasa da, əməl, adətən, onun əqidə
və düşüncəsini bildirən nişanədir.
d) Danışanın təqvası: “Danışanın özünə yox, sözünə
fikir ver!” məsəlinə tam əməl etmək mümkün deyil.
Çünki hər söz, danışanın varlığından doğur: maddi
forması (səs) iradə qüvvəsinin vasitəsilə səs tellərindən
xaric olaraq, özü ilə bərabər tərbiyə və düşüncəsinin
məhsulu olan mənəvi formasını da ötürür. Beləliklə, hər
söz onun sahibinin bir sıra müsbət və ya mənfi sifət və
xüsusiyyətlərini də özü ilə birgə daşıyır. Buna görə də,
pak, sağlam və təqvalı şəxslərin sözləri insanın ruhuna
çökür. Buna əks olaraq, yaramaz və günahkarların
170 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
sözləri isə dinləyicini ixtiyarsız reaksiyaya vadar edir
və mənən ondan üz döndərir.
Dostları ilə paylaş: |