206
I – məhsula 8 manat qoymaqla ancaq birinci qrup müştərilərinə
satmaq;
II – məhsula 5 manat qoymaqla hamıya satmaq.
Bu zaman hansı qiyməti seçməli ? Bu məhsulun isehsalına çəkilən
xərclərdən asılıdır. Əgər məhsulun maya dəyəri 3 manat təşkil edirsə,
qiymətqoyma qərarını aşağıdakı kimi verə bilərik.
I variantı istifadə etdikdə 8-3=5 manat və bu satış zamanın
yarısında baş verdiyindən gözlənilən mənfəət 5/2=2.5 manat olur.
II variantı istifadə etdikdə 5-3=2 manat qazanmaq olar.
Belə olan halda qiymət qoymaqda çətinlik çəkdikdə, qiymət
diskriminasiyasından istifadə edilir. İmkanlı alıcılara birinci qiyməti,
digərlərinə isə ikinci qiymətlə məsulu satılacaqdır.
Qiymət ayrı-seçkiliyinin mahiyyəti ondadır ki, istehsalçı eyni bir
məhsulu və ya xidməti müxtəlif qiymətlərlə satır. Bu, bazar
seqmentindən, məhsulun və onun tətbiqi formasından, müəssisənin
imicindən, satış vaxtından və s.-dən asılı olaraq müxtəlif formalarda
təzahür edə bilər.
Bu, marketinqdə gəlirlərin maksimallaşdırılması üçün istifadə
olunan qiymət siyasəti ilə yanaşı, risklərin azaldılması üçün istifadə
olunan metodlar sırasına da daxildir. Bununla satışdan əldə oluna biləcək
gəlirləri artırmaqla, itkiləri azaltmaq mümkündür.
Firmanın riskləri azaltmaq üçün ikinci üsulu səhvlər nəticəsində
yarana biləcək xərclərin azaldılması olur. Bu, əsasən cari istifadə olunan
metodun alternativ metodla müqayisəsi əsasında mümkündür.
207
Məhsulun bazara çıxarılması zamanı aydındırü ki, xərclər
əhəmiyyətli dərəcədə gəliri üstələyir. Tədqiqata və hazırlıqlara, istehsal
gücünün yaradılmasına və marketinq mövqeyində güclənməyə çəkilən
xərcləri ödəmək lazım gəlir. Məlumdur ki, məhsulun həyat tsiklinin
başlanğıc və giriş fazasında nəğd axınlar mənfi olacaq və buna görə də
digər mənbələrdən (yaxud kənar kreditorlardan borc almaqla) müəssisəyə
vəsait qoyulması ehtiyacı yaranacaq. Məhsulun bazarda möhkəmlənməsi
ilə gəlirlər yüksəlsə də, müəssisə sonrakı kapital qoyuluşlarına ehtiyac
duyması səbəbindən hələ də vəsait azlığı hiss edəcək. Əgər istehsalın
həcmi xammal alışı həcmindən aşağı, satışdan isə yuxarı olarsa, bu
problemlər, inkişaf edən bazarlarda tarazlığın olmaması səbəbindən, daha
da dərinləşəcək. Sürətli artım zamanı mənfəət ən yüksək həddinə çata
bilər, lakin təkrar investisiyalara kəskin tələbatlar olur (ikinci və üçüncü
nəsil məhsullar, seqmentdə əmələ gələn tələbatı ödəmək üçün məhsulun
çeşidinin genişləndirilməsi və s.). Bu mərhələdə nəğd axınlar balanslaşa
və ya ümumilikdə çox cüzi artıqlıq əmələ gələ bilər.
Məhsulun həyat tsiklinin artım fazasından yetkinlik fazasına
keçməsindən sonra mənfəət göstəriciləri düşür, çünki, “nou-hau” daha
asan əldə olunan, diferensiasiya isə daha az nəzərəçarpan olur. Yeni
iştirakçıların bazara girməsi ilə rəqabətin güclənməsi əldə olunan
mənfəətin həcminin azalmasına səbəb ola bilər, lakin, eyni zamanda
kapital investisiyalarının həcminin azalması izafi nəğd axınların daxil
olması potensialını öz maksimumuna çatır. Formalaşmış bazarlarda
fəaliyyət göstərən kompaniya üçün nəğd axınların daxil olması potensialı
daxili möhkəmliyin təminatçısı rolunu oynayır. Belə şirkətləri “mavi
208
fişkalar”(blue chips) adlandırırlar, misal üçün, Unilever və ya General
Elektriks şirkətləri. Şəkil 3.5-də bu dəyişiklik yüksək artım tempində
mənfi nəğd axınları şəklində, aşağı artım tempində isə müsbət nəğd
axınları şəklində göstərilib (formalaşmış bazarda). Tənəzzüllə xarakterizə
olunan məhsulun həyat dövründə artan təzyiqlər nəticəsində mənfəət
göstəricisi aşağı düşür, lakin, investisiya səviyyəsi minimal vəziyyətdə
qalır. Həyat dövrünün bu mərhələsində məhsulun mövcudluğu, ancaq, pul
vəsaitlərinin daxil olmasına səbəbindəndir və daxil olan pul vəsaiti köhnə
məhsulların bazardan çıxarılmasından sonra yeni məhsulların meydana
çıxarılması üçün növbəti nəsil məhsullara yatırılır.
209
Şəkil 10.1. Artım matrisi-xüsusi çəkiyə uyğun olaraq
məhsulların inkişaf ssenariləri.
210
10.3. Firmanın gəlirləri üzrə qəbul olunan qərarlarda risklərin
azaldılması yolları
Bazar iqtisdiyyatında isə dövlət şirkətlərin heç bir riskinə görə
məsuliyyət daşımır. Məhz bu cəhət bazar iştirakçılarını daha sərbəst edir
və inkişaf üçün şirkətlərdə stimul yaranır. Təsadüfi deyil ki, ölkəmizdə
şirkətlərin özəlləşdirilməsindən sonra ilk sahibkarlar MMC (Məhdud
Məsuliyyətli Cəmiyyət) formasında yaranmağa başladı.
Hazırda dövlət özəl şirkətlərin vəzifələri, bazarın ağırlığı,
şirkətin itkilərinə görə məsuliyyət daşımır və bütün bunlar şirkətin
maliyyə vəziyyətində, təsərrüfat üzrə nəticələrində əks olunur. Şirkətin
fəaliyyətinin əsas göstəricisi onun gəliri olduğundan, qiymətlərin idarə
olunması zamanı risklərin nəzərə alınması və onların ölçülməsi məhz
maliyyə nəticələri üzrə hesablanır.
Risk amili şirkətin öz fəaliyyətini aktivləşdirməkdə mühüm rol
oynayır. Məhz riskin mövcudluğu şirkətləri məcbur edir ki, bazarı daha
ətraflı öyrənsinlər və fəaliyyətlərini daha səmərəli qurmaq üçün digər
vasitələr axtarsınlar (fəaliyyətlərini daha rasional qurmaq, yeni bazarlar
tapmaq, yeni texnologiyalardan istifadə etmək, marketinq metodlarından
istifadə etmək, kadr məsələlərini nəzərə almaq və s.).
Adətən peşəkar sahibkarlar risk şəraitində qiymətlərin
idarəedilməsi zamanı belə bir qaydaya üstünlük verirlər - 70/30. Əgər
onlar bir işin görülməsində 70% əmindirlərsə, onu həyata keçirirlər.
Yerdə qalan 30% isə uğursuzluq zamanı görülməli olan işlər üçün stimul
rolunu oynayır. Yəni 30%-lik itki ehtimalı şirkətləri daha rasional yollar
Dostları ilə paylaş: |