Fəlsəfi, sosioloji, pedaqoji, psixoloji ədəbiyyatda mühitə iki
cəhətdən yanaşılır. Biri ailə, bağça və məktəblə, həmçinin
təlim-tərbiyə, mədəni-maarif, incəsənət, idman, informatika
texnologiyaları müəssisələrilə bağlı olan mühitdir. İkincisi isə daha
geniş anlamda başa düşülən mühitdir. Yəni bir ölkə, respublika,
məmləkət, başqa sözlə desək, hər hansı bir dövlət quruluşu və kütləvi
olaraq yaranmış mühit nəzərdə tutulur. Əgər birinci dar mühitdirsə
(miktomühit), ikincisi isə geniş (makromühit) mühitdir. Hər iki
mühitdə insanların müəyyən təsirlərə məruz qalmalarının özünü bir
qanunauyğunluq hesab etmək olar.
Makromühitin təsirləri içərisində sosial-ziddiyyətlərilə əlaqədar
olan təsirlər daha çox özünü büruzə verir. Sosial təsirlər içərisində isə
ailə-məişət problemlərinin təsiri daha çox gözə dəyir. Ailə-məişət
zəminindəki təsirlərin özü də müxtəlif tərzdə özünü göstərir.
Respublikamızda ailənin tipindən asılı olaraq bu təsirlərin səviyyəsini
öyrənən professor Hikmət Əlizadənin apardığı təsnifat maraq
doğurur:
1.
Birnigahlı ailə, uşaqlı və uşaqsız;
2.
Birnigahlı ailə, uşaqlı və ya uşaqsız, valdeynlərdən birinin
qohumu ilə;
3.
Birnigahlı ailə, uşaqlı və ya uşaqsız, ərin və ya arvadın
valideynlərindən və yaxud qohumlarından birilə;
4.
İki və daha çoxnigahlı ailə, uşaqlı və uşaqsız, ərin və ya
arvadın valideynlərindən və yaxud qohumlarından biri ilə;
5.
Ana (ata) uşaq ilə;
6.
Başqa tip ailələr. (Bax. H.Ə.Əlizadə. Tərbiyənin demoqrafiq
problemləri. B., Maarif, 1993, səh.34).
Belə tip ailələrdə yaşayan uşaqların müxtəlif təsirlərə məruz
qalmaları, onların təhsildə, təlimə marağında, ailəyə, valideynlərə və
ətrafdakılara münasibətlərində özünü göstərən qeyri- normal hallar,
əlbəttə ki, onların bir şəxsiyyət kimi formalaşmasına öz mənfi təsirini
göstərir. Belə mənfi təsirlər, başqa sözlə desək, ailədə qeyri-normal
mühit uşağın tərbiyəsinə nəinki mənfi təsir göstərir, hətta uşağı çətin
uşaq səviyyəsinə endirir. Çətin uşaq isə həm ailədən, həm məktəbdən
uzaqlaşaraq oğru, tərbiyəsiz, əxlaqsız adamların təsiri altına düşür və
cinayət əməlləri törətməkdən çəkinmirlər. Professor Hikmət
65
Əlizadə bu sahə ilə məşğul olan alimlərin, mütəxəssislərin
tədqiqatlarına əsaslanaraq “Tərbiyənin demoqrafiq problemləri”
kitabında qeyri-normal (anormal) ailələrin təsnifatını da vermişdir:
1.
Məişət sərxoşluğu hökm sürən ailə.
2.
Məktəbə, müəllimlərə neqativ münasibət bəsləyən, öz
funksiyalarını və uşaqların tərbiyəsindəki nöqsanları onların üzərinə
yıxan ailə.
3.
Əmək intizamını pozan valideynlərdən ibarət ailə;
4.
Xırda
fərdiyyətçilik
psixologiyası
və
mənəviyyatı
formalaşmış ailə.
5.
Şəxsi, qarşılıqlı münasibətlər sahəsində müxtəlif pozuntularla
(küsmələr, yola getməmək, məişətdə elemtar qaydaların olmaması və
s.) səciyyələnən ailə.
6.
Valideynlərin ər-arvadlıq əlaqələri möhkəm olmayan ailə
(Bax. Tərbiyənin demoqrafik problemləri. Bakı, “Maarif’, 1993, səh.
34).
Demoqrafiyada ailənin tipləri ailə özülü əsasında müəyyən
edilir. Bu təsnifatlarda ailənin formalaşmasında boşanmanın, ölümün,
nigahın, təkrar nigahm, bir neçə təkrar nigahm rolu nəzərə alınır, lakin
miqrasiyanın, urbanizasiyanın, eləcə də valideynlərin təhsil səviyyəsi
və peşənin əhəmiyyəti kifayət qədər qiymətləndirilmir. Halbuki bu
amillərin ailənin demoqrafik tiplərin formalaşmasında rolu nəzərə
alınsa, ailənin daha əhatəli təsnifatı müəyyən edilə bilər. Bu da
şəxsiyyətin formalaşmasında ailənin rolunu sistemli şəkildə
araşdırılmasına imkan verərdi (Bax. Tərbiyənin demoqrafik
problemləri. Bakı, “Maarif’, 1993, səh. 36).
Professor Hikmət Əlizadənin apardığı tədqiqatlardan və gəldiyi
qənaətlərdən bir daha aydın olur ki, ailə mühitinin şagird
şəxsiyyəninin formalaşmasında rolu böyüdür. Əgər ailədə tərbiyə işi
məqsədyönlü, planlı, mütəşəkkil olaraq düzgün qurulursa uşağın bir
şəxsiyyət kimi formalaşdırılmasında irəliyə atılan addımların uğurlu
olacağına heç bir şübhə ola bilməz. Yaxud əksinə ailə mühiti qeyri
normal olduqda uşağın bir şəxsiyyət kimi formalaşması isə əlbəttə ki,
əngələ çevrilə bilər.
66
Dini qurumların, təriqət fanatlarının yaratdıqları formal mühitin
təsirləri daha acınacaqlı nəticələrə gətirib çıxarır. Fikrimizi həyati
misallardan biri ilə izah edək:
Respublikamızın cənub bölgəsində yaşayan Seyyid nəslindən
olan Cəfərovlar ailəsi Bakıya köçdükdən sonra böyüdüb boya-başa
çatdırdıqları bir oğul və bir qız övladlarının təhsili, tərbiyəsi və
məşğuliyyətilə az maraqlandıqları üçün (daha doğrusu hər iki
valideyn ağır zəhmət tələb edən işlərlə məşğul olduğundan evdən
səhər çıxmış və evə axşam qayıtmışdır) övladlarının hər ikisi vəhhabi
məzhəbindən olan adamların təsirinə məruz qalmışdır. Qardaş S. bacı
A. valideynlərinin əqidəsindən imtina edərək vəhhabiliyi qəbul
etmişdir. İş o yerə çatmışdır ki, hər iki övlad şiə məzhəbindən olan
həyat yoldaşlarından ayrılaraq vəhhabi məzhəbindən olan adamlarla
ailə həyatı qurmuşdur. Bu faktın özü onu göstərir ki, qeyri-normal
mühit uşaqların bir şəxsiyyət olaraq inkişfma öz mənfi təsirini
göstərir.
Şəxsiyyətin inkişafında coğrafi mühit də az rol oynamır. Belə ki,
kənd mühitilə şəhər mühitində yaşayan uşaqların inkişafında
nəzərəçarpacaq fərqlər özünü göstərir.
2.5.
Şəxsiyyətin formalaşmasında tərbiyənin rolu
Müvafiq irsi əlamətlərə malik olan, müəyyən mühitdəki həyat
tərzinə uyğunlaşan uşaqların bir şəxsiyyət kimi formalaşması üçün
tərbiyəvi təsirlərin gücündən istifadə olunması pedaqoji elmin
qarşısında duran ən ümdə vəzifələrdən hesab olunur.
Nəsirəddin Tusi, Y.A.Komenski, K.D.Uşinski, A.Suxom- linski,
A.S.Makarenko,
M. M. Mehdizadə,
Ə.Y.Seyidov,
N.M.Kazımov, Ə.Ş.Həşimov, Y.RTalıbov kimi görkəmli simalar
irsiyyət və mühit amillərini nəzərə almaqla şəxsiyyətin
formalaşmasında tərbiyənin roluna dair qiymətli fikirlər söyləmişlər.
Tərbiyəşünaslıq sahəsində dəyərli fikirlər söyləyən klassiklərimizin
fikirlərini qruplaşdırmaqla belə qənaətə gəlmək olar ki, uşağın
(şagirdin) bir şəxsiyyət kimi formalaşması üçün məqsədyönlü, planlı
və mütəşəkkil olaraq həyata keçirilən
67
Dostları ilə paylaş: |