14
olub, 8-9 mm ölçülərində olan həşəratdır. Sürfələrinin rəngi
ağımtıl-sarı rəngdədir. Başlıca zərəri sürfələr vurur (Şəkil 13).
Yetkin taxıl mişarçısı dənli taxıl bitkilərinin dən yetişkənliyi
dövründə öz yumurtaqoyanı vasitəsi ilə boruda olan buğumun
yuxarı hissəsini mişarlayaraq deşir və bir-bir olmaqla 35-50-yə
qədər yumurta qoyur. Yumurtadan çıxmış sürfələr taxılın gövdə-
sində qidalanaraq buğumları deşə-deşə aşağıya doğru irəliləyirlər.
Qidalanma zamanı sürfələr buğda, arpa və b. taxıl bitkilərinin
gövdəsinin içərisini tamamilə yeyərək borulaşdırır, buğumları
deşir və nəticədə gövdənin müqaviməti minimuma enir. Küləkli
havada zədələnmiş bitkilər yatır və məhsul məhv olur.
Mübarizə tədbirləri. Taxıl mişarçısı gövdədaxili həyat tərzi
keçirdiyi üçün ona qarşı aqrotexniki və qarşılayıcı mübarizə
tədbirləri aparılmalıdır. Bu məqsədlə taxıl yığımından sonra
sahələrin ön kotancıqlı kotanla dərin şumlanmasının böyük
əhəmiyyəti vardır. Qışlamağa hazırlaşan yetkin sürfələr torpağın
dərinliyinə düşərək orada məhv olurlar.
Məhsul yığımı vaxtında və qısa müddətdə aparılmalıdır.
Növbəli əkin sisteminin tətbiqinin zərərvericinin qarşısının
alınmasında böyük əhəmiyyəti vardır. Mişarlayıcının yalnız taxıl
bitkiləri ilə qidalanması onların növbəli əkində populyasiyasının
azalmasına və tamamilə sıradan çıxmasına səbəb olur.
Taxıl milçəkləri
Bu fəsiləyə mənsub olan bir neçə növ zərərverici buğda, arpa
və b. taxıl bitkiləri əkinlərində yayılaraq ziyan vurur. Bunlar
aşağıdakılardır:
1.
İsveç milçəyi (Oscinosoma frit L) (Şəkil 14)
2.
Hessen milçəyi (Mayetiola destrictor Say.) (Şəkil 15)
3.
Yaşılgöz milçək (Chlorops pumilionis Breyk) (Şəkil 16)
4.
Opomiza (Opomyza fotum Flln) (Şəkil 17)
5.
Meromiza (Meromyza Saltatrix L.) (Şəkil 18)
Taxıl milçəklərinin yetkin fərdləri yazda, aprel-mart aylarında
taxılın yarpaq qoltuğuna, gövdəsinə və bəzən torpağa yumurta
15
qoyurlar. Yumurtadan çıxmış sürfələr taxılın gövdəsini yarpaq
qoltuğundan deşərək ora daxil olur. Gövdə daxilində qidalanarkən
sürfələr sünbül başlığını gəmirirlər və bunun nəticəsində
zədələnmiş taxılllar sünbüllənmir. Milçəklərin payız nəsilləri taxıl
əkinlərində cücərtilərə, rüşeym yarpağı vaxtı isə gövdəciyə zərər
verdikdə ziyanın səviyyəsi daha yüksək olur.
Mübarizə tədbirləri. Aqrotexniki mübarizə məqsədi ilə taxıl
məhsulu yığılandan sonra kövşənlik üzlənməli və dərin şum (20-
25 sm) aparılmalıdır.
Səpin vaxtı düzgün seçilməlidir. Payızlıq əkinlərdə səpin
milçəklərin uçuş dövrü ilə əlaqədar elə vaxtda aparılmalıdır ki,
cücərtilərin zədələməsinin qarşısı alınsın.
Alaq otları, başlıca olaraq taxıl fəsiləsinə aid olan birillik və
çoxillik alaqlar sahə kənarlarından təmizlənməlidir.
Taxıl milçəklərinin kütləvi inkişaf dövrlərində kimyəvi
mübarizə tədbirləri aparılmalıdır. Bu məqsədlə daxildən təsir edən
insektisidlərdən Redsunny 250 (Lyamda-Cyhalothirin 50 qr/l) 0,4
litr/ha, 10%-li Fostakin (Alfa-sipermethrin) 0,5 litr/ha, Arrivo 25
EC (Sipermethrin 250 qr/l) 0,3 litr/ha məsarif normasında tətbiq
edilməsi məqsədəuyğundur.
Mübarizə bitkilərin kollanmağa başlanması dövründə aparıl-
malıdır. 1 hektara 300 litr işçi məhlulu sərf etməklə qeyd olunan
preparatların hər hansı biri ilə mübarizə aparıla bilər.
Zəhərli kimyəvi maddələrlə işləyərkən onların etiketləri
üzərində yazılmış təhlükəsizlik tədbirlərinə əməl olunmalı və fərdi
mühafizə vasitələrindən istifadə edilməlidir.
Zərərli siçanabənzər gəmiricilər
Azərbaycanda arpa, buğda və qarğıdalı əkinlərində 16-ya
yaxın zərərli gəmiricilər qeydə alınmışdır. Onlardan çölsiçanı,
qırmızıquyruq qumsiçanı, Kiçik Asiya qumsiçanı, İran qumsiçanı
daha geniş yayılmışdır. Zərərli gəmiricilər Azərbaycanın taxıl əkin
sahələrində güclü yayıldığı illərdə məhsulun 50-75% məhv
olmasına səbəb olur.
16
Çölsiçanı (Mikrotus arvalis Pall) Azərbaycanın Kür-Araz
ovalığında, Mil-Qarabağ bölgəsində, Muğanda, Şirvanda, Alazan
çayı vadisində, Kiçik və Böyük Qafqazın dağətəyi sahələrində,
Lənkəran zonasının dağ düzənliklərində geniş yayılmışdır.
Çölsiçanı yeraltı yuvalar qazaraq orada məskən salır. Hər yuva
sistemi 1-3 m
2
, hətta 5 m
2
sahəni əhatə edir. Yuvanın dərinliyi 10-
85 sm arasında dəyişir. Yuvanın yerüstü çıxacaqları 2-20, çox
hallarda 4-12 arasında dəyişir (Şəkil 19).
Çölsiçanı fəsillərdən asılı olaraq qidasını dəyişir. Qışda,
əsasən, yaşıl bitkilərlə, yayda isə arpa, buğda və başqa bitkilərin
dənləri ilə qidalanır. Taxıl əkinlərində geniş yayıldığı illərdə
məhsuldarlığın 45-50% azalmasına səbəb olur. Zərərverici bütün il
boyu çoxalır. İl ərzində 6 nəsil, hər nəsildə 2-13 bala verir.
Qırmızıquyruq qumsiçanı (Meriones erythrourus Gray)
Azərbaycanın Kür çayı boyu Muğandan Horadizə qədər, Böyük
Qafqazın cənub hissəsindən və Abşeronun qərbindən başlayaraq
Eldar düzünə qədər yayılmışdır. Əsasən, buğda və arpa əkinlərinə
zərər vurur. Azərbaycan şəraitində qışda gündüz, yayda isə gecə
həyat tərzi keçirir. Yeraltı yuvalarının dərinliyi 20-50 sm, bəzən 70
sm-ə qədər olur. Yuvaların ağzının diametri 5-9 sm, yeraltı
yuvaların tutduğu sahə 1,5-3,5 m
2
-ə qədər, xarici yuva yolları 2-10
ədəd olur (Şəkil 20).
Qırmızıquyruq qumsiçanı arpa və buğda dəni ilə qidalanır.
Onlar mövsüm ərzində, taxılın yetişən vaxtlarında qışa böyük
ehtiyyat da yığır. Onların vurduğu ziyan bəzi illərdə bütün taxıl
sahəsinin məhvinə və məhsulun itirilməsinə səbəb olur.
Kiçik Asiya qumsiçanı (Meriones tristran Thomas). Naxçı-
vanda, Mil-Qarabağda, Kür çayının sağ sahilində, Qarabağın
dağətəyi rayonlarında, Muğanda və Lənkəran zonasının taxıl
becərilən dağ düzənliklərində, Cəlilabadda yayılmışdır. Bu növ,
əsasən, dəmyə şəraitində becərilən buğda və arpa zəmilərinə güclü
ziyan vurur. Qarabağın dağətəyi rayonlarında daha çox yayıl-
mışdır. Onlar qidalanmaqla bərabər, böyük qış ehtiyyatı da top-
layır. Buna görə mədəni arpa və buğda əkinlərində zərərvericilərin
kütləvi yayılmasına yol verilməməlidir. Ayrı-ayrı illərdə məhsulun
45-60% məhv olmasına səbəb olur. Bir ildə 4-5 nəsil, hər nəsildə
Dostları ilə paylaş: |