__________________ Milli Kitabxana_________________________
72
YENƏ ARAZI GÖRDÜM
Sahilin - dodağıma,
Ləpən dilimə bənzər.
Sahil boyu çinarlar
Yazan əlimə bənzər.
Qayaların həssasdır
Mənim qulağım kimi.
Tutqundur qaşqabağın
Bu qaşqabağım kimi.
Mən sənə bir şair,
Sən mənə "Araz" de.
Elə bil nə mənsiz sən Araz,
Nə sənsiz mən şair olmazdım...
Yenə də söz açsam,
Mən səndən danışsam,
Qorxuram, qorxuram
Tənqidçi dostlarım
Şairi döyərlər.
"Yenə də Arazdan, Arazdan!" –
deyərlər.
Mən səni görməyə,
Yazmaya bilmirəm.
Mən səndən deməsəm,
Deməli, demirəm, gülmürəm.
Səni öz məcrandan
Qoparım gərək mən,
Şerimlə hər yerə
Aparmı gərək mən.
Mənim tək bir andım,
Bir də bu ricam var, Araz,
Mən səni apara bilməsəm,
Sən məni apar, Araz!
Naxçıvan, 1962
__________________ Milli Kitabxana_________________________
73
GECƏ DÜŞÜNCƏSİ
Elə ki həmdəmim
Qələmlə varaq olur
Arzumun tamahında
Qəribə iştah olur.
Arabir dünyanı
Yaradan hikmətlə
Döyüşmək
İstəyirəm.
Dünyada əbədi
Qanunlar hökmünü
Dəyişmək
İstəyirəm.
Yer ilə yarışan
Yeni-yeni yerlərin
Yaranmağını istəyirəm,
Arabir dünyanın
Tərsinə fırlanmağını
istəyirəm.
Bəlkə onda görərik
Ayın qaranlıq üzünü,
Adamlar üzünün
Əbədi gündüzünü.
Bəlkə onda
İqlimlər tamam dəyişə
bilər.
Yerini Amerikaya
Vyetnam dəyişə bilər.
Bəlkə onda əsrləri
Çevirib oyada bilərik.
Bəşərin mağara dövrünə
Qayıda bilərik.
İnsana ilk silah yönəldən
Məxluqu taparıq.
Silahi qaparıq,
Özünü çaparıq.
Bəlkə onda
Zəncinin qarası azalar.
__________________ Milli Kitabxana_________________________
74
Balaca xalqlara
Mədəni təzyiqlər az olar.
Bəlkə onda
Alınma vəzifələr
Adamını tapar.
Yolumuza düşən
Çürük tirlər
Öz uçuq damını tapar.
Bəlkə onda
Kuba göyərərdi
Araz boyunda.
Bəlkə...nə bilim...
Siz Allah,
Suallı “bəlkə” Mən yapışmayın,
Siz Allah, insanın
İnsani səhvini bağışlayın...
1967
__________________ Milli Kitabxana_________________________
75
ÖLÜM MƏNİ NİŞAN ALIR...
Ölüm məni nişan alır,
Gündə neçə dəfə.
Bir nakamın,
Bir bikosin
Ömründə neçə dəfə.
Ölüm məni nişan alır,
Vədəsiz tökülən yarpaq görəndə,
Atasız doğulan uşaq görəndə.
Tənqid qələmində qurum olanda,
Qəbul zallarında - "Rəis məşğuldur" -
Yalanı qrim olanda.
Ölüm məni nişan alır,
Təbrik çələngində
Təmənna varsa,
Alqış ahəngində
Eyhanı eşitdirən bir məna varsa...
Görünür, məni
Öldürən qədər də
Yaşadan var!
Yoxsa, bu qədər ölüm olar?...
1967
__________________ Milli Kitabxana_________________________
76
SƏN ÖTÜR MƏNİ
Bu səhər qatara ötürdü məni
Öz ayaq izlərim, öz ayaq səsim.
Yoxdu gul verənim, əl eləyənim,
Alışar anamın qəbri, bilməsin...
Deyirəm, özümə baxıb aynada: -
Əziz dost, ayağın, əlin var olsun.
Özümə deyirəm: - Sağ ol, əlvida!
Özümə deyirəm: - Uğurlar olsun!
Çətindir, ayrılıq hissinə hayan
Gedən özü ola, tək özü ola.
Sanırsan sahibi məlum olmayan
Ən ağır, gərəksiz bir yüksək yola.
Kim isə, hardasa itirib səni,
Qaytarıb harasa yollayacaqlar.
Ya da bir uçurumda götürüb səni
Dərənin dibinə tullayacaqlar.
Dalğalar diksinir bu əhvalımdan,
Xəzrini vağzala göndərir Xəzər.
Çinarlar, qovaqlar evlər dalından
Boylanıb aramla əl eləyirlər.
Açılır üfüqün nur sərhədləri,
Səhər toranını göylər əridir.
Yol boyu uzanan işıq xətləri
Bakının qayğılı nəzərləridir.
Dalımca tarlalar, düzənlər axır,
Yol payı gətirir Mil bacım, demə.
Bəstəkar qardaşım Kür yola çıxıb,
Nəğmə bağışlayır, bir dərə nəğmə!
__________________ Milli Kitabxana_________________________
77
Qoca atam kimi xəyala dalan
Dağlar da kövrəlib dalımca baxdı.
Mənim gedişimdən xəbərsiz balam
Göy göl oyananda ağlayacaqdır.
Arazın yolunu bir məftil çəpər
Kəssə də, sədası mənə çatırdı.
Uzaqda ağaran bir kiçik təpə
Anamın qəbrini xatırladırdı.
Yol boyu xoş hava şərbətim idi,
Qayası da qədəh, daşı da qədəh.
Meşə nəğmə dedi, çöl nəğmə dedi,
Qatar üffiqləri aşana qədər.
Nə qədər böyüsəm, körpənəm yenə,
Hər yerdə çiyninə sən götür məni.
Beləcə, bir ömrün son mənzilinə
Azəri torpağı, sən ötür məni.
Yalta, yanvar 1968
__________________ Milli Kitabxana_________________________
78
AZƏRİ NƏĞMƏSİ
Dünən xarab oldu radiom, dünən,
Dünən külə döndü söz odum, dünən.
Dünəndən susmuşam, dilim kəsilib;
Qələmim işləmir, alim kəsilib...
Dünəndən bəridir bir heykəl qəməm,
Hardasan, hardasan, Azəri nəğməm,
Sənsiz heç olmuşam, heç kim olmuşam.
Bir səfıl olmuşam, yetim omuşam.
Elə bil boğublar arzularımı,
Döyüblər, söyüblər ixtiyarımı.
Fikrim quzğun olub beynimi didir,
Qıçımda buxov var, qolumda zəncir.
Sanki günahsızam, əhv eləmirlər...
Elə bil ölmüşəm, dəfn eləmirlər,
Deyirlər: torpaqda yerin yox sənin,
Nəğmən yox, səsin yox, şerin yox sənin,
Özün ağlayanın, özün hayanın,
Özüm ha alışım, özüm ha yanım.
Birdən qışqırıram: ah, boğuluram,
Çiləyin havama bir ovuc muğam,
Suyuma bir çimdik şirin bayatı,
Bir pərdə Çahargah, bir sim heyratı,
Bir ağız "Dilqəmi" gətirin mənə.
Sonra bu aləmi gətirin mənə.
Sahilə çıxıram, Qara dənizlə
Oturub üz-üzə,
Diz-dizə danışmaq isteyirəm mən,
Xəzəri soruşmaq istəyirəm mən: -
Məktub alırsanmı Xəzərdən, de bir?
Xəzri dəcəlinin kefi necədir?
Dostları ilə paylaş: |