16
2. nformasiya texnologiyalarının kütləvi tətbiqi və standartlaşdırılmış
sistemlərin üstünlüyü.
3.
nformasiya istehsalı və informasiya texnologiyaları sahəsində
məhsuldarlığın digər sahələrdən artıq yüksəldilməsi.
4. Üstünlüyü ələ almış informasiya və biliklər istehsalına keçid.
Bütün bunlar onu göstərir ki, informasiya və informasiya texnologiyaları
standartlaşma kecərək istehsala daxil olmuş və buradakı məhsuldarlıq
iqtisadiyyatın digər sektorlarında da davamlı inkişafı təmin etmişlər. Hazırda
informasiya iqtisadiyyatının mühüm elementi informasiya amilli texnologiyalar
qismində dünya bazarında yerini möhkəmləndirir. Tədqiqatlar gostərir ki,
informasiya texnologiyaları bazarlarında iki ölkələr qrupu səmərəli işləyir:
1. nkişaf etmiş fundamental elmi potensialı olan qabaqcıl ölkələr (ABŞ,
Boyuk Britaniya, AFR, Yaponiya və bə zi baş qaları
);
2. Birinci qrup ölkələrin innovasiya və texnologiyalarından istifadə edən
ölkələr (Tayvan, Cin, Cənubi Koreya və başqaları).
Bu iki qrup hələlik bir-birini effektiv tamamlayır və dünya informasiya
texnologiyaları bazarının əsas hissəsinə malikdirlər. Lakin yeni inkişaf
mərhələsində üçüncü ölkələr qrupu da meydana gəlmişlər. Bu sıraya özlərinin
rəqabətqabiliyyətli yüksək texnologiyaları ilə dünya bazarlarına çıxa bilən
Finlandiya, Norveç və srail daxil edilir. Bu imkanı onlar təlim, elm və təhsil
sahəsindəki nailiyyətləri və informasiya texnologiyaları sistemlərinin fövqəladə
effektiv modernləşməsi ilə təmin etmişdir.
Aparılan təhlilin nəticəsi olaraq belə bir qənaət hasil edilir ki, informasiya
cəmiyyətinin üstünlüyü ələ aldığı hazırkı məqamda informasiya iqtisadiyyatı
sürətli artım templəri ilə irəliləyir. Bu əsnada bəşər sivilizasiyasının müasir inkişaf
mərhələsində iqtisadi münasibətlərin yeni tipi formalaşır. Yeni iqtisadiyyat tipini
ə
nənəvi iqtisadiyyatdan fərqləndirən mühüm özəllik isə onun məhsulun maya
dəyərindəki, ayrıca informasiya adlı xərc komponenti ilə təmsil olunmasındadır.
stehsal amili, mühüm bazar mexanizmi elementi olmaqla həm də, iqtisadi
fəaliyyətin ayrıca növüdür. Əmtəə kimi istehlak olunan ictimai rifahdır. qtisadi
17
informasiya işgüzar və hakimiyyət dairələrinin tərəfindən qərarlar qəbul olunması
və ictimai rəy formalaşdırılarkən istifadə edilən resurs və ehtiyatdır.
18
1.2. nformasiya iqtisadiyyatının formalaş masının ə sas xüsusiyyə tlə ri
Ötən əsrin sonlarından etibarən xüsusi ilə intensivləşən qloballaşmanın
doğurduğu şəraiti, iqtisadi idarəetmə və təsərrüfatçılıq mexanizminə olan tələblərin
təkamülü baxımından qiymətləndirdikdə ilk mühüm nəticə, liberal təsərrüfatçılıq
mexanizminin yüksək səmərəliliyə malik olmasının hamılıqla qəbul edilməsidir.
Bu mexanizmin səmərəliliyini şərtləndirən amillərə:
- idarəetmənin bütün səviyyələrində, geniş mənada anlaşılan iqtisadi
resursların istifadəsində “qarşılıqlı əvəzləmənin” prioritetliyinin təsbit olunması;
- istehsalın beynəlmiləlləşməsinin (bütün müsbət və mənfi çalarları ilə
birlikdə) və iqtisadi fəaliyyətin bütövlükdə virtuallaşmasının dərinləşməsi və
adiləşməsi;
- iqtisadi inkişafın “avtonomluğunun” kəskin aşağı düşməsi, yəni səmərəli
inkişafın kənar təsirlər olmadan mümkünsüzlüyünün və ya çətinliyinin,
inkarolunmaz fakta çevrilməsi və s. kimi amillər aid edilir.
Dünyanın
müasir
inkişaf
mərhələsinin
yuxarıda
ifadə
olunan
qiymətləndirmələrinin hər birinin geniş özünütəzahür spektri vardır. Lakin bu
spektrlərin genişliyinə rəğmən, indi hətta olduqca müxtəlif sosial-ictimai strukturlu
cəmiyyətə, resurs potensialına və inkişaf səviyyəsinə malik ölkələrin daha yüksək
inkişafa nail olunması uğrunda birgə fəaliyyət istiqamətləri mövcuddur. Belə
istiqamətlər dünyanın ümumi inkişaf səviyyəsi ilə paralel olaraq çoxalmaqdadır.
Lakin ekoloji tarazlığın qorunması, yoxsulluqla mübarizə, hərbi-siyasi
münaqişələrin həlli və s. kimi birgə fəaliyyət istiqamətləri ilə yanaşı, mühüm
məsələlərdən biri cəmiyyətin informasiyaya olan tələbatının dolğun və adekvat
təmin edilməsidir. Sonuncunun zəruriliyi və mümkünlüyü bir sıra amillərlə, o
cümlədən iqtisadi inkişaf səviyyəsinin düzgün qiymətləndirilməsi və bu baxımdan,
ə
halinin
hökumətdən
və
sahibkarlardan
gözləntilərinin
xarakterinin
müəyyənləşdirilməsi, milli iqtisadi qanunvericilikdə şəffaflığın və hesabatlılığın
zəruri səviyyəsinin təmin edilməsi və s. ilə şərtlənir.
19
Fikrimizin daha dəqiq anlaşılması üçün sonuncu amilin daha ətraflı şərh
olunmasını məqsədəuyğun hesab edirik. Məsələn, qanunvericilikdə bir sıra
müvafiq hüquqi anlayışların verilməməsi və ya dolaşıq verilməsi, müxtəlif hüquqi
normaların formalaşmış və digər qanunvericilik aktlarında təsbit olunmuş
anlamlardan fərqli mənalarda təkrarlanması və s. kimi xüsusiyyətlər iqtisadi
fəaliyyətin nəticələrində ədalətli rəqabət şəraitinin pozulmasına səbəb olur.
Dünya təcrübəsi sübut edir ki, iqtisadi qanunvericilikdə və ona müvafiq
idarəetmədə hüquqi normaların diskresionluluğu (yəni tənzimlənən prosesin
müəyyən məqamlarında icraçıların fəaliyyətində geniş diapozonda seçim sərbəst-
liyinə malik olmaları); yönəldici normaların çoxluğu (bu və ya başqa normanın,
xüsusilə qayda və müddətlərin müəyyənləşdirilməsinin digər qanunvericilik
aktlarının öhdəsinə buraxılması); koolliziyalı (ziddiyyətli) normaların tətbiqi (eyni
halda, müxtəlif mahiyyətli normaların istifadə olunması), mahiyyət etibarı ilə,
digər fəsadlarla yanaşı, müxtəlif idarəetmə səviyyələrində ayrı–ayrı iqtisadi
proseslər haqqında asimmetrik informasiyaların yaranmasına səbəb olur.
Azərbaycan Respublikasında isə yuxarıda qeyd olunanlarla yanaşı, iqtisadi
qanunvericilik aktlarını xarakterizə edən ən mühüm cəhətlərdən biri, belə demək
mümkünsə, iqtisadiyyatımızın tranzitivliyinin yaratdığı şəraitdir. Ümumiyyətlə,
iqtisadiyyatın keçid xarakteri, son dövrlərdə bir çox hallarda “əsas günahkar” kimi
qəbul edilərək, iqtisadi idarəetmədə məqsədli və ya “dərk edilmədən” buraxılan
səhvlərin bəraətləndirici qalxanına çevrilmişdir. Tranzitivlik xüsusiyyətinin
təsirlərinə iqtisadi idarəetmənin və təsərrüfatçılıq mexanizminin, demək olar ki,
ə
ksər həlqələrində rast gəlinir və qeyd etmək lazımdır ki, bir sıra hallarda belə
xüsusiyyətlər özlüyündə obyektiv xarakter daşıyır. Məsələn, iqtisadiyyatın
sektorial strukturunun təkamülünün dinamikliyi, iqtisadiyyatın sahə quruluşunun
dayanıqlılığının zəifliyi, iqtisadi fəaliyyət sahələrində mənfəətliliyin dəyişməsinin
və ona müvafiq olaraq vəsaitlərin və digər iqtisadi resursların sahələrarası axınının
sürətlənməsi və s. kimi meyilləri dinamik dəyişmələrin yaratdığı obyektiv meyillər
hesab etmək mümkündür. Lakin beynəlxalq və milli təcrübə göstərir ki, tranzi-
tivliyin yaratdığı şərait qanunvericilikdə və təsərrüfatçılıq fəaliyyətində arzuolunan
Dostları ilə paylaş: |