4
yaklaşımlarından da farklıdır. Belirleyiciler ya da risk etmenleri ile ilgili çalışmaları kolaylaştırmak için, ICF
içinde, kişilerin yaşadıkları çevreyi tanımlayan çevresel etmenler listesi de yer almaktadır.
2. ICF’nin Amaçları
ICF, çeşitli disiplinler ve farklı sektörlere hizmet etmek amacıyla tasarlanmış kapsamlı bir sınıflandırmadır.
Özel amaçları şu şekilde özetlenebilir:
•
Sağlık ve sağlıkla ilgili durumların, sonuçlarının ve belirleyicilerinin anlaşılması ve araştırılması için
bilimsel bir temel oluşturmak;
•
Sağlık çalışanları, araştırmacılar, siyasetçiler gibi ve yetiyitimi olanlar da dahil olmak üzere toplumda
farklı kullanıcılar arasında sağlık ve sağlıkla ilgili durumlarla ilgili iletişimi arttırmak amacıyla ortak bir
dil oluşturmak;
•
Ülkeler, sağlıkla ilgili disiplinler, hizmetler ve zaman açısından verilerin karşılaştırılmasına olanak
sağlamak;
•
Sağlıkla ilgili bilgi sistemleri için sistematik kodlama şemaları sağlamak.
ICF’ye duyulan gereksinim ve ICF’nin kullanımı farklı kültürlerde, sağlık politikaları, kalite güvencesi ve
sonuçların değerlendirilmesinde farklı tüketiciler tarafından kullanılacak anlamlı ve uygulanabilir bir sistemin
oluşturulmasını gerektirdiği için söz konusu amaçlar birbirleriyle bağlantılıdır.
2.1 ICF’nin Uygulama Alanları
ICIDH, 1980 yılında deneme baskısının yayımlanmasından bu yana bir çok amaç için kullanılmıştır, örneğin:
•
statistiksel araç olarak – verilerin toplanmasında ve kaydedilmesinde (örneğin nüfus çalışmalarında
ve araştırmalarda veya bilgi sistemlerinin yönlendirilmesinde);
•
Araştırma aracı olarak – yaşam kalitesi veya çevresel etmenlerin ve sonlanış değişkenlerinin
ölçümünde;
•
Klinik araç olarak – değerlendirme, tedavi ile özel durumların eşleştirilmesi, mesleki değerlendirme,
rehabilitasyon ve sonuç değerlendirmeleri;
•
Sosyal politika aracı olarak – sosyal güvenlik planlamaları, tazminat sistemleri ve politika tasarımları ile
uygulamaları;
•
Eğitim aracı olarak – müfredat programı geliştirmede ve sosyal hareket oluşturmak ve farkındalığı
arttırmak için.
ICF, doğası gereği sağlık ve sağlıkla ilgili konuların bir sınıflandırması olduğu için, sigortacılık, sosyal güvenlik,
çalışma, eğitim, ekonomi, sosyal politika gibi farklı sektörler tarafından, yasaların hazırlanmasında ve çevresel
düzenlemelerde de kullanılır. ICF, bir Birleşmiş Milletler sosyal sınıflandırması olarak da kabul edilir ve
Yetiyitimi Olanlar için Fırsat Eşitliğinin Standart Kuralları’na
7
gönderme yapar. Bu nedenle ICF, hem ulusal
mevzuat hem de uluslararası insan hakları hükümlerinin yerine getirilmesi için uygun bir araçtır.
ICF, farklı kullanımlar için geniş bir yelpaze sunar, örneğin sosyal güvenlik, sağlık hizmetlerinde
değerlendirme, yerel, ulusal ve uluslararası düzeyde nüfus incelemeleri gibi. Toplumsal engelleri ortadan
kaldırarak veya hafifleterek sosyal destek ve kolaylıklar hakkındaki hükümleri teşvik ederek korunma, sağlık
koşullarının geliştirilmesi ve katılımın arttırılması da dahil olmak üzere kişisel sağlık bakımına uygulanan
kavramsal bir bilgi çerçevesi sunar. Gerek değerlendirme, gerekse politika oluşturma açısından sağlık bakım
sistemleri araştırmalarında da kullanıma elverişlidir.
3. ICF’nin Özellikleri
7
Yetiyitimi Olanlar için Fırsat Eşitliğinin Standart Kuralları . 20 Aralık 1993 tarihinde, Birleşmiş Milletler Genel Meclisi tarafından 48.
oturumda kabul edilmiştir (karar 48/96). New York, NY, Birleşmiş Milletler Kamu Enformasyon Departmanı, 1994.
5
Herhangi bir sınıflandırma sisteminin neyi gruplandırdığı açık, anlaşılır olmalıdır: evreni, kapsamı,
sınıflandırma birimi, organizasyonu, bunların birbirleriyle nasıl bağlantılı oldukları anlaşılır olmalıdır. Aşağıda
yer alan bölümlerde ICF’nin bu özellikleri açıklanacaktır:
3.1 ICF’nin Evreni
ICF, insan sağlığının bütün alanlarını ve iyilik halinin sağlıkla ilgili bazı bileşenlerini kapsar. Bunları sağlık
alanları ve sağlıkla ilgili alanlar
8
açısından tanımlar. Bu sınıflandırma sağlıkla ilgili geniş bir bağlam içinde yer
alır ve sosyoekonomik etmenler nedeniyle ortaya çıkan koşullar gibi sağlıkla ilgisi olmayan durumları
kapsamaz. Örneğin, insanlar ırkları, cinsiyetleri, dinleri veya diğer sosyoekonomik özellikleri nedeniyle
bulundukları çevrede görevleri yerine getirmede sınırlandırılabilirler, fakat bunlar ICF’ de sınıflandırılan sağlıkla
ilgili katılım kısıtlılıkları değildir.
ICF’nin sadece yetiyitimi bulunan kişilerle ilgili olduğuna dair yanlış bir kanı vardır; aslında ICF tüm insanlarla
ilgilidir. Bütün sağlık koşulları ile bağlantılı sağlık ve sağlıkla ilgili durumlar ICF kullanılarak tanımlanabilir. Bir
başka deyişle, ICF’nin kullanımı evrenseldir.
9
3.2 ICF’nin Kapsamı
ICF, insanın işlevselliği ve kısıtlılıklarla ilgili durumların tanımını sağlar ve bu bilginin düzenlenmesi için bir
çerçeve oluşturur. Bilgiyi, anlamlı, bağlantılı ve kolay ulaşılır bir biçimde yapılandırır.
ICF, bilgiyi iki bölüm halinde düzenler: 1.Bölüm şlevler ve Yetiyitimini, 2.Bölüm ise Bağlamsal Etmenleri
kapsar. Her bölüm iki bileşenden oluşur:
1. şlev ve Yetiyitimi için Bileşenler
Vücut bileşeni, biri vücut sistemlerinin işlevleri ve diğeri de vücut yapıları olmak üzere iki sınıflandırmadan
meydana gelir. Her iki sınıflandırmayı anlatan bölümler vücut sistemlerine göre düzenlenmiştir.
Etkinlikler ve Katılım bileşeni gerek bireysel gerekse toplumsal bakış açısından işlevsellik anlamına gelecek
bütün alanları kapsar.
2.Bağlamsal Etmenler için Bileşenler
Çevresel Etmenler listesi, Bağlamsal Etmenlerin ilk bileşenidir. Çevresel etmenlerin, işlevler ve yetiyitiminin
bütün bileşenleri üzerinde etkisi vardır ve kişinin yakın çevresinden başlayıp, genel çevresine doğru giden bir
sıralama ile düzenlenmiştir.
Kişisel Etmenler de Bağlamsal Etmenlerin bir bileşenidir. Ancak, Kişisel Etmenlerle bağlantılı geniş çaplı
sosyal ve kültürel farklılıklar olduğundan ICF’de sınıflandırılmamışlardır.
ICF’de 1.Bölüm’de şlevler ve Yetiyitiminin bileşenleri iki şeklide açıklanabilir. Bir yandan problemleri belirtmek
için kullanılabilirler (örneğin, geniş bir yelpazeyi kapsayan yetiyitimi terimiyle özetlenen işlev bozukluğu, yapı
bozukluğu etkinlik sınırlılığı veya katılım kısıtlılığı); öte yandan, yine geniş bir yelpazeyi kapsayan işlev
terimiyle, sağlık ve sağlıkla ilgili durumlarda bir sorun olmadığı koşulu (doğal) belirtebilirler.
şlevler ve yetiyitiminin bileşenleri dört ayrı, ancak birbirleriyle ilintili yapılar aracılığı ile yorumlanırlar. Bu
yapıların, ölçütler kullanılarak işevuruk tanımları yapılabilir. Vücut işlevleri ve yapıları, fizyolojik sistemler veya
anatomik yapılardaki değişiklikler yoluyla açıklanır. Etkinlikler ve Katılım bileşeni için iki yapıdan söz edilebilir:
kapasite ve performans (bkz Bölüm 4.2).
Kişinin işlevselliği ve yetiyitimi, sağlık koşulları (hastalıklar, bozukluklar (disorder), yaralanmalar, travmalar vb)
ve bağlamsal etmenler arasındaki dinamik etkileşim
10
şeklinde ifade edilir. Yukarıda belirtildiği gibi, Bağlamsal
8
Sağlık alanları ile ilgili örnekler görme, işitme, yürüme, öğrenme ve hatırlamayı içerir, öte yandan sağlıkla ilgili alanlar bir yerden bir yere
gitme, eğitim ve sosyal etkileşim gibi örnekleri içerir.
9
Bickenbach JE, Chatterji S, Badley EM, Üstün TB. Yetiyitimi, evrensellik ve ICIDH modelleri, Social Science and Medicine, 1999,
48:1173-1187.
10
Bu etkileşim, kullanıcılara bağlı olarak süreç veya sonuç anlamına gelebilir.
Dostları ilə paylaş: |