AZƏRBAYCAN XALQINA QARŞI 1918-ci il SOYQIRIMLARI
161
aşkar şəkildə təbliğ olunurdu. Qeyd etmək lazımdır ki, bu proses
M.S.Qorbaçovun SSRİ rəhbəri seçilməsindən sonra daha geniş miqyas
aldı. 1985-ci ilin əvvəlində Ermənistan KP MK birinci katibi K.Də-
mirçiyan Sov.İKP MK-nın Siyasi Bürosuna qondarma «erməni soyqı-
rımı»nın 60 illiyi ilə bağlı 24 aprel tarixinin hər il SSRİ-də anım günü
kimi qeyd olunması təklifi ilə müraciət edir. Siyasi Büronun iclasını
aparan M.S.Qorbaçov buna razılıq versə də H.Ə.Əliyevin, N.A.Tixo-
novun və A.A.Qromıkonun sərt etirazları ilə qarşılaşır. K.Dəmirçiya-
nın təklifini bəyənən M.S.Qorbaçov H.Ə.Əliyevin kəskin etirazını
gördükdən sonra onunla qarşıdurmaya getməyə cəsarət etmir, lakin
onun bu mövqeyinə də unutmur.
1
Buna görə də M.S.Qorbaçovun 1987-ci ilin oktyabr ayının 20-də
Heydər Əliyevin SSRİ rəhbərliyində tutduğu yüksək vəzifədən uzaq-
laşdırılmasına nail olduqdan sonra ermənilərin öz çirkin və cinayətkar
niyyətlərini reallaşdırmaq ümidlərini daha da artırdı. Rəsmi Moskva
1987-ci ilin noyabrında Parisdə M.S.Qorbaçovun iqtisadi məsələlər
üzrə müşaviri olan akademik Abel Aqenbekyanın dili ilə Qarabağ hə-
rəkatına müsbət münasibətini, qeyri-rəsmi olsa da, bütün dünyaya bil-
dirməkdən çəkinmədi. A.Aqanbekyan «Humanite» qəzetinin 18 no-
yabr 1987-ci il tarixli sayında dərc olunmuş müsahibəsində Azərbay-
can SSR ərazisi olan Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətinin Ermənistan
SSR-ə verilməsinin məqsədəuyğun olmasını və bu barədə dövlət baş-
çısına təklif verdiyini bildirdi.
2
«Qarabağ» Komitəsinin Azərbaycan SSR-də, xüsusən DQMV-
də uzun müddət gizli fəaliyyət göstərən yerli təşkilatı «Krunk» adı al-
tında açıq fəal fəaliyyətə başlamışdı. 1988-ci il martın 2-də «DQMV-
nin Ermənistanla yenidən birləşdirilməsi uğrunda mübarizə Komitəsi»
- iri müəssisə rəhbərlərini birləşdirən «55-lər Komitə»si yaradılmışdı.
1988-ci ilin fevralın 26-27-də SSRİ dövlət xüsusi xidmət orqan-
larının razılığı ilə ermənilər Azərbaycan SSR-in Sumqayıt şəhərində
antiazərbaycan təxribatı törətdikdən sonra, bunu bəhanə edərək Ermə-
nistan SSR ərazisindən, öz tarixi etnik torpaqlarından – İrəvan şəhəri
də daxil olmaqla 185 kənddən və başqa yaşayış məntəqələrindən 250
min azərbaycanlı deportasiya olundu, onlara məxsus 31.000 ev, şəxsi
təsərrüfat, 165 kollektiv təsərrüfatların əmlakı talandı, 214 nəfər öldü-
rüldü, 1154 nəfər yaralandı, yüzlərlə adama işgəncə verildi və qız-gə-
1
Ч.А.Султанов. Противостояние... Баку, 2011, стр. 97.
2
Azərbaycan tarixi VII cild, 2008, səh.257.
AZƏRBAYCAN XALQINA QARŞI 1918-ci il SOYQIRIMLARI
162
linlərin namusu təhqir olundu. 15 mindən çox kürd və bir neçə min rus
millətinə məxsus əhali Ermənistan SSR-dən çıxarıldı.
1
1988-1989-cu illərdə Ermənistanın hərbi-ideoloji təcavüzünün
güclənməsi nəticəsində deportasiya, etnik təmizləmə və soyqırımına
məruz qalan azərbaycanlı əhali Azərbaycan SSR-ə pənah gətirdi və bu
da öz növbəsində respublikada ictimai-siyasi sabitliyin gərginləşməsinə
səbəb oldu. Mərkəzi hökumətin Azərbaycan xalqına qarşı yeritdiyi düş-
mən siyasəti nəticəsində genişlənən Ermənistanın hərbi təcavüzü onu
milli azadlıq mübarizəsinə qaldırdı. 1990-cı il yanvarın 20-də SSRİ
Prezidenti M.S.Qorbaçov ermənilərin ərazi iddialarına qarşı etiraz edən
Azərbaycan xalqını cəzalandırmaq üçün Bakı şəhərinə SSRİ və Azər-
baycan SSR-in Konstitusiyaları və respublikanın suveren hüquqları po-
zularaq qoşun yeridilməsi haqqında fərman verdi və Azərbaycan xalqı-
na qarşı qanlı soyqırımı cinayəti törədildi. SSRİ dövlətinin bu cinayə-
tinə qarşı öz ilk etiraz səsini qaldıran görkəmli dövlət xadimi Heydər
Əliyev oldu. O, 1990-cı il yanvarın 21-də Azərbaycan SSR-in Moskva
şəhərindəki Daimi Nümayəndəliyinə gələrək SSRİ dövlətinin M.S.Qor-
baçovu Azərbaycan xalqına qarşı törətdiyi soyqırımı cinayətində
ittiham etdi və onun bu etirazı bütün dünyada böyük əks-sədaya səbəb
oldu. SSRİ dövlətinin Azərbaycan xalqına qarşı törətdiyi cinayətə etiraz
olaraq Heydər Əliyev 1990-cı ilin iyulunda Sov.İKP sıralarını tərk etdi-
yini bəyan edərək Vətəni Azərbaycana qayıtdı. Respublika rəhbərliyi
Heydər Əliyevin ölkənin siyasi mərkəzi olan Bakıda qalmaması üçün
hər cür təxribatlara əl atıldı və o terror aktı ilə hədələndi. Həyat üçün
real təhlükənin mövcud olduğunu hiss edən Heydər Əliyev Naxçıvan
MR-na getməyə məcbur oldu. O, 1990-1993-cü illərdə ağır blokada
şəraitində olan Azərbaycan Respublikası Naxçıvan MR-nın yaşaması,
onun sərhədlərinin qorunması üçün mümkün olmayanı mümkün etdi.
Heydər Əliyev 1991-ci ilin fevralında Azərbaycan Ali Sovetinin sessi-
yasında Ermənistan-Azərbaycan Dağlıq Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı
çox sərt məzmunda məruzə ilə çıxış etdi və o zaman Azərbaycan döv-
lətinin problemin həlli ilə bağlı konkret tədbirlər proqramı olmadığını
söylədi. Lakin, onun irəli sürdüyü tədbirlər respublika rəhbərliyi tərə-
findən qəbul edilmədiyi üçün çox qısa bir zaman ərzində Azərbaycan
xalqına düşmən tərəfindən çox ağır zərbələr vuruldu. 1992-ci il fevralın
ortalarında Ermənistanın hərbi quldur dəstələri növbəti dəfə Xocavənd
1
Azərbaycan tarixi VII cild, 2008, səh.258.
AZƏRBAYCAN XALQINA QARŞI 1918-ci il SOYQIRIMLARI
163
rayonunun Qaradağlı kəndinə güclü hücuma keçdilər.. Dörd gün davam
edən qeyri-bərabər döyüşdən sonra erməni quldurları Qaradağlı kəndini
ələ keçirərək onun 92 müdafiəçisini və 54 sakinini vəhşicəsinə qətlə
yetirərək onları silos quyularına atdılar. Qalan əhali isə əsir alındı. Təca-
vüzkar Ermənistan «dövləti» Azərbaycan Respublikasına qarşı qanlı
terror aksiyalarını daha da genişləndirdi. 1992-ci il yanvarın 8-də
«Krasnovodsk-Bakı» dəniz sərnişin bərəsində belə bir terror aktı nəticə-
sində 25 nəfər həlak oldu. 88 nəfər ağır yaralandı. Həmin il fevralın 28-
də Qudermes stansiyası yaxınlığında «Kislovodsk-Bakı» sərnişin qa-
tarının partladılması zamanı 11 nəfər həlak oldu, 18 nəfər yaralandı.
Təkcə belə bir faktı qeyd etmək lazımdır ki, ermənilər tərəfindən Azər-
baycan Respublikasına məxsus dəmir yolu nəqliyyatı sistemində 1989-
cu il iyulun 14-dən 1994-cü il mayın 7-nədək 206 terror aktı həyata
keçirilmişdi.
1
Erməni quldurları Rusiya Federasiyası MN-nə məxsus Xankən-
dindəki 366-cı mexanikləşdirilmiş atıcı alayı ilə əlbir olaraq XX əsrin
Xatın, Sonqımı faciələrini geridə qoyan Xocalı soyqırımını törətdilər.
1992-ci il fevralın 25-də axşam saat 21-də erməni hərbi birləşmələri,
366-cı alay (üç batalyondan ikisi tam tərkibdə, biri isə qismən), habelə
xarici ölkələrdən gətirilmiş muzdlu quldurlar Xocalıya hücum etdilər.
Hərbi təcavüz nəticəsində 613 nəfər, o cümlədən 106 qadın, 63 azsaylı
uşaq, 70 qoca öldürüldü. 1000 nəfərdən artıq dinc sakin o cümlədən
76 uşaq müxtəlif dərəcəli güllə yarası alaraq şikəst oldu. 1275 nəfər
əsir alındı, 8 ailə bütövlüklə məhv edilmiş, 25 uşaq hər iki valideyni-
nin itirmiş, 130 uşaq valideynlərindən birini itirmiş, 56 nəfər xüsusi
qəddarlıq və amansızlıqla diri-diri yandırılmış, başlarının dərisi soyul-
muş, gözləri çıxarılmış, başları kəsilmiş, hamilə qadınların qarnı sün-
gü ilə deşilmişdir. Bütün bu dəhşətləri görən 366 alayın 02270 saylı
xüsusi şöbəsinin rəisi polkovnik V.R.Savelyev RFMN Baş Qərargahı
yanında Baş Kəşfiyyat İdarəsinə, BMT və Avropa Şurasına ünvanlan-
dığı müraciət məktubunda (hesabatında –C.B.) Azərbaycan xalqına
qarşı soyqırımı cinayətinin törədildiyini etiraf edir: «Mən məndən on
addımlıqda güllə yarası almış səkkiz-doqquz yaşında qızcığaza yardım
edə bilmədim. Mən Allahın məni cəzalandıracağı o gündən qorxuram.
Lənətlənmiş günlər bir-birini əvəz edirdi».
2
1
Azərbaycan tarixi, VII cild, 2008, səh.359.
2
Ч.А.Султанов. Последний удар империи. Баку, 20 января 1990г., Баку, 2004, стр.478.
Dostları ilə paylaş: |