Mənim dünyaya öyrədəcək yeni bir sözüm yoxdur
Yüklə 1,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Yuhansburq və Funiks *
51 eyiti m sürəcində güclü ruha sahib olmanın önəmini gündən-günə daha dərindən dərk edirdim. • O günlər Yuhansburq və Funiks * arasında çox gəl-getdə idim. Bir gün Yuhansburqda səfərdə olduğumda xəbər gəldi ki, “əşram”ın iki sakini əxlaqi cəhətdən süqut etmişlər. Çox üzülmüşdüm. “Satyaqraha”n ın yenilgə xəbərini duysaydım bu qədər üzülməzdim. Bu xəbər ildırım kimi məni vurdu sanki. Xəbəri eşitdiyim gün qatarla funiksə getdim. • Yol boyunca önümdə olan görəvimlə ilgili dərin- dərin düşünüdüm. Düşünürdüm ki, bir öyrətmən olaraq bu iki adamın əxlaqi çöküşlərində mən də sorumluluq daşımaqdayam. Baş verən olay qarşısında öz sorumluluğumu açıqca hiss edirdim. Xanımım bu haqda öncədən məni uyarmışdı. Ancaq başqasına inanan biri olduğum üçün xanımın bu uyarısına aldırış etməmişdim. Düşünmüşdüm ki, xanımım bu adamlar haqda yanılmaqdadır. Onların əxlaqi çöküşlərini ağlıma gətirməmişdim. Düşündüm ki, bu çökmüşlər öz xətalarını anlaya bilmələri üçün mən özümü cəzalandırmalıyam. Bu üzdən qərara gəldim ki, yeddi gün oruc tutacağam v öz- özümlə peyman bağladım ki, dörd ay yarım müddətində hər gün, yalnız bir kərə yemək yeyəcəm. * Funiks Qandinin Güney Afrikada təsis etdiyi bir başqa eyitim mərkəzi idi. Bu eyitim mərkəzi “əşram” şəklində idi. Əşram əski Hindistanda bir növ xaniqah imiş. Eyni ülküləri paylaşan çevrələr əşramda toplaşar, bəlli əxlaqi nizama uyqun şəkildə ortaqca yaşarmışlar. Qandinin təsis etdiyi Funiks eyitim mərkəzi də əşram qurallarına uyqun idarə edilirdi. Qandinin ən ünlü əşramı Qoceratda “Sabarmati” çayının sahilində Əhmədabad şəhrində yerləşirdi. 52 • Mənim özümü cəzalandırmam hər kəsi çox rahatsız etdi, ancaq mühitin təmizlənməsinə səbəb oldu. Hər kəs suçlu olmanın nə qədər kötü bir duyqu olduğunu anladı. O gündən başlayaraq da istər qız olsun, istər oğlan bütün öyrəncilərimlə mənvi bağlarım daha da möhkəm və sarsılmaz oldu. • Öz işimdə heç bir zaman haqsızlığa yol vermirdim. Mənim qanuni və hüquqi fəaliyətlərimin çoxu ümumi işlərə həsr olurdu. Bu yolda başqalarından para almaq bir yana dursun, həm də öz cebimdən para ödəyirdim. Öyrənci olduğum illərdə eşitmişdik ki, vəkillik işi yalançılıqdır. Ancaq bu eşitdiklərim məni təsirləndirməmişdi. Çünkü yalan hesabına bir vəzifəyə gəlmək və para qazanmaq niyyəti məndə əsla olmamışdı. Mən dürüstlük ilkələrimi Güney Afrikada bir neçə kərə test etdim. Bilirdim ki, qarşı vəkil müvəkkilinə bir sürü yalan söyləmiş. Mən də öz müvəkkilimə bir sürü yalan söyləyəcək olsaydım məhkəmədə qalib gələ bilərdik. Ancaq heç bir zaman bu i şi görmürdüm. Xatırlayıram ki, bir davada biz qalib gəlib qazandıq. Daha sonra anladım ki, müvəkkilim məni aldatmışdır. Hər zaman qəlbimin dərinliyində arzu etmişəm ki, müvəkkilimin haqlı olduğu davalarda qazanmış olum. Zəhmət haqqımı heç bir zaman məhkəməni qazanma üzərindən müəyyən etmirdim. Mənim müvəkkilim istər qalib gəlsin, istər yenilsin mən bəlirlədiyim miqdardan artıq para almırdım. Mənə uğrayan müştərilərimə ilk başda deyirdim ki, mənə yalan söyləməsin, doğruları söyləsin, çünkü doğru olmadığını bilsəm savunmamdan vaz keçəcəyəm. Sonuc böylə oldu ki, mən o qədər məşhurlaşdım ki, kimsə haqsız bir işindən dolayı mənə uğramırdı. Öz 53 işlərində tam haqlı olmayan, bir az şübhəli olan müştərilər başqa vəkilə uğrayırdılar. • Vəkilliklə uğraşdığım illərdə ən önəmli bir xasiyətim də bu idi ki, heç bir zaman öz cəhalətimi müştərilərimdən və dostlarımdan gizlin saxlamazdım. Bir mövzu haqqında bilgisizliyimi hiss etdiyimdə müştərimə açıqca deyirdim ki, başqa vəkilə müraciət etsin, mən bu işi başarmayacağam. Mənim bu doğruluğum müştəriləri çox məmnun etdiyindən gündən günə müştərilərimin sayı artırdı. Müştərilərim deyirdilər ki, bizi başqasının üstünə göndərmə, başqası ilə sən özün məsləhətləş, onun da parasını biz ödərik. Təki bizim işlərimizi sən yürüt. Müştərilərimin mənə olan bu sayqısı daha sonra mənim toplumsal ilişkilərimi olumlu yöndə etkiləyəcəkdi. • “Satyaqraha ” savaşı 1914-də bitdiyində Hindistan Milli Azadlıq Hərəkətinin liderlərindən olan Qogle´ dən mənə bir əmr gəldi. O, London yoluyla Hindistana dönməmi istəmişdi. Avqust ayının 4-də Birinci Dün ya Savaşı başladı. Biz avqust ayının 6- da londona çatdıq. • Düşünürdüm ki, İngiltərədə yaşayan hindlilər öz öhdəliklərini bu savaşda yerinə yetirməlidirlər. İngilis öyrəncilər könüllü olaraq orduya gedirdilər. Hindlil ərin də bu şəkildə davranmaları gərəkdiyini düşünürdüm. Ancaq mənim bu görüşümə qarşı bir çox müxalif səslər yüksəlirdi. Onlara görə hindilər və ingilislər arasında fərq var idi. Biz kölə sayılırdıq, ingilislər ağa. Bir kölə zalim ağasının ehtiyacı olduğunda ona necə yardım edə bilər? Əsir kölə ağasının möhtaclıq durumdan yararlanıb öz azadlığını əldə etməsi daha yaxşı olmazmı? Bu Yüklə 1,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|