Doğrudan da Nizami Gəncəvinin “Xosrov və
Şirin” mənzum romanında elə süjetlər və personajlar
var ki, onların adına tarixi mənbələrdə rast gəlmirik.
Bu da təbiidir. Çünki Nizami tarix yazmırdı, hadisə-
lərin poetik mənzərəsini yaradırdı.
Şirin və Xosrov haqqında ilk yazılı mənbələr VII
əsrə aiddir. Həmin mənbələrdən üçündə onlar tarixi
şəxsiyyətlər kimi verilmişdir. Hər üç əsərin müəllifi
Bizansla İran arasında müharibələrin şahidi idi.
Şirin haqqında ilk məlumatları
qələmə alan tarix-
çilərdən biri Feofilakt Simokatdadır. Əslən Misirdən
olan F.Simokatta Bizans imperatoru İraklın katibi ol-
muş, Bizansla İran arasında döyüşləri gözləri ilə gör-
müşdür.
Şirin haqqında məlumat verən ikinci tarixçi
yepiskop Sebeosdur. Sebeos (VII əsr) “İmperator İrak-
lın tarixi” kitabında Şirinin ağlı, gözəlliyi, xristian
təəssübkeşliyi haqqında məlumat verir (Себеос 1862.
136, 194).
Üçüncü mənbə VII əsrə aid müəllifi məlum
olmayan Suriya xronikasıdır. Həmin salnamədə başqa
mənbələrdə olmayan maraqlı bilgiləör vardır (Пигу-
левская 1941. 3-171). Həmin bilgilərə görə, Şirin ara-
mey qızıdır (Алиев 1960. 21-26). Ancaq yanlış olaraq
bəzi tədqiqatçılar aramey qızı deyimini
erməni qızı
kimi başa düşürlər.
N.Gəncəvi Şirini Aran, Abxaz və Ərməniyyə
hakimi Məhin banunun qardaşı qızı və vəliəhdi kimi
təqdim edir. Ərməniyyənin hakimi olmaq hələ erməni
olmaq deyil. Ermənilər tarixi qaynaqlara yox, Nizami-
nin və sonrakı şairlərin poetik düşüncəsinə istinadən
Şirinin erməni qızı olduğunu iddia edirlər. Onların
səyləri nəticəsində Şirin Böyük Sovet Ensiklopedi-
yasına erməni qızı kimi daxil edilmişdir.
Şərq şairlərindən fərqli olaraq Bizans-İran müha-
ribələrinin şahidi olan salnaməçilər Şirinin etnik
Şirin tarixi
şəxsiyyət olub, VII
əsrdə yaşamışdır.
Şirin kultunun
kökləri isə tarixin
dərinliklərindən
gəlir.
Yepiskop Sebeos
Şirini erməni qızı
kimi təqdim etmir,
sadəcə bildirir ki,
o, xristiandır.
istinadən Musa Xorenli məlumat verir (Шопен 1866.
494; Albaniya tarixi 1993. 19; Хоренский 1893. 289).
Babilin Assuriya üzərində qələbəsindən sonra (e. ö.
VII əsr) Kimer mənşəli Bərdəkin (Musa Xorenlidə
Paruyrun) başçılığı latında Arma adlanan yeni tayfa
ittifaqı yarandı. B.B.Piotrovski 1946-cı ildə nəşr
etdirdiyi “Erməni xalqının tarixi” kitabında bu etnik
prosesə diqqəti cəlb etmişdir (Пиотровский 1946. 12,
31, 46).
Arma, aramey tayfa ittifaqının hakim nəsli ku-
merlər, vassal nəsilləri samilər idi. N.Gəncəvi deyəndə
ki, Şirin Ərmən elinə qayıtdı, bu, o demək deyil ki, o,
erməni qızıdır. Şirin bir zaman arameylər üzərində
hökmran olan
Bərdək nəslindən çıxmışdır.
Şirinin etnik mənsubiyyətini öyrənmək üçün ən
tutarlı mənbə yepiskop Sebeosun (VII əsr) “İmperator
İraklın tarixi” əsəridir (Себеос 1862. 3-176). Sebeo-
sun fikrincə, Şirin mənşəcə Xuriztanın xəzinədarlar
nəslindən çıxmışdır (Себеос 1862. 49-51).
Sebeos yazır ki, Xosrov Pərviz Bizansla müha-
ribə ərəfəsində əmr etdi ki, İran ərazisində yaşayan
bütün xristianlar ermənilərin məzhəbini qəbul etsinlər,
Şirin həmin qərarla razılaşdı (Себеос 1862. 136).
Əgər Şirin erməni qızı olsaydı, şahın qərarını se-
vinclə qarşılayardı. Ancaq göründüyü kimi o, bir qə-
dər tərəddüd edir və durumun çıxılmaz olduğunu
görüb, razılaşmalı olur.
Ancaq elə hallar da olurdu ki, 36 il Sasani sa-
rayının baş xatunu olan Şirin (Beqdeli 1970. 28) şahın
qərarı ilə razılaşmırdı. İmperator Mavrikinin xahişi ilə
Xosrov Pərviz xristian
müqəddəslərdən birinin sümük-
lərini Xuzistandan Bizansa göndərəndə Şirin etiraz
etmişdi. Əgər Şirin yerli yox, rumlu və ya Bizans
mənşəli olsaydı, şahın qərarına sevinərdi. Belə hesab
edirik ki, Xuzistan kilsələrinin Bizansa meyli etnik
yox, siyasi faktorla bağlıdır. Çünki atəşpərəst İranın
Şirin Bərdəlidir,
yəni Elamın
Bərdək
nəslindəndir.
N.Gəncəvi onu
Albaniyaya
gətirmişdir.
Şirin erməni qızı
olsaydı, Xosrov
Pərvizin qərarına
sevinərdi. Əksinə
o, erməni adını
eşidəndə məyus
olur.