Bəli, təssüf ki, bu bir adətdir.
Burda doğulsam da, burda olsam da,
Buna alışsam da uşaqlığımdan,
Mənə elə gəlir, belə adəti
Atmaq saxlamaqdan çox şərəflidir.
Bu rüsvayçı vərdiş şərqdə və qərbdə
Bizim xalqımızı bədnam eləyir,
Orda bizə əyyaş, donuz deyirlər.
Ən uca olsa da ləyaqətimiz,
Onun mənasını, onun məğzini,
Doğrudan, bu ləkə korlayır tamam.
Hərdən görürsən ki, bəzi adamın
Üzü çil-çil olur anadangəlmə,
Bu onun günahı, taksırı deyil.
Heç kəs istəyincə doğula bilməz.
Bir çoxları var ki, tünd xasiyyəti
Ağlını başından çıxarır tez-tez.
Xamırın mayası artıq olanda
Qıcqırıb çörəyi acıtdığıtək,
İnsanda bir cəhət həddi keçəndə
Onun xoş rəftarı ikrah doğurur.
Bir sözlə, dediyim budur ki mənim:
İnsan necə gözəl, təmiz olsa da,
Saya gəlməsə də xeyirxahlığı,
İstər təbiətin, istər taleyin,
İstərsə özünün qüsuru olsun,
Alnıma vurulmuş bir damğa varsa,
Hamının gözündə bir heçdir ancaq.
Ən igid adamı bir damcı zəhər
Öldüirə bilir ki.
Kölgə gəlir.
H o r a t s i o. Baxın, o gəlir!
H a m 1 e t.
Ey müqəddəs göylər, özün kömək ol!..
Sən pak mələkmisən, ya məlun şeytan,
Cənnətin şəfalı səhər nəsimi,
Yoxsa cəhənnəmin qasırğasısan,
Məramın, niyyətin xeyirdir, ya şər?
Gəlişin necə də müəmmalıdır!
Səninlə mən mütləq danışmalıyam.
Sən kimsən? Mən sənə Hamlet deyirəm,
Kralsan, sən mənim doğma atamsan.
Böyük hökmdarı Danimarkanın,
H a m 1 e t. Fikrim səndədir.
Kölgə.
Cəhənnəm odunda, zillət içində
Əzab çəkəcəyim vaxt çatıb artıq.
H a m 1 e t. Heyf, yazıq kölgə!
Kölgə.
Halıma yanma,
Fəqət sözlərimə yaxşı diqqət ver.
H a m 1 e t. Sənə qulaq asmaq borcumdur mənim.
Kölgə.
Elə ki eşitdin dediklərimi,
İntiqam almaq da borcundur sənin.
Hamlet. Nə?
Kölgə.
Sənin atanın öz ruhuyam mən.
Müəyyən müddətə - bütün günahım
Cəhənnəm odunda kül olanadək
Gecələr gəzməyə, gündüzlər isə
Alovda yanmağa məhkum olmuşam.
Gizli sirlərini dustaqxananın
Açmaq qadağandır, aça bilsəydim,
Bircə hekayətin bircə sözündən
Ürəyin soyuyar, qanın donardı.
Orbitindən çıxan ulduzlar kimi,
Gözlərin çıxardı hədəqəsindən.
Dolaşmış, yapıxmış saçın bir anda
Tamam ayrılardı biri-birindən,
Qudurmuş kirpinin tikanlarıtək
Başının üstündə biz-biz durardı.
Ancaq əbədiyyət ətdən və qandan
Yaranmış qulağa sirrini açmaz.
Əgər sevmisənsə atanı bir vaxt,
Dinlə, dinlə, oğlum, sən məni dinlə!
H a m 1 e t. Aman Allah!
Kölgə.
Onun dəhşətli, rəzil,
Ən çirkin qətliyçün intiqam al sən.
Hamlet. Qətl?
Kölgə.
Bəli, alçaq, ən iyrənc qətl,
Bu bir vəhşilikdir, vicdansızlıqdır.
H a m 1 e t.
Tez danış, tez söylə, bir xəyal kimi,
Qisas almaq üçün qanad açım mən.
Kölgə.
Görürəm, hazırsan.
Zülmət dünyada
Suları mürgülü Leta çayının
Sahilində çürük bir ot da olsan,
Hazır olmalıydın. Qulaq as,
Hamlet: Deyirlər ki, məni bağda yatarkən
Əfi ilan çalıb. Yalandır, yalan.
Danimarkalılar saxtakarlıqla
Həyasızcasına təhqir olunub.
Bunu bilməlisən, nəçib gənc oğlum,
Atanı öldürən o əfi ilan
Qoyub öz başına onun tacını.
H a m 1 e t. Ah, həssas ürəyim! Demək, öz əmim?
Kölgə.
Bəli, o qurumsaq, o dəyyus heyvan.
Ağlın əfsunuyla, hədiyyələrlə
-Ah, çirkin olanda ağıl, hədiyyə
Günahlar törənir dünyada ancaq!
-Mənim çox istəkli kraliçamı
İyrənc şəhvətinin toruna saldı.
Hamlet, heç belə də rəzalət olar!
Ananla biz nigah bağlayan günü,
And içib söz verdik bir-birimizə.
Sədaqət göstərdim əhdimə hər vaxt,
Mən ondan heç nəyi əsirgəmədim.
O mənim əvəzsiz məhəbbətimi
Alçağın dəyərsiz bəxşişlərinə
Qurban eylədi.
Şəhvət nazlansa da bir mələk kimi,
Ləyaqət sarsılıb toruna düşməz.
Fəqət bir mələyin cənnət qoynunda
Çirgiyi dünyanın səadətindən
Şəhvət leş yeyər.
Sakit ol, deyəsən, sübh mehi əsir.
Gərək kəsə deyim. Nahardan sonra
Adətimə görə, bağda yatarkən
Əmin oğurlanıb gəldi yanıma.
O məlun bəngotu cövhərini tez
Tökdü qulağıma. Elə zəhər ki,
Qorxunc düşmənidir insan qanının.
Bir anda bədənə axıb civətək,
Bütün damarları yandırır tamam.
Tünd sirkə qatılıb çürüyən südtək,
Bir göz qırpımında çürüyür qan da.
Bax, mənim həyatım məhv oldu bu cür.
Cüzama tutulmuş bir adam kimi,
Canımı bürüdü göz-göz yaralar
Bir an içində.
Mən yuxuda ikən doğma qardaşım
Həyatdan, taxt-tacdan, kraliçadan
Qəflətən, əbədi ayırdı məni.
Dua oxumadan, tövbə etmədən
Üzü qara getdim haqq dərgahına.
Bütün günahlarım boynumda qaldı,
Zülmət cəhənnəmin oduna düşdüm.
Dəhşətdir, dəhşətdir, olduqca dəhşət!
Qəlbində atana məhəbbət varsa,
Bu alçaq təhqirə sən dözmə, oğlum.
Qoyma Danimarka hökmdarlığı
Çirkin yataq olsun əxlaqsızlığa.
Lakin sən intiqam aldığın zaman
Çalış ki, saf ruhun ləkələnməsin.
Ananla bir işin olmasın heç vaxt,
Allahın hökmünə burax sən onu.
Qoy onun qəlbin dolmuş ilanlar
Ona əzab versin. Əlvida, oğlum.
İşıldaquşunun solur şöləsi,
Demək, yaxınlaşır sübh şəfəqləri.
Əlvida, əlvida, məni unutma!
Gedir.
H a m 1 e t.
Ey göylər! Ey yerlər! Daha mən nəyi
Köməyə çağırım? Cəhənnəmimi?
Çırpınma ürəyim, əsmə dizlərim,
Bədənim, qocalma bir an içində,
Mətanətlə dözün bu işgəncəyə.
Səni unutmayım, zavallı kölgə?
Bu sarsaq dünyada saf yaddaş varsa,
Axı, səni necə unutmaq olar?
Səni unutmayım? Mən yaddaşımdan
Bütün hisslərimin həkk elədiyi
Arzunu, duyğunu, düşüncələri;
Bütün kitabların kəlamlarmı,
Bütün surətləri, bütün sözləri;
Uşaqlıq vaxtından bu günə qədər
Eşidib, bildiyim xatirələri
-Hər şeyi, hər şeyi silib ataram.
Beyin kitabımın hər bir sətrinə
Zinalıq, əclaflıq qatışdırmadan
Tək sənin hökmünü yazaram, ata,
Tək sənin hökmünü, əmin ol buna.
Oh, fəsad cövhəri, oh, rəzil qadın!
Oh, zərif təbəssüm, məlun rəzalət!
Qələmim-dəftərçəm hardadır mənim?!
Bu mənfur dəhşəti qeyd edim gərək:
Dostları ilə paylaş: |