Haç ve H i lal Altı nda Ortaçağda Yah u d i l e r 7 1
maz" diye buyurdu.36 417'de yürürlüğe gfren bir yasaya göre, za
ten Hıristiyan sadece
/1
gönüllü" ya da gönülsüz, kendi tarikah
nın pisliğini bu kölelere bulaşhrmamak" koşuluyla onları elinde
tutabilirdi. Her zaman olduğu gibi, yasayı ihlal etmenin cezası
ölümdü.37
Yahudilerin köle sahipliği üzerinde yoğunlaşma, Hıristiyan hu
kukundaki yoğunlukla aynı oranhda yüzyıllarca sürdü. Durum;
hiçbir imansız bir Hristiyan' a üstün olamaz temel öncülünün
ciddi bir ihlalini temsil ediyordu.38
Erken Hıristiyan Yahudiler, hukuku, Yahudiler karşısında
Hıristiyan üstünlüğü korumayı amaçlayan hoşgörüsüz dil ve sı
nırlamalarla nitelenen bu Musevilik hoşgörüsüyle -Roma mira ...
sı- özetlenir. Altıncı yüzyıl başlarında derlenen Justainainik Yasa,
bütün bölümleri dokunulmadan taşıyarak ana sistemi büyük öl
çüde değiştirdi. Bu revizyonun bir kısmı, bu gerilim dönemine
özgü sertleşen tutumları ve artan bir sapkınlık korkusunu yansı
hr.
Bu nedenle, yasa maddelerinde sapkınlar sürekli Yahudilerle
ilişkilendirilir.39 535 yılına ait bir kanun, sinagogların, kiliseye
dönüştürülmesini ve paganların ve sapkınların toplanhlarına
izin verilmeyeceğini buyurur.40 Justinian'ın Yahudilerle ilgili kö
tülüğüyle en ünlü "yeni yasa"sı
deuterosis'i*
yasakladı.41 Yasanın
yürürlüğe girmesi, Hıristiyanlık öncesi ve Hıristiyan Roma hu
kukunun yüzyıllarca süren politikasına kökten aykırı bir şekilde
Museviliğin gereklerini yerine getirme özgürlüğüne müdahale
anlamına geliyordu.42
Justinian'ın Yasası -çeşitli, kısalhlmış biçimlerde Doğu Roma
İmparatorluğu'nda tedavülde olan- on birinci yüzyılın sonunda
Roma hukuku incelemeleri yeniden canlanıncaya kadar bahda
bilinmiyordu.43 Erken Ortaçağda Avrupalı hukukçuların ve kili
se adaml
arının
anılarında varlığını sürdüren Teodisian Yasa'ydı.
Ammon Linder şunu belirtir: Vizigot İspanya (Yasa'nın, 506'da
• Eski
Ahit'
in beşinci bölümü
-çv.
72 Mark R. Cohen
kısalhlmış bir biçimiyle değiştirildiği), dışında "Bah'nın diğer kı
sımlarında Yasa hiçbir zaman resmen yürürlükten kaldırılmadı
ve hukuksal statüsü, diğer hukuksal kaynakların statüsüyle ay
ruydı."44 Özellikle Güney Avrupa'da -genelde Roma geçmişiyle
sürekliliğin güçlü olduğu- Roma hukuku anısı ve Roma'ya ait
birçok hukuksal prosedürün varlığını sürdürmesi, Yahudiler
için Kuzey A vrupa'dakinden önemli ölçüde daha güvenli bir or
tamın yarahlmasına katkıda ulundu.
Kilise: Düstur Yahudiler Hukuku
Yahudiler hukuku, kaçınılmaz olarak Katolik kilisesinin açık
lamalarında ortaya çıkh. Roma hukukundan etkilenen düstur
hukuku da, devletin Yahudiler hukukunu etkiledi. Museviliğe
yönelik hoşgörü ve sınırlama karışımı tutumuyla Theodosian
Yasa'nın
16.
Kitap'ı, kilise tarafından "düstur hukukunun otorite
kaynağı olarak" kabul edildi.45 Erken ortaçağda, dini konseylerin
buyrukları ve papalığın çoğunlukla mektup biçimindeki tarhş
ma kabul etmez fikirleri, düstur Yahudiler hukuku külliyahnı
sürekli genişletti.
Piskoposluk (diocesan) ve Hıristiyan birlikçi (ecumenical) ki
lise konseylerinin Yahudilerle ilgili neredeyse bütün düsturları -
ister İspanya'da, ister Gal'de; ister Doğuda olsun- Hıristiyanlık
taki hoşgörüsüz çizgiyi yansıtan baskıcı düsturlardı.46 Kilise
konseylerinin Yahudiler hukukundaki belirgin kah çizgiyle kar
şılaşhnldığında, Papa Büyük Gregory
(590-604),
aristokratik ye
tişmesinden, ve daha önceki sivil yönetimdeki kariyerinden öğ
rendiği Roma geleneklerine uygun daha ılımlı görüşleri, dile ge
tiriyordu. Yahudi-Hıristiyan ilişkilerini konu alan
26
bildirisinde
Gregory, öncelikle zoraki v.aftize karşı çıkarak ve sinagogların
· dokunulmazlığını savunarak Theodosian Yasa'nın hoşgörücü
özelliklerine bağlı kaldı. Yahudilerle ilgili konularda yüzyıllarca
papalığa yol gösteren bir standart belirledi.47
Haç ve H i lal Altında Ortaçağda Yah ud il e r 73
En önemlisi, bir bildirinin bir cümlesinde Gregory'nin Yahu
dilere yönelik papalık politikasının amblemi olacak şeyi seslen
dirmesiydi: "Yahudilere [Sicut Judies non] sinagoglarında yasay
la kendilerine izin verilen şeylerden başka bir şeyi yapmalarına
izin verilmediği gibi, aynı şekilde yapmal
arına
izin verilen şeyler
konusunda da rahatsız edilmemelidirler."48 Theodosian Ya
sa'daki baskı ile hoşgörü arasındaki denge ruhuna uygun olarak
Gregory'nin formülü, Yahudileri önce yasalara ve geçmişte İzin
verilen ananelere uymakla sınırlar; ardından, bu yasa ve anane
lerin gereklerini yerine getirirken kendilerine müdahale edil
memesini güvenceye alır. Bu buyruk, Claudius'un İskenderiyeli
lere mektubundaki formülasyonu da (ne var ki, orada garantiler
sınırlamalardan önce gelir) arumsatır.49
Ecclesiastik Yahudiler hukukunun en anlamlı buyruğu, biz
zat Gregory'nin sözleriyle başlayan ve papalığın
Sicut Judeis
bil
dirisi olarak bilinen bir bildiri olarak ortaya çıkar. Bazı ortaçağ
koleksiyonlarında bununla ilişkilendirilen başka bir san -
"Consututio pro judies" (Yahudiler lehine anayasa)- koruyucu
içeriğini açıkça gösterir. Teamül oluşturucu ve etkili buyruğu
nun varlığı, sadece daha sonra yapılan göndermelerle bilinmesi
ne karşın, bu buyruğu yayınlayan ilk papa, görünüşe göre Ca
lixtus II'ydi (1119-1124). Calixtus'un, savunmasızlığı Birinci Haçlı
Seferi'nin katliamları sırasında ortaya çıkan bir halkın güvenliği
ni sağlama umuduyla Yahudilerin bir başvurusuna yanıt olarak
bildiriyi yayınladığına inanılır. Diğer yanda, bu talep, Roma'da
ya da İtalya'nın diğer yerlerindeki yerel Yahudi karşılı şiddetle
ilgili kaygılardan da kaynaklanmış olabilir.sa
Papalık bildirisi
Sicut Judeis,
Gregorien formülün ikinci yan
sım, "garanti" maddesini ayrınhlandırır.
On
ikinci yüzyıl, kilise
sinin zoraki vaftizden muaf olma özgürlüğü, kişiliklerin ve mal
ların haksız saldırılardan korunması, engellenmeden Musevili
ğin gereklerini yerine getirme hakkı ve Yahudi mezarlıkların
dokunulmazlığı da dahil, Yahudilerin hakkı saydığı şeyleri sap-
Dostları ilə paylaş: |