35
İbrahimbəyin səyahətnaməsi
İbrahim bəy sözünü davam etdirdi:
“Haman şəxs atasının illik sədaqətli xidmətləri müqabilində
ildə Tehrandan yüz iyirmi tümən təqaüd alardı. Lakin on ilə ya-
xın idi ki, əlinə bir şey çatmırdı. Yazıq kişi məsələni ayırd etmək
üçün Tehrana getməli olur. Orada məlum olur ki, təqaüd hər il
öz qaydası ilə göndərilir. Ancaq özünü iranlıların ölüsü və dirisi-
nin qəyyumu hesab edən İstanbul səfi ri onu bütünlüklə içəri salır.
Özü də nə sorğu-sualdan qorxur, nə də bir adamdan xəcalət çəkir.
Həmin səfi r yalnız onu deyil, İstanbulda və onun ətrafında olan
bütün iranlıların malını hər gün ələ keçirib, heç nədən vahimə
et mədən yiyələnir. Əlqərəz, o biçarə uzun-uzadı yolun zəhmət-
əziy yətini, səfər məşəqqətini çəkdikdən sonra təzədən Misirə
qa yıdır. Siz ki, mənim xasiyyətimə bələdsiniz. Bu kişinin İran-
dan gəlməsini eşidən kimi görüşünə getdim. Tehranın və İranın
vəziyyətini soruşdum. Nə kimi xoş xəbərlər varındır?” – dedim.
“Heç nə yoxdur,” – dedi.
Dedim:
“Padşahlığın
vəziyyətini, nazirlərin ölkəni necə idarə et-
diklərini soruşuram.”
“Heç nə yoxdur,” – deyə yenə də cavab verdi.
Ölkənin idarə olunması vəziyyətini, qoşunun nizam-inti-
zamını soruşdum. Yenə də əvvəlki kimi dedi:
“Ərz elədim ki, heç bir şey yoxdur.”
“Qəribə adamsan,” – dedim. – “Məgər bu ölkədə hərbi
na zir, daxili işlər nazirliyi, xarici işlər nazirliyi, maarif, ma-
liyyə, milli gəlir, kənd təsərrüfatı, ticarət nazirlikləri yoxdur?”
“Bunların hamısının adı var,” – dedi. – “Qulluqçuları və ka-
tibləri də vardır. Hətta suda çürümüş iki hərb gəmisi üçün hərbi
dəniz donanması naziri və nazirliyi də düzəldiblər! Elə yalnız
bununla ölçə bilərsən ki, başqa nazirliklərin vəziyyəti necədir”.
Fars dilindən tərcümə edəni:
H.Məmmədzadə