Şekil–7: İdeal postür
2.2.4. İdeal Oturma Postürü
Oturma postürü ayakta durma postürüne göre daha gevşek bir postürdür. Bu pozisyonda
destek yüzeyi oldukça geniş olduğundan alt ekstremite kaslarının gevşemesine izin verir.
Oturma postürü doğru olduğunda yerçekimi merkezi, iskial tuberositas ve 11. torakal
vertebranın hemen önünde uzanmalıdır.
Ön oturmada yerçekimi merkezi iskionların önündedir. Lomber lordoz azalmıştır ve vücut
ağırlığının % 25 ten fazlası ayaklardan yere aktarılır.
Orta oturmada vücut ağırlığının % 25 i ayaklardan yere aktarılır. Lomber bölge düz veya
hafifçe kifotiktir.
Arka oturmada lomber lordoz kesin olarak ters dönmüştür. Vücut ağırlığının % 25’ ten azı
ayaklardan yere aktarılır (25).
27
Oturma postürü ile intradiskal basınç ve erektör spinalardaki kas aktivitesi arasındaki
ilişkilerin incelenmesi ilginç sonuçlar vermiştir. Bütün oturma şekillerinde intradiskal
basınç ayakta durmaya oranla daha fazladır. Oturma sırasında kolların üst bacaklara
dayanması ile intradiskal basınç azaldığı gibi, aynı şekilde dik oturmakla lordozun
azaltılması da mümkündür (29).
Sırtın oturma sırasında desteklenmesi ile intradiskal basınç ve kas aktivitesi azalır.
Sandalye arkalığının eğimi ile enerji sarfının ilişkisi vardır. Arkalığın 100 dereceden 90
dereceye inmesi ile kas aktivitesi azalır fakat 100 derecenin üzerindeki eğimlerde belirli
fark ortaya çıkmaz.
Lomber kifozda artan intradiskal basınç, lordoza doğru kayma ile azalır. Lomber
hiperekstansiyonun etkisi ise bilinmemektedir (25).
İdeal oturma postüründe;
•
İskial tuberositaslar en büyük destek yüzeyini oluşturmalıdırlar,
•
Uylukların üst kısmı diz eklemi arkasına aşırı basınç oluşturmayacak şekilde
oturma yüzeyine yerleştirilmelidir,
•
Lomber omurga mid-fleksiyonda olmalı fizyolojik eğrilikler sürdürülmelidir,
•
Tüm omurga hafifçe arkaya doğru eğimli bir arkalıkla desteklenmelidir,
•
Bacakların ağırlığı ayaklar ile destek yüzeyine aktarılmalıdır,
•
Yerde otururken ellere ve kollara veya duvara dayanarak gövde desteklenmelidir
(28).
Ne yazık ki modern oturma araçlarında bu pozisyonun korunması imkansız gibidir. Çünkü
sıklıkla çok yumuşak ve derin, kısa veya uzun, geriye doğru fazlaca eğimli oturma araçları
kullanılmaktadır.
Pelvisi öne doğru kaydırarak oturma bireyler arasında çok yaygındır. Bu oturuş; ağırlık
merkezinin iskial tüberositasların arkasına düşmesine, lomber omurgada konveks bir
eğriliğe (lomber lordozun kaybına) ve torakal omurgada konkav bir eğriliğe sebep olur
(4).
28
2.2.5. Omurganın Postür Bozuklukları
2.2.5.1. Torasik kifoz
Omurganın normal sınırlar dışında sagital planda posterior sapması olarak tanımlanır.
Torasik kifoz kardiyak ve pulmoner organların uyumunu sağlar. Servikal lordoz, torakal
kifoz, lomber lordoz omurgaya postüral bir esneklik vermekle ona hareket, koşma ve diğer
fiziksel aktiviteleri kazandırır. Aşırı sagital eğrilik ya fonksiyoneldir ya yapısaldır.
Fonksiyonel eğrilikler; anterior ve posterior spinal ligament ve kas yapıların zayıflığı
sonucu ortaya çıkar. Spinal ekstansör kasların zayıflığı konveksite üzerindeki gerginliğin
azalması ile kifoza yol açar. Fonksiyonel postüral eğrilikler germe egzersizleri ile
düzeltilebilmektedir.
Torasik kifoz artışı göğüs kafesi genişlemesini azalttığı gibi, omuz kavşağındaki hareketi
de azaltır. Bu durum akromiyonun öne ve aşağı çekilmesine, kolun internal rotasyonuna
yol açarak glenohumeral eklem mekanizmasını bozar. Bu postür bozukluğu rotator manşon
tendonlarının sıkışması ve bozulması ile sonuçlanır (1, 23,
30). Skolyoz Araştırma Grubunun önerisine göre kifoz
açısı ölçümü için “Cobb metodu” önerilmektedir. Bu
ölçüme göre dorsal lateral grafilerde en üst dorsal
vertebranın üst kenarından en alt dorsal vertebranın alt
kenarından çizilen paralel çizgileri dik kesen doğruların
arasındaki açı, dorsal kifoz açısını vermektedir.
Omurganın dorsal bölgedeki normal eğimi 20–40 derece
kifoz şeklindedir (31).
Şekil–8: Kifoz açısı ölçümü (Cobb metodu)
2.2.5.2. Skolyoz
Omurganın frontal planda yani sağ ve sol yanlara doğru olan eğriliği ve eğrilikle birlikte
rotasyonunu ifade eder. Normal bir vertebral kolonda, vertebralar koronal ve transvers
düzlemlerde nötral pozisyonda yer alırlar. Bu dizilimin herhangi bir nedenle koronal
29
planda bozulması sonucu ortaya çıkan eğriliğe skolyoz adı verilir (Şekil–9). Skolyoz,
bükülme veya eğri anlamına gelmektedir (32).
Skolyoz Sınıflandırılması
Skolyozun sınıflandırılmasında şimdiye kadar pek çok yöntem denenmiştir. Amerika’daki
Skolyoz Araştırma Cemiyeti standardizasyonu sağlamak ve karışıklığı önlemek amacıyla
etiyolojiye dayalı bir sınıflandırma önermiş ve bir skolyoz terimleri sözlüğü yayınlamıştır.
Buna göre skolyoz ikiye ayrılır;
1. Yapısal skolyoz
2. Yapısal olmayan skolyoz (4).
30
Şekil–9: Skolyoz
YAPISAL SKOLYOZ
I- İdiyopatik
B- Segmentasyon yetersizliği
A- İnfantil (0–3 yaş)
1- Unilateral
1- Gerileyen tip
2- Bilateral
2- İlerleyici tip
C- Mikst
B- Juvenil (3–10 yaş)
IV- Nörofibromatozis
C- Adolesan (10 yaş-Olgunluk)
V- Mezenkimal bozukluklar
D- Adult (Olgunluk-yaşlılık)
A- Marfan sendromu
II- Nöromüsküler
B- Ehler-Danlos sendromu
A- Nöropatik
C- Diğerleri
1- Üst motor nöron lezyonu
VI- Romatizmal hastalıklar
a- Serebral palsi
VII- Travma
b- Spinoserebellar dejenerasyon
A- Kırık
1. Friedreich hastalığı
B- Cerrahi
2. Charcot-Marie-Tooth hastalığı
1- Laminektomi sonrası
3. Rossy- Levy hastalığı
2- Torokoplasti sonrası
c- Siringomiyeli
C- İrradyasyon
d- Spinal kord tümörü
VIII- Ekstraspinal kontraktürler
e- Spinal kord travması
A- Ampiyem sonrası
f- Diğerleri
B- Yanık sonrası
2- Alt motor nöron lezyonu
IX- Osteokondrodistrofiler
a- Poliomiyelit
A- Diyastrofik dwarfizm
b- Diğer viral myelitler
B- Mukopolisakkaridozlar
c- Travmatik
C- Spondiloepifizyal displazi
d- Spinal müsküler atrofi
D- Multipl epifizyal displazi
1- Werdnig-Hoffman
E- Diğerleri
2- Kugelberg-Welander
X- Kemik infeksiyonu
e- Miyelomeningosel(Paralitik)
A- Akut
3- Disotonomi(Riley-Day)
B- Kronik
4- Diğerleri
XI- Metabolik bozukluklar
B- Myopatik
A- Raşitizm
1- Artrogripozis
B- Osteogenezis imperfekta
2- Müsküler distrofi
C- Homosistinüri
a- Duchenne(psödohipertrofik)
D- Diğerleri
b- Ekstremite kuşak tip
XII- Lumbosakral bölgeyle ilişkili olanlar
c- Fasiyoskapulahumeral
A- Spondilolizis ve spondilolistezis
3- Lif tipi oransızlığı
B- Konjenital anomaliler
4- Konjenital hipotoni
XIII- Tümörler
5- Miyotonik distrofi
A- Vertebral kolon
6- Diğerleri
1- Osteoid osteoma
III- Konjenital
2- Histiyositozis X
A- Formasyon yetersizliği
3- Diğerleri
1- Kama vertebra
B- Spinal kord
2- Hemivertebra
YAPISAL OLMAYAN SKOLYOZ
I- Postüral skolyoz
II- Histerik skolyoz
III- Sinir kökü irritasyonu
A- Nükleus pulpozus herniasyonu
B- Tümörler
IV- İnflamasyona bağlı
V- Bacak boyu eşitsizliğine bağlı
VI- Kalça kontraktürlerine bağlı
Omurgadaki eğrilik S ve C şeklinde olabilir. Skolyoza eşlik eden vertebral rotasyon
nedeniyle göğüs kafesinde asimetri farkedilir. Belin öne fleksiyonu ile simetri bozukluğu
belirgin hale gelir. Skolyoz strüktürel veya fonksiyoneldir. Strüktürel skolyoz sabit
31
Dostları ilə paylaş: |