Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 73 qədər rüsvayçılıq olsa da, bədənin qıc olub keyiməsi (fikrində o, bunu calambre adlandırdı) ondan betərdir, adam tək-tənha, köməksiz olduğu halda isə bu – xalis əclaflıqdır”. “Oğlan burada olsaydı, – qoca yenə düşündü, – sol qolumu dirsəkdən aşağı ovuşdurub əlimin keyini açardı. Amma eybi yoxdur, öz-özünə də açılar”. Bu vaxt sağ əlində tutduğu ipin qismən boşaldığını duydu. Dənizə nəzər saldıqda tilov ipiylə su səthinin əmələ gətirdiyi meyl bucağının dəyişdiyini gördü. Qoca bədənini arxaya verdi, sol əlini baldırına döyəclədi, kəndir tədricən yuxarı, suyun üstünə qalxırdı. – Balıq üzə çıxır. Əlim, di özünə gəl! Di açıl! Yalvarıram sənə... Tilov ipi aramla yuxarı qalxırdı. Nəhayət, qayığın düz yaxınlığındaca okeanın hamar səthi qabardı, balıq üzə çıxmağa başladı, di gəl ki, heç cür çıxıb qurtarmaq bilmirdi. Bu nəsə möcüzəyə oxşar bir şey idi: balığın yanlarından su fəvvarətək vurur, beli günəş şüalarının altında par-par parıldayırdı. Balığın başı və quyruğu tünd bənövşəyi rəngdə idi, böyürlərinin uzun, enli zolaqları günün altında zərif www.vivo-book.com 74 yasəməni rəngə çalırdı. Burnunun üstündə beysbol ağacına oxşayan uzun qılıncı vardı. Qılıncın ucu xəncər tiyəsi kimi itiydi. Balıq tamamilə suyun üzünə qalxdı, sonra da dalğıc kimi səssiz-səmirsiz, yavaş-yavaş dənizə baş vurdu. Onun ülgüctək iti, oraqvari yepyekə quyruğu gözdən itən kimi tilov ipi sürətlə açılmağa başladı. – Bu balıq mənim qayığımdan düz iki fut uzundur ki! – qoca dedi. Tilov ipi sürətlə, lakin eyni ahənglə dənizə batırdı. Qoca onu ikiəlli dartırdı. Yaxşı bilirdi ki, müqavimət göstərib balığın sürətini azaltmasa, o bütün ehtiyat kəndirlərini çəkib aparacaq, axırda da qırıb qaçacaq. “Çox nəhəng balıqdır, – qoca fikirləşdi, – zərb-dəstimi əvvəldən ona göstərməliyəm. Məndən güclü olduğunu qətiyyən duymamalıdır; nəbadə o bunu hiss edə. İndi mən onun yerinə olsaydım, var qüvvəmi toparlayıb, baş götürüb hara gəldi gedərdim – ikimizdən birimiz uduzanadək gedərdim. Allaha çox şükür ki, balıqlar biz insanlar kimi dərrakəli deyil; amma çox cəld, həm də nəcib varlıqdır”. www.vivo-book.com 75 Qoca iri balıqları çox görmüşdü, lap min girvənkədən ağırlarına da rast gəlmişdi, hətta bir dəfə (əlbəttə, təklikdə yox) iki zırpısını da tutmuşdu. İndi isə təkbaşına, özü də sahildən xeyli uzaqda, açıq dənizin tən ortasında nəhəng balıqla üzbəüz, təkbətək qalmışdı. Bu durum nəinki onun əl- qolunu bağlamışdı, hətta bütün varlığını sarsıtmışdı; bu yandan da, tərslikdən, sol əli keyləşmiş, qartal caynağıtək büzüşüb qalmışdı. “Mənə elə gəlir ki, sol əlim açılacaq, əlbəttə, açılıb sağ əlimə kömək etməlidir. Biri vardı, biri yoxdu, üç qardaş vardı... Onların biri dənizdəki nəhəng balıqdır, ikisi də mənim əllərimdir – sağ əlimlə sol əlim. Yox, mütləq açılacaq. Belə vaxtda onun keyiməsi biabırçılıq olardı”. Balıq sürətini azaldıb, yenə əvvəlki mütiliklə üzürdü. “Görəsən o niyə birdən-birə suyun üzünə çıxdı? – qoca özündən soruşdu. – Yəqin, necə nəhəng olduğunu mənə göstərmək istəyirdi. Çox yaxşı, hesab elə ki, gördüm, niyyətini də başa düşdüm. İndi növbə mənimdir, gərək mən də necəliyimi ona göstərəm. Görəsən, balıq mənim qıc olan əlimi görsəydi, neylərdi? Kaş o mənim barəmdə əslində www.vivo-book.com 76 olduğumdan daha yaxşı düşünəydi, əvəzində mən də onun arzuladığı kimi olmağa çalışardım. Düzünə qalsa, elə mən özüm də belə bir nəhəng balıq olmaq istərdim: bir şərtlə ki, məndəki iradə, ayıqlıq, zəka da özümdə qalaydı, balıqdakı güc də məndə olaydı”. O, qayığın kənarında oturub ağrıya və bütün əziyyətlərə dözə-dözə taxtaya söykəndi; balıq əvvəlki kimi qabağa üzür, qayıq tutqun rəngə çalan suları yara-yara aramla onun ardınca gedirdi. Şərqdən qalxan xəfif külək dənizi ləpələndirirdi. Günorta vaxtı qocanın qıc olmuş əli tamam açıldı. – Balıq, onu bilirsənmi ki, əsməyə başlayan bu külək sənə qara xəbərlər gətirir? – qoca soruşdu. O, çiynindəki kisənin üstündən keçən ipi kürəyinə tərəf meylləndirdi. Özünü qismən yaxşı hiss etsə də, dözülməz ağrı və əziyyət əvvəlki kimi qalmaqdaydı. – Mən dindar deyiləm, amma bu balığı tuta bilsəm, on dəfə “Həzrət İsa”, bir elə də “müqəddəs Məryəm” duasını oxuyaram; üstəlik, Kobren madonnası kilsəsinə gedib ibadət edərəm. www.vivo-book.com 77 Qoca bilaixtiyar duaya başladı. Yorğunluğun ucbatından hərdənbir sözlər onun yadından çıxırdı; bunu duyduqca duanı daha yeyin oxuyurdu ki, söz sözü çəkib gətirsin, yaddan heç nə çıxmasın. Oxuya-oxuya onu da yəqin etdi ki, “müqəddəs Məryəm” duasını təkrarlamaq heç demə “Həzrət İsa” duasından daha asanmış. – Ey Tanrının bakirə anası, ey məsum Həzrəti-Məryəm, Allahın özü səninlədir. Qadınların ən uğurlusu, ən bəxtəvərisən, mübarək bətnindən biz bəndələrə xilaskar Həzrəti-İsanı sən əta etmisən. Amin! Ey Tanrının bakirə anası müqəddəs Həzrəti-Məryəm, biz günahkar bəndələrin bağışlanması üçün indi də, biz öləndən sonra da dua elə! Amin! Ey müqəddəs Tanrı anası, bu balıq çox gözəl olsa da, dua elə ki, canını tapşırsın! Qoca duanı oxuyub qurtarandan sonra özündə xeyli yüngüllük duydu, lakin çəkdiyi daimi ağrı və əziyyət qətiyyən azalmadı, əksinə, daha da artdı. Qayığın burnundakı taxtaya söykənmiş halda, sol əlinin barmaqlarını oynatmağa başladı. Xəfif yel əssə də, hava isti idi. Qoca dedi: Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|