da olmaq imkanı kəskin artır. Analoji vəziyyət hədsiz otarma nəticəsində
sovrulan və yarımbərkiyən qumların sahəsinin çoxalması ilə bağlıdır, belə
halda bir sıra təbii ocaq infeksiyası daşıyan psammofıl heyvanlar yeni yerlərdə
məskunlaşmağa məcburdur.
Səhra landşaftı və quru bozqırların təmas xəttində yerləşən köçəri
otlaqlarda iksod gənələrinin sayının yüksək olması nəticəsində kənd təsərrüfatı
heyvanları Ku-rikketsioz törədicilərinə intensiv yoluxurlar.
Meşə və meşə-çöl zonalarında dırnaqlı vəhşi heyvanlar azlıq təşkil
etdiyindən Ku-rikketsiozun qalmasında kənd təsərrüfatı heyvanları əsas rol
oynayır.
Keçmiş SSRİ-nin cənub rayonlarında köçəri maldarlıq metodu üstünlük
təşkil edir, ona görə də mal-qara bütün il boyu aktiv Ku- rikketsioz təbii
ocaqları ilə sıx təmasda olur. İsti iqlim şəraiti gənələrin tez inkişafına və
onların yüksək sayda qalmasına əlverişli şərait yaradır, nəticədə mal-qarada
yüksək gənəlik dərəcəsi müşahidə edilir.
Meşə zonasında yaxşı meşəsiz otlaqların çatışmazlığı ilə əlaqədar burada
meşə sahələri və atılmış əkin sahələrindən otlaq altında istifadə olunur. Meşə
otlaqlarında mal-qaranın otarılması nəticəsində yerli biosenozlar dəyişilir.
Bitki örtüyünün dəyişməsi faunanın növ tərkibinin dəyişilməsi ilə müşayiət
olunur, bu da yerli epizootik və epidemioloji vəziyyəti dəyişdirir.
Meşə otlaqlarında mal-qara iksod gənələrini yetişkənlik fazada
yemləməkdə birinci dərəcəli rol oynayır. Meşə zonasında bir qayda olaraq
iksod gənələrinin ən böyük miqdarı otlaqlarda olur.
Uzun müddət belə fikir irəli sürülürdü ki, meşədən istifadə olunması gənə
ensefalitini azaldır. Lakin meşə zonasında istifadə ərazisinə çəmən- bozqır və
sinantrop məməli heyvan növləri soxulur, bu meşə gənələri üçün davamlı yem.
bazası sayılır və xəstəlik mənbəyində virusun dövranına şərait yaranır. Vəhşi
məməlilərin növ müxtəlifliyinin son dərəcə ka- satlaşması və onların sayının
azalması ev heyvanları ilə əvəz olunur, vahid sahədə onların sıxlığı vəhşi
heyvanlarla müqayisədə aşağıdır. Nəticədə meşə otlağında gənələrin sayı artır.
Beləliklə, kənd təsərrüfatı heyvanları iksod gənələrinin həm yedizdiricisi, həm
də onların yayıcıları rolunu oynayır.
Heyvandarlıq binaları tikilərkən çox vaxt yanlarında süni suvatlar
düzəldilir, bu isə binalarda və ətraf ərazilərdə boz siçovul, ev siçanı, çöl siçanı,
bəzi hallarda qum siçanının toplanmasına səbəb olur. Bu, təbiətdə gedən
epizootik prosesə kənd təsərrüfatı heyvanlarını da cəlb edir və nəticədə
infeksiyanın antropogen (antropurqik) mənbələri formalaşır. Belə antropogen
ocaqlar epidemioloji təhlükə sayılır, belə ki, onların axar suları açıq su
hövzələrini də yoluxdura bilər.
521
Çoxlu sayda heyvanların məhdud sahədə cəmləşməsi epizootiyanın
təsərrüfat daxilində baş vermə təhlükəsini yaradır, bu hər hansı bir en- demik
infeksiya rayonundan gətirilmiş damazlıq (cins) heyvanlardan və ya
heyvandarlıq kompleksi zonasında toplaşan xəstəliyə yoluxmu-ş vəhşi, yaxud
xırda sinantrop məməlilərdən keçə bilər.
Məhdud ərazidə çoxlu saylı heyvanların cəmləşməsi təsərrüfatın ek-
stensiv formada aparılması ilə müqayisədə baytar-səhiyyə şəraitinin kəskin
dəyişməsinə səbəb ola bilər. Odur ki, xəstəliklərin törədicilərinin həm
kənardan gətirilməsinə, həm də intensiv təsərrüfatlardakı mal-qara arasında
yayılmasının qarşısını almağa yönəldilən baytarlıq-səhiyyə tədbirləri sistemi
hazırlamaq lazımdır. Bu zaman profilaktik karantin tədarükçü təsərrüfatlara
nəzarəti təşkil etmək yolu ilə kənardan infek- siyanın qarşısını almağa əsas
diqqət yetirməlidir.
Zoogigiyena tələblərinə və baytarlıq-səhiyyə qaydalarına (profilaktik
dezinfeksiya, deratizasiya, dezinseksiya və əlbəttə profilaktik peyvənd daxil
olmaqla) ciddi riayət edilməsi iri ixtisaslaşdırılmış təsərrüfatlarda infeksiyanm
yayılma yollarına maneə yaradır.
522
XXVI FƏSİL
KƏND TƏSƏRRÜFATINDA TƏBİƏTİ MÜHAFİZƏ
FƏALİYYƏTİ
Kənd təsərrüfatı istehsalında elmi-texniki tərəqqidən istifadə miqyası
çoxaldıqca təbii sərvətlərin dəqiq uçotuna tələbat getdikcə artmaqdadır.
Elmi-texniki tərəqqi maddi sərvətlərin mənbəyi kimi ixtisaslaşdırılmış əməyin
əhəmiyyətini artırdı. Torpaq əvvəlki kimi təbii sərvətlərin «anası» olaraq qalır.
Kənd təsərrüfatı istehsalının təbii proseslərlə üzvi bağlılığı qalmaqda davam
edir. Bu qanunauyğundur.
Aqrosənaye kompleksi sferində istehsalın təşkilində elmi-texniki
tərəqqidən istifadəni təbii uyğunluq prinsipləri ilə uyğunlaşdırmalıdır
(birləşdirməlidir). Kənd təsərrüfatını ekologiyalaşdırmaq lazımdır. Hələ XX
əsrin 70-80-ci illərində əkinçilik sistemində «Təbiəti mühafizə» - müstəqil
bölmə kimi ayrıldı, burada gübrələrdən istifadə, pestisidlərin tətbiqi, sənaye
tərəfindən pozulmuş torpaqların rekultivasiyası, çay hövzələrində
suqoruyucuğu zonanın təşkili, tullantılarla mühitin çirklənməsinin qarşısının
alınması məsələləri təhlil edilirdi.
26.1.
EKOLOGİYANIN (SOSİAL EKOLOGİYANIN)
QANUNLARI
Sosial ekologiyanın vəzifəsi vahid sistem daxilində cəmiyyət, texnika və
təbiətin qarşılıqlı əlaqəsini əks etdirən yeni tip qanunların izahını, qısa şərhini
verməkdir.
Qanun - təbiətdə və cəmiyyətdəki hadisələr arasında zəruri olan,
təkrarlanan münasibətlərdir. Hələ indiyə kimi heç bir elm cəmiyyət və təbiətin
birliyini əks etdirən qanunların üzə çıxarılması problemi ilə məşğul
olmamışdır. İlk dəfə sosial ekologiya bu cür sosiotəbiət qanunlarının müəyyən
edilməsinə öz iddiasını bildirir. Bu qanunların xüsusiyyətləri ondan ibarətdir
ki, onlar müxtəlif səviyyəli sosioekosistemlərin davamlı inkişafı üçün zəruri
şəraiti müəyyən etməlidir.
Bu şəraitlər biosfer hüdudunda bəşəriyyətin fəaliyyətinin xarakterini,
istiqamətini təbliğ etməlidir.
Sosial ekologiyanın qanunları iki yerə - ekoreqress (biosferi və
bəşəriyyəti məhvə aparan) və ekoinkişaf (yəni bu məhv olmanın qarşısını alan)
qanunlara bölünür. Təbiəti mənimsəyən zaman elə şərait texniki- təşkilati
əlaqə yaradıla bilər ki, dağıdıcı qanunlar deyil, yaradıcı qanunlar üstünlük
təşkil edə bilsin. Ekoloji optimal strategiyanın mahiyyəti də ondan ibarətdir ki,
iki tip qanundan sağqalma qanunları seçilsin. Bu qa
523