Ad
i
l
ə
N
ə
z
ə
rova
8
ABIZ
- əski türkcədə ruhlarla bağlı işlənirdi, ―mənəvi, ruhi‖
mənalarını ifadə edir.
ABSTRAKSĠYA –
[ing. Abstraction; ru. Абстрактный; lat.
Abstractio – ayırma, təcridetmə; ər. ذَشجذ] – mücərrədlik. Elmi
tədqiqat metodudur. Obyektiv aləmi dərk etməyə istiqamətlən-
mişdir.
ABSTRAKT
[lat. Abstractio – mücərrəd; ər. دشجي] tamın bir
tərəfi, birtərəfli, sadə, inkişaf etməmiş olan hissəsi. Dilimizdə iş-
lək ifadə kimi, ərəbcədən keçmə mücərrəd ifadəsi də mövcuddur.
AÇIĞ
– oğuz mənşəlidir. İntiqam, kin, qərəz, istirab, ələm və
s. mənaları vardır. Bəzi yerlərdə ―acıh‖ yaxud ―açuv‖ kimi də
keçmişdir. Əski türkcədə ələm, əziyyət anlamlarında keçər. Misal
üçün Orhon Yenisey yazılı abidələrində ―iltin kantın açığ bolur‖ –
ifadəsi mövcuddur.
AÇIQLAMA –
[fr. ing. explication; lat. explicatio]. Müasir
dilimizdə çox işlənir, türkcə kəlmədir. Məna olaraq izah, şərh,
yaxud hər hansı bir hadisəni, bir halı vəziyyəti həll etdikdən sonra
onun detalları ilə olan bağı və əlaqələri ortaya çıxarmaq şərtilə
deyilən fikirlər, yaxud aydınlatmağa deyilir. Bir şeyin mahiyyəti-
nin dəlilini aşkar edib ortaya çıxarmaqdır. Bəzən anlaşılmaz bir
vəziyyətin səbəb və şəraitini izah etmək üçün açıqlamalara ehti-
yac duyulur.
ACĠVĠKA
– kəlmə etibarı ilə hind mənşəlidir. Ruhun
yaşadığını irəli sürən qeyri-ortodoksal qədim hind təlimlərin-
dəndir.
ACUN –
əski türkcədə çox işlənənən kəlmələrdəndir.
―Dünya‖, ―yer üzü‖ mənalarına gəlir.
Acun
sözünün daha müasiri
|
