Бисмиллащир-рящманир-рящим

F
ə
ls
ə
f
ə
 term
i
nl
ə
r
i
n
i
n 
i
zahl
ı
 l
üğə
t
i
 
 
 
7 
 
 
A 
ABSURD 
[alm. = ing.  Absurd;  fr. Absurde;  osm.  tr.  abes; ər. 
ظجع
]  –  avropa  mənşəli  bu  kəlmə  dilimzə  bizim  gündəlik 
həyatımızda  vərdiş  etdiyimiz  və  düzgün  təfəkkür  tərzinin  əsasını 
təşkil edən məntiqin qaydalarının əksinə çıxan, onlara  əhəmiyyət 
verməyən,  aralarında  məntiqi  əlaqənin  pozulması  kimi  tərcümə 
edilir.  Absurd  və  absurdluq  təfəkkürdə  və  reallıqda  mövcuddur. 
İnsan bəzən real  həyatda müşahidə  etdiyi  hər hansı  bir hadisəni, 
yaxud  şeyi  məntiqi  cəhətdən  izah  etməkdə  çətinlik  çəkir  və  bu 
ona  absurd  –  qeyri  məntiqi  kimi  görünür.  Lakin  insana  bəzən 
absurd  təzhürü  bağışlayan,  onun  məntiqi  analizindən  kənarda 
qalan  şey,  hal  və  ya  hadisələrə  qeyri  –  həqiqi  anlamı  yükləmək 
olmaz.  Kəlmə  dilimizdə  özünün  orijinal  orfoepik  formasını 
qorumuşdur.  
ABA
  –  dilimizin  daha  qədim  kəlmələrindəndir.  Bəzi  türk 
dillərində hələ də işlənməkdədir. ―Hörmətəlayiq adam‖ deməkdir. 
Aba
 
kəlməsi  qədim  türk  dillərində  çox  işlənir  və  müxtəlif 
mənaları  ifadə  edirdi.  ―Ana‖,  ―abla‖  və  ―baba‖  mənasında  da 
işlədilmişdir.. 
ABĠ  -
  əski  türk  dillərində  ―can,  ruh‖  mənasını  ifadə  edərdi, 
bundan  başqa  məcazi  mənada  ―soyuqluq‖  mənasına  da  gəlirdi.  
Farscadaki 
ab+i
  sözü  ilə  eyniləşdirmək  olmaz.  Müasir  türkcədə 
isə  abi  sözü  ağabəy  sözünün  qısaldılmış  formasında  böyük 
qardaşa və özündən böyüklərə xitabən işlədilir.  

---