143
haqqında «Azərbaycan Demokratik Respublikasının ağır
illərinin romanı» adlı elmi iş yazmışdır. Onu bu gərəkli
işə sövq edən səbəb romanda M.Ə.Rəsulzadə,
N.Nərimanov, M.B.Məmmədzadə, C.Cabbarlı və Əhməd
Cavadın canlı obrazlarının yaradılmasıdır. T.Hüseynlinin
yazdığına görə «romanda daha çox Ə.Cavadın şeirlərindən
nümunələr gətirilir və digər şair obrazları ilə müqayisədə
onun bədii obrazı daha aydın görünür» (70, 39-40). Əsər
boyu süjetin inkişafının ayrı-ayrı məqamlarında Ə.Cava-
dın şəxsi taleyi ilə bağlı epizodlar, maraqlı dramatik
hissələr, bir çox halda şairin ayrı-ayrı əsərlərindən
məzmuna uyğun bədii parçalar da verilmişdir.
T.Hüseynlinin verdiyi məlumata görə, «M.Oğuz
Ə.Cavadın yaradıcılığından müstəqil bir şeir kimi verdiyi
bir parça ilə anaxronizmə yol vermişdir. Lakin həmin
müxtəlif parçalar romanın mətnində elə birləşdirilib və
müvafiq situasiya ilə əlaqədar elə verilib ki, bununla
müəllif öz bədii niyyətinə müvəffəqiyyətlə nail ola bilib.
Bu uğur isə M.Oğuzun obrazını yaratmaq istədiyi
Ə.Cavadın yaradıcılığına kifayət qədər yaxşı bələd
olduğunu əks etdirir» (70, 41). Bütün bunlar Türkiyədə
Ə.Cavad şəxsiyyətinə və poetik irsinə bəslənən sonsuz
sevgi və diqqətin parlaq ifadəsidir.
Əhməd Cavadın həyat və yaradıcılığı Türkiyədə get-
dikcə daha geniş şəkildə öyrənilməkdədir. Belə ki, Səriyyə
Gündoğdu adlı əslən azərbaycanlı olan gənc bir tədqiqat-
çının 2006-cı ildə çap edilmiş «XX əsr Azərbaycan və
Türkiyə ədəbiyyatında millət üçün çarpan
*
iki böyük ürək
(M.Akif və Ə.Cavad)» məqaləsi də maraq doğurur. O,
Türkiyənin məşhur milli şairlərindən Türkiyə Cümhuriy-
yətinin milli marşını – himnini yazmış olan Mehmet Akif
*
дюйцнян
144
Ərsoyla Azərbaycanın milli şairi Əhməd Cavadın
yaradıcılığını müqayisəli şəkildə araşdırmış və hər iki
şairin poeziya və fikir aləmində ortaq və bir-birini
tamamlayan məqamlar haqqında maraqlı elmi fikirlər
söyləmişdir. M.A.Ərsoyun Osmanlı dövlətinin çökməsi ilə
barışa bilməyib öz soydaşlarını ayıqlığa çağırdığını
yazdıqdan sonra müəllif sözünə belə davam edir: «Başda
M.Akifin həyatı və dövrü üzərində durduq. Daha sonra
Ə.Cavadın hayatına baxdıqda iki ayrı dövlətdə vətən,
millət deyə eyni duyğularla vuran iki ürəyin həyəcanlı
atışları hiss edilir» (171, 143).
Səriyyə Gündoğdunun haqlı olaraq yazdığı kimi,
Ə.Cavad öz şeirlərində Rusiya imperializminin Azərbay-
canda və Qafqazda yeritdiyi müstəmləkəçilik siyasətinə
qarşı barışmaz mübarizə aparmışdır. Bu məqsədlə o,
millətinin, dilinin, vətəninin istiqlalı üçün əlindən gələni
etmişdir. Öz amalları yolunda M.Akiflə Ə.Cavadın çox
acılar çəksələr də mübarizədən dönməmələrini təqdir edir.
Bütün bu müqayisələrdən, tale və amal oxşarlıqlarından
ətraflı söhbət açdıqdan sonra S.Gündoğdu hər iki şairin
poeziyasından bəzi örnəkləri aşağıdakı şəkildə müqayisə
edərək, oxuculara belə çatdırır: «M.Akif də çox acılar
çəkdi, sürgünlər yaşadı, həsrəti daddı. O da Ə.Cavad kimi
savaş meydanında əlində silah, arxada isə qələmiylə vətəni
üçün, milləti üçün mücadilə verdi. Bu iki vətən oğlu kiçicik
qəlblərində Türkiyə, Azərbaycan, hətta Türk dünyası böyük-
lüyündəki problemləri sığışdıra bilmişdilər. İkisi də
vətəninin, millətinin əsarətdə yaşamasına dözə bilməzdi:
Asırlar var ki, hiç aydınlık bilmez afakım!
Teselliden nasibim yok, hazan oldu baharımda;
Bugün bir hanümansız serseriyim öz diyarımda!
Ne hüsrandır ki: Şark`ın ben vefasız kansız evladı,
145
Serapa Garb`a çiğnettiğin de çıktım hak-ı ecdadı!
Ə.Cavad isə:
Arkadaşlar dörd yanıma bakdıkca,
Ağlayırdım, ağlayırdı ırmaklar!
Yurd oğlunun göz yaşları akdıkça,
Ağlayırdım, ağlayırdı topraklar!
– deyərək yanıb tutuşurdular. Eyni zamanda milləti oyan-
mağa, düşdüyü durumu dəyərləndirə bilməyə çağırırdılar.
M.Akif:
Bunca zamandır uyudun, kanmadın;
Çekmediğin kalmadı, usanmadın.
Çiğnediler yurdunu baştanbaşa,
Sen yine bir kere kımıldanmadın!
– deyə səslənirdi. Əhməd Cavad da eyni ruhla bir başqa
diyardan haykırırdı:
Fəlakət görməyən millət olurmu?
Düşün, biraz düşün, heç qanın varmı?
Gözler kormu? Yoxsa könüller dar mı?
Ah! Yenə bən niyə fəryada gəldim» (171, 149).
Burada qeyd etmək vacibdir ki, M.Akif və Ə.Cavad
kiçicik qəlblərinə, S.Gündoğdunun dediyi kimi, təkcə
Türk dünyasının deyil, həm də müsəlman dünyasının,
daha sonra da bütün bəşəriyyətin problemlərini sığışdıra
bildikləri üçün ölçüyə gəlməz dərəcədə böyük idilər.
Səriyyə Gündoğdu hər iki şair haqqında fikirlərini ye-
kunlaşdırarkən bildirir ki, M.Akif Ərsoy və Əhməd Cava-
dın həyat və yaradıcılığında özünü göstərən oxşarlıqlar
gələcəkdə xüsusi bir araşdırma mövzusu olacaqdır. Buna
146
biz də inanırıq. Bizim bu inamımıza əsas verən
cəhətlərdən biri də getdikcə Ə.Cavad yaradıcılığına həm
Azərbaycanda, həm də Türkiyədə ədəbi ictimaiyyətin və
oxucuların artan marağıdır.
Ə.Cavad haqqında bizə məlum olan son elmi araş-
dırmalardan biri də Salih Okumuşa aid olan «Çağdaş
Azərbaycan şairi Əhməd Cavad» adlı məqalədir. S.Oku-
muş məqaləsində əsasən Ə.Saləddinin «Əhməd Cavad»
monoqarfiyasından faydalanmış, eyni zamandan sıx-sıx
İ.M.Yıldırıma da istinad etmişdir. İnternet saytında da yer
alan bu materialda Ə.Saləddinin kitabına istinadən
Ə.Cavad irsinin Nizami muzeyində saxlanılan irsinin
siyahısı da verilmişdir. İnternetdə Ə.Cavad irsinin təbliği
və tədqiqi nöqteyi-nəzərindən bu elmi məqaləni çox
faydalı hesab edirik (190).
Bütövlükdə isə araşdırmalar göstərir ki, Türkiyədə
Ə.Cavadın həm şəxsiyyəti, həm də ədəbi irsi XX əsrin
ikinci onilliyindən başlayaraq geniş tanınmış və getdikcə
məşhurlaşmışdır. Ona görə də onun əsərləri bu ölkədə
müxtəlif səviyyəli və istiqamətli nəşrlərdə dəfələrlə çap
edilmiş, onlara nəzirələr yazılmış, şairin həyat və yaradıcı-
lığına dair qiymətli elmi tədqiqatlar aparılmışdır. Ə.Cavad
irsinə bu maraq və diqqət günümüzdə də davam
etməkdədir.
Dostları ilə paylaş: |