19
Bu və ya başqa təlim metodunu seçərkən, didaktik məsələləri həll edərkən
tarixin tədrisi metodikası şagirdlərin yaş səviyyəsini və fərdi imkanlarını nəzərə
alır. Müasir mərhələdə tarixin tədrisində şagirdlərin idrak fəaliyyətinin
genişləndirilməsi üçün aparılan metodiki tədqiqatlardan misallara baxaq.
Müəllimlərin qabaqcıl təcrübəsinə əsaslanaraq ―Orta məktəblərin yuxarı
siniflərində tarixin tədrisi (şagirdlərin idrak fəallığı və təhsilin səmərəliliyi)‖ adlı
N.Q.Dayri tərəfindən yazılmış metodik məqalə ortaya çıxdı. Ardınca İ.Y.Lerner
―Tarixin tədrisi prosesində şagirdlərin idrak fəallığının inkişaf etdirilməsi‖ əsəri
və bu kimi başqa tədqiqatlar ortaya çıxdı. Müasir mərhələdə pedaqogika
elminin, psixologiyanın və tarixin təlimi metodikasına dair tədqiqatların
nəticələrinə əsaslanaraq demək olar ki, şagirdlərin müstəqilliyi, elmi biliklərin
sistemli şəkildə verilməsi əsasında formalaşır.
20
Tarixin təlimi metodikası baĢqa elmlərlə əlaqəsini sxem Ģəklində belə
ümumiləĢdirmiĢik:
Fəlsəfə
Psixologiya
Genetika
Sosiologiya
Məntiq
Tarixin tədrisi
metodikasının
başqa eləmlərlə
əlaqəsi
Etika
Antropologiya
Erqonomika
Estetika
Ədəbiyyat
Etnoqrafiya
Gigiyena
Arxeologiya
Demoqrafiya
Fiziologiya
Hüquq
Tarix
Coğrafiya
Tarixin təlimi metodikasının başqa elmlərlə əlaqəsi
İnsan və cəmiyyət
21
Tarix təliminin komponentləri. Tarixin təlimi daim inkişafda və bir-birinə
qarşılıqlı təsir etməkdə olan bir sıra komponentlərdən ibarətdir.
Tarixin təliminin səmərəliliyinin şərtlərindən biri onun məqsədlərinin dəqiq
sürutdə müəyyən edilməsindən ibarətdir. Yetişməkdə olan nəslin mənəvi
tərbiyəsinin ümumi vəzifələri tarixin təlimi prosesinə ancaq ümumi istiqamət
verə bilər, lakin təlimə pedaqoji cəhətdən məqsəd aydınlığı vermək üçün bunlar
konkret surətdə müəyyən edilməlidir. Təlim prosesində həm bir neçə dərsi
irəlicədən nəzərdə tutan nisbətən uzaq məqsədlər (məsələn, şagirdlərdə
bütövlükdə ictimai-iqtisadi formasiya haqqında anlayışların təşəkkülü), həm də
daha xüsusi məqsədlər (yaxın dərs üçün və yaxud hətta onun bir hissəsi üçün)
nəzərdə tutulur. Təhsil məqsədləri ilə yanaşı şagirdlərin inkişafı, onlarda
bacarıqların, hisslər tərbiyəsinin və s. təşəkkülü vəzifələri də qoyulur.
Təlimin məqsədləri prosesinin fəal amili olması üçün onların tərifi də
ixtiyari deyil, elmi tərif olmalıdır. Bu tərif təlimin ümumi vəzifələrindən irəli
gəlir, lakin təlimin bütün şərtlərini – şagirdlərin inkişafını, onların bilik və
bacarıqlarını, dərs prosesinin avadanlığını, fənnin tədrisinə verilən saatların
miqdarını və sairəni nəzərə alır. Təlim məqsədlərinin tərifinin elmiliyi tələb edir
ki, onlar real olsun, yəni obyektiv surətdə mövcud olan şəraitdə əldə edilməsi
mümkün olsun, lakin eyni zamanda yalnız müəllimin və şagirdlərin müəyyən
səyi nəticəsində əldə edilsin və şagirdlərin inkişafını təmin etsin. Təlimin
gedişində onun məqsədləri onun nəticələrinin əldə edilməsi ilə bilavasitə
əlaqədə daim inkişaf edir. Bir məqsəd əldə edildikdən yeni, daһa mürəkkəb
məqsədlər irəli gəlir ki, bu da təlimdə bir yerdə donub qalmağa imkan vermir.
Məqsədlər təlimin ümumi vəzifələrinə nə qədər tam cavab versə, onlar nə qədər
konkret qoyulsa, müəllim və şagirdlər tərəfindən nə qədər dərin düşünülsə,
fənnin təlimi məzmunca daһa ideyalı metodlarına görə isə daһa aydın məqsədli
və çevik olar.
Tarixin təliminə qiymət verilməsinin elmi meyarı əldə edilən nəticələrdən
şagirdlərin qazandıqları bilik, bacarıq və vərdişlərin keyfiyyəti və һəcmindən,
22
möhkəm əqidənin tərbiyə edilməsindən, əxlaqi keyfiyyətlərin tərbiyəsindən,
maraqların oyanmasından, şagirdlərin ümumi - inkişafından və s.-dən ibarətdir.
Tarixin təlimində yalnız onun qarşısında duran vəzifələrin һəllinə kömək
edən cəһət yaxşıdır.
Təlimin təhsil-tərbiyə nəticələri daim inkişaf etməkdə olan proses və yaxud
dəqiq desək, təlim prosesinin komponentidir: şagirdlərin bilikləri tamamlanır,
mənalanır, əqidəyə çevrilir, bacarıqlar təşşəkül edir, şagirdlərin müstəqilliyi
artır.
Məktəblilərin təliminin gedişi onların materialı qavraması, onların fikri
fəaliyyəti, emosiyası, təxəyyülü, yadda saxlaması və təlimin nəticələrinin
hərəkətində, işığa һəssas lentdə olduğu kimi əks olunur. Təlimin nəticə etibarı
ilə səmarəliliyinin öyrənilməsi məktəblilərin təlim fəaliyyətinin, elə buradan da
ona təsir edən amillərin – təlimin məzmun və üsullarının təhlili və
qiymətləndirilməsi üçün meyar verir.
Tədrisdə olan səhvlərin ən çoxu belə bir müddəadan irəli gəlir ki, sanki
şagird hər şeyi müəllimin söylədiyi və göstərdiyi kimi və yaxud kitabda şərh
edildiyi kimi mənimsəyir. Əgər һəqiqətdə də belə olsaydı, o zaman metodikanın
vəzifələri yalnız tədris üçün material seçməklə məһdudlaşardı və һəmin
materialın şagirdlərə һansı vasitələrlə çatdırılmasının һeç bir fərqi olmazdı.
Lakin şagirdin başı sandınqça deyil ki, ona һazır bilik, bacarıq va əqidə yığmaq
mümkün olsun. Biliklər, xüsusi ilə əqidələr, bacarıqlar və һisslər һazır şəkildə
verilmir, müəyyən informasiyanın qavranılması vö onun şagirdlərin şüurunda
yenidən işlənib һazırlanması əsasında təşəkkül tapır. Görkəmli psixoloq
S.L.Rubinşteyn belə bir səһv təsəvvürdən çəkindirməyə çalışır ki, «sanki
pedaqoqun təsiri bilavasitə şagirdin təffəkür fəaliyyətini nəzərə almayaraq, onun
başında şagirdin bir növ malı olan şeyi doğurur. Biliklərin mənimsənilməsinin
arxasında isə təfəkkür prosesi durur...‖.
Mənimsənilən materialın һəcmi, mənimsəmənin möһkəmliyi və dərinliyi,
tərbiyəvi təsirinin gücü nəticə etibarı ilə təlim prosesində şagirdlərin tədris
fəaliyyətinin xarakterindən və intensivliyindən: təəssüratının parlaqlığı və