Azərbaycan mühacirət irsi
181
məhvolma təhlükəsi keçirən qardaşlarına yardıma baş-
lamışdılar. Azərbaycanlıların Türk ordusuna qarşı istisnasız
sevgi təzahürləri özünü göstərirdi.
Mərhum Nuru Paşanın
Gəncəyə gəlişi ərəfəsində Seyfəli kəndindən adını
xatırlamadığım çox zəngin bir nəfər xalılarla döşənmiş
stansiya meydanında kəsilən minlərlə qurbana iləvətən
(əlavə olaraq) tək bir oğlunu qurban vermək istəməsi, bu
orduya qarşı Azərbaycanlıların sevgisinin ən böyük
təzahürü sayılır. Mərhum Nuru Paşanın bu kəndli ilə
danışmasının, eynən deyildiyi kimi olduğunu bu gün sağ
qalanlar da xatırlayırlar. Paşa: “Neçin oğlunuzu qurban vermək
istədiniz?” – deyə soruşanda bu cavabı almışdı: “Mənim
minlərcə qoyun, inək, öküzüm vardır. Bunların hamısı pulla
alınır. Fəqət oğlum sevgimin ta özü, ciyərimin bir parçasıdır.
Uzun düşündükdən sonra, sizlərə layiq bir qurban tapa bil-
mədim. Ancaq oğlumu layiq gördüm”. Bu baş verənlərdən
şəhərə yayılan rəvayətlərin təsirindən mərhum paşanın və
məiyyətinin (ətrafında olanların) özlərini saxlaya bilməyib
ağlamaları məlumdur. Türk ordusu kiçik qardaşlarının düşmən
istilası altında inləməsinə çox dözmədi. Mərhum Mürsəl
Bakının komandasında olan ordu Azərbaycanlılarla birləşmişdi.
15 Sentyabr 1918-ci ildə Bakının düşmən qüvvələrindən
təmizlənərək öz sahiblərinə təslimi Azərbaycan milli tarixinin
ən qiymətli səhifəsini təşkil etmişdir.
Azəri Türkləri 15 Sentyabrı daim şükranlıqla (minnətdar-
lıqla) anacaq. Azərbaycanın müstəqil dövlət halında quruluşu
heç şübhəsiz 15 Sentyabr ilə çox yaxından əlaqəlidir. Azərbay-
canda qurulan Cumhuriyyət hökuməti, Azərbaycanlıların şük-
ran və minnət hisslərini ifadə edən Məhmətcik Abidəsini ilkin
olaraq Bakının Çənbərə kəndində qurmuşdur. Bu və Gəncədə
Şah Abbas məscidinin önündəki parkda qurulan Məhmətcik
Abidəsi, Məhmətciyin sevə-sevə qardaşları üçün axıtdığı qanın
əbədi xatirəsi olaraq azərbaycanlıların qəlblərinə naxış edilən
bir xatirədir. Bunu da qeyd etmək yerinə düşər ki, Türk ordusu
Azərbaycan mühacirət irsi
184
Nağı Şeyxzamanlı
TÜRKİYƏNİN YARDIMINI TƏMİN ETMƏK
Azərbaycanın qəlbi və mərkəzi Bakı rus və erməni
əsgərlərinin işğalı altında idi. Bakını düşməndən təmizləmək
lazım idi.
Ancaq bu, xalq qüvvələri ilə başa gələcək iş deyildi.
Vəziyyətə bir çarə axtaran Milli Komitə Gəncədə bir
toplantı keçirdi. Toplantıya Milli Komitə üzvlərindən başqa şə-
hərin adlı-sanlı üzvləri də dəvət edilmişdilər. Bu tarixi
toplantını açan
Nəsib bəy vəziyyəti izah etdikdən sonra nitqini
bu cümlələrlə bitirdi: “Xalqın içindən toplanmış xalq
qüvvələrinin gördüyü işlər xalqın gözünün qabağında cərəyan
etmişdi. Hər hərəkatımız zəfərlə nəticələnmişdi. Ancaq bu
qəhrəman hərəkatlar nəticəni əldə etməkdən çox uzaqdır.
Bu
dəfə Azərbaycanın mərkəzi Bakı düşməndən təmizlən-
məlidir. Əslində başsız bədən olmaz və yaşaya bilməz. Gerçək
olaraq böyük bir yardıma ehtiyacı vardır və bu yardımı da bizə
ancaq Osmanlı İmperiyası edə bilər. Burada Osmanlı
İmperiyasına
bir
səlahiyyətli
nümayəndə
heyətinin
göndərilməsini və hərbi yardım istənilməsini qərara alaq”.
Nəsib bəyin bu sözləri sürəkli alqışlarla qarşılandı. Bu
təşəbbüsün nəticəsinin müsbət olacağına bütün toplantı iştirak-
çıları inanmışdılar. Osmanlı İmperiyasına nümayəndə
göndərilməsi üçün Milli Komitəyə tam səlahiyyət verildi.
Ertəsi
gün Milli Komitə rəisi mərhum Nəsib bəy məni yanına
çağırtdırdı. Nəsib bəy məni Milli Komitə binasındakı otağında
qəbul etdi və sözünə belə başladı: “Nağı, bilirsən ki, böyük
toplantı Osmanlı Dövlətinə bir nümayəndə heyəti göndərmək
üçün tam səlahiyyət verdi. Bu ağır və təhlükəli vəziyyəti
səndən başqa heç kəsə tapşıra bilmərəm. Hər tərəfdə
anarxiyadır və cəbhələr rus əsgərləri ilə doludur. Hərəkət
etdiyim andan etibarən səndən heç bir şəkildə xəbər ala