Andrey Paulini Bir həyatı dəyişdirən yuxu
Yüklə 16 Kb. Pdf görüntüsü
|
K afasso öz səmimiliyi ilə Covanninin qəlbini qa- zandı. – Haralısan? – Covannidən soruşdu. – Bekkidənəm. Mənim adım Covannidir. Mən də keşiş olmaq istəyirəm və əminəm ki, Allah mənə kömək edəcək. Siz də əylənmək üçün mənimlə mey- dana gəlin! – Yox, Covanni, mənim üçün kilsənin mərasimləri əyləncədir… – Mənim də kilsənin mərasimlərindən xoşum gəlir, amma yarmarkaya da getmək olar… – Əziz Covanni, kim ki özünü tamamilə Allaha həsr edir, ona artıq dünyanın əyləncəsi maraqsızdır… 22 İ kinci keşiş, Allah tərəfindən göndərilən don Kalosso idi. O, bir axşam Buttilyieridən piyada qayıdarkən onu gördü. – Ay oğlan, keşişin messada danışdıqlarından yadında nə qalıb? – don Kalosso soruşdu. – Sizə dünənki, yoxsa bu günki sözləri təkrar edim? – Hansını istəyirsən seç, amma dünənki söhbətdən dörd cümlə mənə desən, sənə dörd manat verəcəm. – Keşiş danışırdı ki, biz Allahın dostları olmalıyıq və öz həyatımızı dəyişdirməyi gecikdirməməliyik. Bu fikri üç ad- dımda başa saldı: kim öz həyatını dəyişdirməyi gecikdirsə, bəlkə də, vaxtı çatmayacaq, ya Allahın lütfünü tapmaya- caq, ya da ki, onun istəyi yerinə yetməyəcək. – Ay oğlan, sabah mənim yanıma gəl danışaq. 23 E rtəsi gün Covanni Bosko don Kalossoya qonaq getdi. – Ay oğul, oxumaq istəyərdin? – Əlbəttə, bu mənim arzumdur. – Niyə oxumaq istəyirsən? – Keşiş olmaq üçün. Həyatımı gənclərə həsr edərdim. – Yaxşı. Görürəm ki, sənin yaddaşın çox yaxş- ıdır və nə oxuduğunu yaxşı başa düşürsən. Mən sənə latın dilini öyrədərəm. – Mən çox istəyirəm, amma bilmirəm evd- əkilər nə deyəcəklər? – Mən həll edərəm. Anan ilə danışaram. 24 Ö gey qardaşı Antonio bu barədə heç nə eşitmək istəmədi: – Bəyzadə oxumaq istəyir! Biz isə səhərdən-axşama qədər belimizi əyib yer qazırıq... Buna heç vaxt icazə verməyəcəm! – Onun yerinə mən işləyərəm... – Marqarita ana sakitcə dedi. – Burda ağa kimdir? Qərarı mən verirəm və nəhayət ki, açığını deyəcəm: O işə yaramazı evimdə istəmirəm. Ki- tab oxumamışamsa da güclü və böyüyəm. Covanni bu sözlərə cavab verdi: – Sən düz demirsən. Bax bizim eşşəyimiz də məktəbə getməyib amma səndən də güclü və böyükdür. Ona paxıllıq edirsən? 25 G ərgin söhbət gündən-günə güclənirdi. Antonionun kobud sözləri Covanni və anasını incidirdi. Evdə sakitçi- lik olsun deyə anası Covanniyə bir gün dedi: – Oğlum, mənim üçün əzablıdır, amma sən özün gö- rürsən ki, Antonionun gözünə tikan kimi görünürsən. n yaxşısı bir fermada iş tapasan. Əgər yaxında tapa bilməsən, Monkukkoya Molia ailəsinə get. Molia yaxşı və varlı fermerdir. O, səni qəbul edəcək. Səhər anası ona bir qədər paltar verdi və o, kitablarını götürüb yola düşdü. O vaxt onun on üç yaşı var idi. 26 M olia əvvəlcə bəhanə axtardı: – Nə danışırsan, elə bu vaxtlar iş tapmaq çətindir. Get yazda martın sonunda gəl! Bəs sən kimlərdənsən, haral- ısan? – Atam vəfat edib, anam – Marqarita Okkiena isə mənə sizin yanınıza gəlməyimi dedi. Qardaşım məni döyür və mənə söyüş söyür, ona görə də anam məni buraya gön- dərdi. Xahiş edirəm, məni qəbul edin! Fermer nə edəcəyini bilmədi. Amma onun arvadı Co- vanni üçün ərinə xahiş etdi: – Bir neçə gün onu yoxlayaq. Onlar peşman olmadılar da. Covanni başqa işçilərə çox yaxşı nümunə oldu. 27 C ovanni orada iki il işlədi. Hamı onu sevirdi və ondan razı idi. Gündüzlər işləyirdi, gecələr isə oxuyurdu. Covanninin əmisi onun necə məqsədyönlü ol- duğunu görüb Don Kalossodan xahiş etdi ki, onu evinə aparıb öyrətsin. Don Kalosso təqaütçü idi və sevinə-sevinə on beş yaşlı gənci qəbul etdi. „Don Kalosso mənim mələyim idi“, – don Bosko xatırlayırdı. – „Onu atam kimi sevirdim. Həmişə onun üçün dua edirdim və ona xidmət etməyi çox sevirdim. Onun yanında bir gündə öyrəndiyim təlimi evdə bir həftəyə öyrənirdim.“ 28 O nun xoşbəxtliyi çox çəkmədi. 1830-cu ilin noya- brında don Kalosso iflic oldu. O hər şeyi başa düşür, amma danışa bilmirdi. Bir şkafın açarını Covanniyə verdi və göstərdi ki, şkafın içindəki hər şey onundur. – Don Kalosso, don Kalosso, məni tərk etməyin…! Amma bu yaxşı keşiş bir az sonra öldü. Şkafda 6000 lir var idi, o vaxt bu çox pul idi. Pul o qədər çox idi ki, Covanninin təhsilinə tamamilə çatardı. O isə pullara əl vur- madı, don Kalossonun qohu- mlarına verdi. 29 D on Kalossonun ölümündən sonra Covan- ni evə qayıtdı. Marqarita ana yeni çətinli- klərdən qorxmadı və Covanninin Kastel- nuovoda təhsilini davam etdirməsini istədi. Beləliklə, o, hər gün on iki kilometr yol qət edirdi, çox vaxt ayaqqabısız gedirdi. (qışda geymək üçün). Bir gecə doqquz yaşında gördüyü yuxunu yenidən gördü. Yenə də o gözəl qadın ona böyük qoyun sürüsünü göstərdi. – Qorxma, sənə kömək edəcəm! – ona dedi. Artıq Covanninin şübhəsi yox idi. Bilirdi ki, təvazökar, cəsarətli və güclü olmalıdır, çünki bir gün bu sürünün ba- şında duracaq, keşiş olacaq. 30 Yüklə 16 Kb. Dostları ilə paylaş:
|