:hazır bili və bacarıqları istifadə prosesi) düşüncədən öz ilkin niyyəti , məksədləri
, mənaları və dəyərləndirmə sistemi ilə fərqlənir.
Bunu da xüsusi vurğulamağı lazım bilirik ki, Azərbaycan milli sənət
təfəkkürü bütövlüklə təfəkkürün bütün növlərinə - intuitiv və praktikidən
başlamış və nəzəri konseptual düşüncəyə qədər malikdir.Çağdaş teatr düşüncəsi
isə daha çox reproduktiv əsaslara bağlı olduğundan teatr prosesinin köklü
problemlərinə müraciət etməyə subyektiv və obyektiv maneələr yaradır. Belə ki,
bu gün teatr düşüncəsinin qarşısında bir sıra başqa problemlərlə yanaşı teatrın “
özünü dərketməsini” təmin etmək vəzifəsi durur: teatrımız özünü subyektiv
kimi ( milli mədəniyyət kontekstində ) anlaçalı, düşüncə obyektilə identifikasiya (
eyniləşmə) etməli, öz başlıca problemini ( İdealını, poetikasını) mənimsəməli və
bu problemə öz münasibətini təyin etməlidir.
Demək artıqdır ki, yeni tarixi şəriətdə bu vəzifələr ümumilli düşüncə
prpblemləri ilə ayrılmaz vəhdət təşkil edir, çünki teatr düşüncəsinin
problemləri etik, estetik , sokral və psixoloji problemlərin kəsişən nöqtəsində
cəm olunaraq öz sahəsində mühüm ontoloji ( mahiyyət) və ekzistensial ( varolma,
mövcudluq) problemlərin dərki və həllində güclü və başlıcası emosional
yardımçı ola bilərFilosof R.Bədəlov yazır : “ Uzaq keçmişdə Qorqudun əslində
kim olması mühüm deyil, epik ənənənin özü onu ozan, yəni sənətkar
kimi təqdim
edib.Qorqudun müəlliflik spesifikasında mübahisə aparmaq olar, amma nəticə
etibarıyla “ Kiatbi Dədə Qorqud”- “İliada” kii bu abidələri onları yaratmış
xalqların yüksək yaradıcı potensiyasını sübuta yetirir.”
TEATR PROSESİNİN İLK MƏRHƏLƏSİ :
1.
MİLLİ TEATR DÜŞÜNCƏSİNİN ƏSKİ
QAYNAQLARI