42
“Aləmi yaradanın, hər bir feli qəsdi və ixtiyarıyla etməsi,
istəmədiyi halda nəyisə etməyəcəyi” qaydasının əslinə gəlincə,
bunun dəlili Allahın bu ayəsidir:
“Bətnlərə axıtdığınız nütfəni sizmi (insan şəklində) yaradırsınız
yoxsa onu yaradan Bizik?!”.
67
Müşriklər uşağı özlərinin yaratdığını dəlillə deyə bilmədilər.
Çünki onların uşaq istəməsinə baxmayaraq O istəmədikdə uşaq
olmurdu.
68
Bununla onlara bildirdi ki, yaradan məxluqatı istədiyi
zaman istədiyi şəkildə var edəndir.
Müxaliflərin fikirlərini münazərə zamanı çürütməyə gəlincə,
buna aid dəlilimiz, seyyidimiz Muhəmmədin –sallAllahu aleyhi və
əlihi və səlləm– sünnəsindən alınmışdır. Bu, Allahın –azzə və cəllə-
ona öyrətdiyi bir şeydir. Belə ki, Allah Rəsulu –sallAllahu aleyhi və
əlihi və səlləm- bir zaman kök bir yəhudi rahibiylə qarşılaşarkən ona
belə demişdi:
“Səni and verirəm düzünü de görüm Allah Təalanın Tövratdan
endirdiyi ayələrdə, Onun kök rahibə buğz etdiyini oxumusanmı?”.
69
Onu bu cür ifşa etdiyini görən rahib qəzəblənir və belə deyir:
“Allah insana heç nə nazil etməyib”.
70
Buna cavab olaraq Allah
Təala buyurur:
67
Vaqiə: 58, 59.
68
Əşari, əl Lumə Fir Raddi Alə Əhliz Zeyği Vəl Bidə, 19.
69
Hədis səhih olarsa qınanan köklüyün özü yox, həddən artıq çox yemək,
yeməkdə israf etmək olar.
70
Vahidi, Əsbəbu Nuzulil Quran, 223; Suyuti, Lubəbun Nuqul Fi Əsbəbin
Nuzul, 116.
43
“De ki, Musanın gətirdiyi kitabı nur/doğru yol olaraq kim
endiribdir?!”
71
Allah Rəsulu –sallAllahu aleyhi və əlihi və səlləm- onun
ziddiyyətə düşdüyünü özünün də bildiyi bir şeylə isbat edir. Çünki
Tövrat bir əşyadır, Musa -əleyhissalam– da insandır. Həmin rahib də
Allah Təalanın, Tövratı Musaya endirdiyini qəbul edirdi.
Bir başqa yerdə isə uca Allah batil iddia sahiblərinin sözlərini
ibtal etmişdir. Onlar iddia edirdilər ki, Allah Təala onlardan odun
yandıracağı bir qurban gətirməmiş heç bir Rəsula iman
etməmələrinə dair əhd almışdır. Allah isə “De ki, məndən qabaq
sizə açıq-aydın dəlillərlə və bu tələb etdiyiniz şeylə Rəsullar
gəlmişdi. Əgər doğru danışanlardansınızsa onları niyə
öldürdünüz?”
72
buyuraraq iddialarının yalan olduğunu üzə çıxarmış
və iddia sahiblərini susdurmuşdur.
Müxaliflərin hüccət gətirərkən yol verdikləri xətaları təsbit etmə
üsulumuzun səhih bir üsul olması yönündə dəlilimiz isə Allah
Təalanın bu ayəsidir:
“Siz və Allahdan başqa ibadət etdikləriniz Cəhənnəmin
yanacaqlarısınız, hamınız ora girəcəksiniz. Əgər o ibadət
etdikləriniz ilah olsaydılar ora girməzdilər, (halbuki) onlar orada
əbədi qalacaqlar. Onlar orada iztirab içində inləyər və (heç bir xoş
söz) eşitməzlər”.
73
71
Ənam: 91.
72
Ali İmran: 183.
73
Ənbiya: 98-100.
44
Bu ayələr endikdə Abdullah bin əz Zəbəriyə çatır.
74
O çox cidal
edən və qarşı duran birisi idi. Bu ayələri eşidib belə deyir:
“Kəbənin Rəbbinə and olsun ki, Muhəmmədə münazərədə
göstərəcəyəm!”.
Allah Rəsulu –sallAllahu aleyhi və əlihi və səlləm– onun yanına
gəldikdə Abdullah bin əz Zəbəri belə deyir:
“Ey Muhəmməd! Sən iddia etmirsənmi ki İsa, Üzeyir və
Mələklərə ibadət edilib?”
Peyğəmbər –sallAllahu aleyi və əlihi və səlləm– susur. Bu
susqunluq bilməməzlikdən və ya cavabsızlıqdan deyildi. Əksinə,
Peyğəmbər o adamın cahilliyinə təəccüb edərək susmuşdu. Çünki
ayədə İsanı, Üzeyri və Mələkləri -əleyhimussalam- ümumi hökmün
altına salacaq heç bir şey yoxdur. Ona görə ki, ayədə “ibadət
etdikləriniz” deyə keçir. “Allahdan başqa hər ibadət etdiyiniz” sözü
keçmir.
75
İbnuz Zəbəri, qövmünə sanki Peyğəmbərə –sallAllahu aleyhi və
əlihi və səlləm- qalib gəlibmiş kimi bir vəziyyət göstərmək üçün onu
xətalı çıxarmaq istədi. Buna cavab olaraq Allah –azzə və cəllə- bu
ayəni nazil etdi:
74
Vahidi, Əsbəbu Nuzulil Quran, 313-314; Suyuti, Lubəbun Nuqul Fi Əsbəbin
Nuzul, 175.
75
İkisi arasında fərq budur ki, birincidə ibadət olunan şeylərin müəyyən bir
qismi qəsd edilir. İkincidə isə tamamı. Misal üçün bir nəfər başqa birisinin
etibarsız üç nəfərə bel bağladığını görür və belə deyir: “Sənin bel bağladığın
kəslər etibarsızdır”. Təbii ki, İbnuz Zəbəri bu cümləni “Sənin bel bağladığın
hər kəs etibarsızdır” kimi anlayacaqdı. Lakin burada müəyyən şəxslər qəsd
edilir. Eləcə də ayədə.
45
“Haqlarında xoş sonluq təqdir edilənlərə gəlincə onlar
Cəhənnəmdən uzaq tutularlar”.
76
Yəni İsa, Üzeyir və mələklər -
əleyhimussalam- kimi ibadət olunan kəslər.
Peyğəmbər –sallAllahu aleyhi və əlihi və səlləm– bu ayələri
oxuyanda, münazərədə tıxandıqları və xətaları ortaya çıxmasın
deyə səs küy salır, İsanı -əleyhissalam– qəsd edərək belə deyirlər:
“İlahlarımız xeyirlidir yoxsa ki o?”. Allah onların bu halını belə vəsf
edir:
“Məryəm oğlu (İsa) misal çəkildikdə qövmün (öz lehlərinə bir
dəlil tapıblarmış kimi lağlağı edərək) səsküy saldılar.
“İlahlarımızmı daha xeyirlidir yoxsa ki o?” dedilər. O misalı ancaq
(boş boşuna) mübahisə etmək üçün çəkmişdilər və onlar
mübahisəni sevən bir toplumdur”
77
Bütün bu zikr etdiklərimiz, eləcə də zikr etmədiyimiz bir çox dəlil,
təfsilatlı şəkildə zikr etdiyimiz şeylər haqdakı kəlamda bizim üçün
bir əsas və hüccətdir. Baxmayaraq ki, (kəlama aid olan hər məsələ)
müəyyən şəkildə Quranda və Sünnədə yoxdur. Az öncə qeyd
etdiyimiz kimi müəyyən olaraq Peyğəmbərin –sallAllahu aleyhi və
əlihi və səlləm– və səhabələrin zamanında baş verən etiqadi
məsələlər haqda Peyğəmbər –sallAllahu aleyhi və əlihi və səlləm–
və səhabələri artıq danışmışdılar.
•“Əvvəlkilər Susubsa Susmalıyıq” şübhəsinin cavabı.
Üçüncüsü: Bu haqqında soruşduqları məsələləri Allah Rəsulu –
sallAllahu aleyhi və əlihi və səlləm– bilirdi. O, təfsili olaraq
76
Ənbiya: 101.
77
Zuxruf: 57-58.
Dostları ilə paylaş: |