Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 59. MƏN ŞƏKURƏYƏM
778 dəfələrlə rəsm elədiyim ilanlı sütunun, tamam baĢqa cür rəsm elədiyimiz çinar ağacının yanından At meydanına çıxıb, səhərlər aralarında sərçələrin, sağsağanların cik-ciklə ötüĢdükləri Ģabalıd və tut ağaclarının altından keçdim. NəqqaĢxananın ağır qapısı örtülüydü. Nə qapıda, nə də yuxarıdakı tağlı talvarın altında kimsə vardı. ġəyirdlik illərində sıxıntıdan partlayanda ağaclara tamaĢa elədiyimiz kiçik pəncərənin örtülü taylarına ancaq bir anlığa və təlaĢla baxa bilmiĢdim ki, məni bir nəfər saxladı. Qulaq cırmaqlayan cır və kəskin səsi vardı. Əlimdəki qəbzəsi yaqutlu və qanlı xəncərin onun olduğunu, qardaĢı oğlu ġövkətin anasıyla birləĢib evindən oğurladığını söylədi. Bu da mənim gecə evinə hücum eləyib, ġəkurəni qaçıran Qaranın adamlarından olduğumu sübut eləyirmiĢ. Bu çoxbilmiĢ, cır səsli, qəzəbli adamın Qaranın nəqqaĢ dostlarından və nəqqaĢxanaya gələcəyindən də xəbəri varmıĢ. Qəribə qırmızı rənglə par-par parıldayan uzun qılıncı, nədənsə məndən almağa qət elədiyi bir çox hesabı, bir o qədər də danıĢacağı hekayəsi vardı. Bəlkə yanlıĢlıq olduğunu da söyləyəcəkdim, amma sifətindəki ağlagəlməz qəzəbi gördüm. Üzündə nifrətlə məni öldürmək üçün həmlə eləyəcəyini də gördüm. «Amandı, dayan!» demək istədim.
779 O artıq hücum eləmiĢdi. Mənsə xəncərimi belə qaldıra bilmədim, boğçalı əlimi qaldıra bildim. Qızıl qılınc heç yavaĢımadan əvvəl əlimi kəsdi, sonra da boydan- boya boynumu kəsib, baĢımı qopardı. BaĢın qopduğunu, yazıq bədənimin məni qoyub dəlicəsinə atdığı iki addımdan, xəncəri səfehliklə yelləməsindən, boynumdan fəvvarə kimi qan fıĢqırıb yerə yıxılmasından baĢa düĢdüm. Öz- özünə yeriyən yazıq ayaqlarım eynilə ölümdən qabaq çırpınan bədbəxt at kimi boĢ-boĢuna tərpəndi. BaĢın düĢdüyü palçığın içindən nə qatilimi görə bilirdim, nə də hələ bərk-bərk tutmaq istədiyim içi qızıl və rəsm dolu düyünçəmi. Onlar boynumun ardı səmtdə, artıq heç çatmayacağım dənizə və Kadırğa limanına doğru enən yoxuĢ tərəfdə qalmıĢdılar. BaĢım onlara və dünyanın geridə
qalan hissəsinə bir daha
dönüb baxmayacaqdı. Onları unudub öz baĢımın istədiyini fikirləĢdim. Qılınc baĢımı kəsməmiĢdən əvvəl fikirləĢdiyim Ģey –gəmi Kadırğadan gedəcək – Ģüurumda «tələs» əmriylə birləĢmiĢ, o da anamın balaca
olanda mənə
«tələs» deməsiylə tamamlanmıĢdı. Ana, boynum ağrıyır, heç Ģey də tərpənmir.
780 Deməli, ölüm dedikləri bu imiĢ. Bununla belə, hələ ölmədiyimi bilirdim. DeĢik göz bəbəklərim tərpənirdi. Amma açıq gözlərimlə çox gözəl görürdüm. səthindən gördüyüm Ģey bütün
düĢüncəmi doldurmuĢdu. Yol azca yoxuĢdan sonra yuxarı qalxır. NəqqaĢxananın divarı və kəməri, damı göydü. Belə gedir. Sanki bu baxdığım an uzandı, baĢa düĢdüm ki, görmək indi bir növ xatırlamağa çevrilib. Onda yadıma eynilə qabaqlar bir gözəl rəsmə saatlarla baxanda hiss elədiyim Ģey düĢdü: çox baxsan, ağlın
Ġndi bütün zamanlar o zaman olmuĢdu. Sanki kimsə məni görməyəcək, düĢüncələrim solanda palçıq içindəki baĢım illərlə bu kədərli yoxuĢa, daĢ divara, bir az uzaqdakı əlçatmaz tut və Ģabalıd ağaclarına baxacaq. Bu sonsuz həsrət birdən elə kədərli, elə darıxdırıcı göründü ki, bu zamandan çıxmaq istədim.
59. MƏN ŞƏKURƏYƏM
781 Qaranın bizi gizlənmək üçün yolladığı uzaq qohumunun evində gecəni yuxusuz keçirdim. Xeyriyyə və uĢaqlarla birgə yatdığımız yataqda aradabir xorultuların, öskürəklərin uğultusu içində yuxuya gedə bilirdim, amma narahat yuxularımda gördüyüm qolları-qıçları kəsilib qarıĢdırılıb, bir- birilərinə bitiĢmiĢ qəribə məxluqlar və qadınlar əl çəkməyib məni oyadırdılar. Səhərə yaxın soyuqdan oyanıb ġövkətin və Orxanın üstlərini bərk-bərk örtdüm, onları qucaqladım, saçlarından öpdüm, rəhmətlik atamın evində rahatca yatdığım gözəl vaxtlarda olduğu kimi Allaha yalvardım ki, mənə xoĢbəxt yuxu versin. Amma yata bilmədim. XoĢbəxt yuxularımda həmiĢə gördüyümü səhər namazından sonra kiçik və qaranlıq otağın pəncərəsinin tayları arasından küçəyə baxanda gördüm: savaĢmaqdan, aldığı yaralardan süst düĢmüĢ, kabusa oxĢayan bir adam əlində qılınc sayaq tutduğu dəyənək, tanıĢ addımlar atıb mənə həsrətlə yaxınlaĢırdı. Yuxularda həmin adamı lap qucaqlayan vaxt göz yaĢları içində oyanırdım. Küçədəki adamın qana bulaĢmıĢ Qara olduğunu baĢa düĢəndə yuxularda boğazımdan heç çıxmayan fəryad qopdu. Qaçıb qapını açdım. Üzü döyüĢməkdən ĢiĢmiĢ, gömgöy olmuĢdu. Burnu parçalanmıĢdı, qan içindəydi. Çiynindən Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|