754
«Bunu ondan soruĢanda gözlərini heyrətlə
bərəltdi, sanki «bilmirsənmi» demək istəyirdi. Onda
beynimdən keçirdim ki, Ģəyirdlik yoldaĢımız bizim
təki yaĢlaĢıb. Bədbəxt ƏniĢtənin son rəsmdə
perspektiv üsulundan utanıb-çəkinmədən istifadə
elədiyini dedi. Həmin rəsmdə firənglərin elədiyi
sayaq şeylər Allahın ağlındakı əhəmiyyətlərinə görə
yox, gözlərimizə göründüyü kimi çəkilirmiĢ. Bu,
böyük günahmıĢ. Ġslamın xəlifəsi PadĢahımızı
köpəklə bir böyüklükdə rəsm eləmək ikinci
günahmıĢ. Üçüncü günah eyni böyüklükdə Ģeytan
rəsmi çəkib, bir də onu cana yaxın rəsm eləməkmiĢ.
Amma hamısından böyük küfrsə rəsmə bu firəng
anlayıĢını bir dəfə daxil eləyəndə PadĢahımızın
rəsminin nəhəng və sifətinin bütün təfərrüatlarıyla
çəkilməsiymiĢ. Bütpərəstlərin çəkdikləri kimi... Ya
da bütpərəst vərdiĢlərindən qurtula bilməyən
xristianların kilsə divarlarına çəkib, səcdə elədikləri
portretlər təki. Zərif əfəndi əniĢtəndən öyrəndiyi bu
sözü çox yaxĢı bilirdi, portretin ən böyük günah
olduğuna, portretlə müsəlman rəsminin baĢa
çatacağına da haqlı olaraq inanmıĢdı. Orada, vaiz
əfəndi həzrətlərinə və dinimizə böhtan atıldığını
dediyi qəhvəxanaya getmədiyimizə görə bunları
mənə küçədə gedəndə danıĢdı. Arabir dayanır,
yardım istəyən halda məndən soruĢurdu ki, bütün
bunlar düzdümü, bir çarə yoxdumu, cəhənnəmdə
755
yanacağıqmı? PeĢmanlıq böhranı keçirib özünü
döyürdü, amma bir anlığa hiss elədim ki, ona qəti
inanmıram. Özünü yalandan döyən saxtakar idi».
«Bunu necə baĢa düĢdün?»
«Zərif əfəndini lap uĢaqlığından bəri tanıyırıq.
Çox düz, amma dinməz, solğun və rəngsizdi.
NaxıĢları kimi. Sanki qarĢımdakı ondan daha
sadəlövh, daha saf və əqidəli, amma dayaz adam
idi».
«O da ərzurumilərlə oturub-dururmuĢ», –
Qara dedi.
«Heç
bir müsəlman bilmədən günah
iĢlədiyinə görə, özünü bu qədər döyməz», – dedim.
«YaxĢı müsəlman Allahın adil və məntiqli
olduğunu, bəndəsinin niyyətini hesaba aldığını
bilir. Bilmədən donuz əti yediyinə görə cəhənnəmə
gedəcəyinə ancaq quĢbeyin cahillər inanar. Həqiqi
müsəlman onsuz da cəhənnəm qorxusunun özünü
yox, başqalarını qorxutmağa yaradığını da bilir.
Zərif əfəndi elə bunu eləyirdi: məni qorxutmaq
istəyirdi. Qorxuda biləcəyini ona sənin əniĢtən
öyrətmiĢdi, bunu da onda baĢa düĢdüm. Ġndi mənə
dəqiq deyin, sevimli nəqqaĢ qardaĢlarım, qan
gözümdə laxtalanırmı, gilələri rəngini itirirmi?»
Lampaları
gətirib
üzümə
dayadılar,
gözlərimin içinə həkim diqqətiylə və Ģəfqətlə
baxdılar.
756
«Elə bil heç Ģey olmayıb».
Aləmdə ən axırıncı görəcəyim Ģey nəzərlərini
gözlərimin içinə dikmiĢ bu üçümü olacaqdı?
Həyatımın sonuna qədər o anları heç unuda
bilməyəcəyimi baĢa düĢür, peĢmanlıq duymağıma
baxmayaraq, ümidimi də itirmədiyimə görə
danıĢırdım:
«ƏniĢtən Zərif əfəndiyə qadağan bir Ģey
elədiyini öyrətdi. Son rəsmin üstünü örtüb, həmin
rəsmin hər hər guĢəsini birimizə açıb, ora rəsm
çəkdirib, bütövü gizlədə-gizlədə... Rəsmdə sirli və
gizli iĢ ovqatı yaradıb günah qorxusu saldı. Bizə
çatan eyhamları, günah təlaĢını da ömürlərində
naxıĢlı kitab görməmiĢ ərzurumilər yox, əvvəlcə o
yaratdı. Ona görə də vicdanı təmiz olan nəqqaĢın
qorxacağı nə ola bilər ki».
«Vicdanı təmiz nəqqaĢın artıq qorxacağı çox
Ģey var», – Qara özünü bilikli göstərib dilləndi.
«Əlbəttə, nəqĢetməyə kimsənin sözü yoxdu, amma
rəsm, dinimizə görə, qadağandı. Əcəm ustadlarının
rəsmləri, hətta heratlı ən böyük ustadların
möcüzələri ən axırda səhifənin qırağındakı bəzəyin
bir parçası kimi göründüyünə görə kimsə onlara
irad tuta bilməz ki, yazının gözəlliyini, xəttatın
möcüzəsini qabartmır. Onsuz da nəqĢimizi neçə
adam görür? Amma firəng ustadlarının üsullarından
yararlandıqca çəkdiyimiz naxıĢ burada naxıĢlıqdan
757
çıxıb əməlli-baĢlı rəsm olmağa baĢlayır. Qurani-
Kərimin qadağan elədiyi, Peyğəmbərimizin heç
xoşlamadığı şey elə budu. PadĢahımız da, əniĢtəm
də bunu çox yaxĢı bilirdilər. ƏniĢtəm buna görə
öldürüldü».
«ƏniĢtən qorxduğuna görə öldürüldü», –
dedim. «Eynilə sənin kimi, o da çəkdiyi nəqĢin
dinə, kitaba zidd olmadığını iddia eləməyə
baĢlamıĢdı... Bu da lap dinə zidd bir Ģey
tapmaqdan ötrü can atan ərzurumilərin axtardığı
Ģeydi. Zərif əfəndiylə ƏniĢtə bir-birilərinə tamamilə
uyğun idilər».
«Nəhayət, ikisini də sən öldürdün, yox?»
Bir anlığa güman elədim ki, məni vuracaq,
həmin məqamda gözəl ġəkurənin yeni ərinin də
əniĢtəsinin öldürülməsindən narazı olmadığını
dərhal baĢa düĢdüm. Vurmayacaqdı, vursa da, artıq
vecimə almırdım.
«Əslində, əniĢtən PadĢahımızın istədiyi Ģey
olan firəng nəqqaĢlarının təsiriylə bir kitab
hazırlatmaq qədər, – inadla dedim, – hamıya
meydan oxuyan, günah qoxusuna bulaĢmıĢ kitab da
hazırlatmaq istəyirdi. Məğrurcasına özünü dartmaq
məqsədilə.
Səyahətlərində
gördüyü
firəng
ustadlarının rəsmlərinə kölə kimi heyran olmuĢdu,
hamımıza günlər ərzində danıĢdığı Ģeylərə – o
perspektiv və portret səfehliklərini sənə də danışıb
Dostları ilə paylaş: |