Antropogen landşaftlar bir sıra əlamətlərinə və xüsusiyyətlərinə görə ilkin
komplekslərdən fərqlənirlər. Bu landşaftların səciyyəvi cəhəti onlarda su və istilik
balansının, bioloji və biokimyəvi dövranın, torpaq proseslərinin inkişaf
istiqamətlərinin və s. yenidən qürülması və əsaslı dəyişməsidir. Bütün bu əlamətlər
müasir texnologiya insanın təsərrüfat fəaliyyətinin istiqaməti və onun təcrübi
məqsəd üçün tətbiq etdiyi metodun xarakteri ilə bağlıdır.
Yer kürəsində müasir antoropogen landşaft kompleksləri sahəsinin durmadan
artması və dəyişilməsi müşahidə edilir. Bunun əsas səbəbi təbii torpaq fondunun
fəsiləsiz olaraq antropogen istiqamətdə dəyişməsi, əhali sayının və iqtisadi çəhətcə
inkişaf etmiş ölkələrin miqdarının artmasıdır.
Təsərrüfat fəaliyyəti nəticəsində təbii əlaqələri pozulmuş və xarici görünüşcə
tamam dəyişmiş landşaftlar (şəhər və kənd yaşayış məntəqələri, müxtəlif tikinti
obyektləri, nəqliyyat magistraları və s.) o qədərdə böyük sahə tutmayır (bütün
dünyada 2%, keçmiş SSR -də 3%). Lakin bəzi rayonlarda (Rur hövzəsində) və
sənaye mərkəzlərində (ABŞ-da, ngiltərədə, Yaponiyada, keçmiş SSR -nin bəzi
rayonlarında) ərazinin yarıdan çoxu tikinti məqsədilə istifadə edilir.
Tikintilərin sahəsi əsasən şumlanan məhsuldar torpaqlar hesabına artır. Belə
ki, yalnız ABŞ-da hər il şəhər ərazisinin genişlənməsi hesabına 350 min hektardan
çox əkin sahəsi sıradan çıxır. Bu itki meş əvə otlaq sahələrinin şumlanması
hesabına doldurulur.
nsan tərəfindən istifadə edilməyən landşaft kompleksləri bütün Yer kürəsi
qurusunun yarıya qədərini tutur. Belə sahələrə insanların məskunlaşdığı ərazilərdən
çox uzaqda yerləşən və istifadə edilməyən meşələr (əsasən dağlarda, Kanadanın bir
sıra rayonları, Sibir, Amozon və Konqo çayı hövzələri və s.) və ya «pis torpaqlar»
(bataqlıqlar-şimal və dağ tundrası, qütb və yüksək dağ səhraları, qüvvətli
parçalanmış karst rayonları, hərəkətdə olan qumlar, şoranlıqlar və takırlar,
karyerlər və s.) daxildir. nsanlar tərəfindən istifadə olunmayan torpaqlar içərisində
elə sahələr də vardır ki, onlar şumlanan torpaqlar və otlaqlar kimi potensial
məhsuldarlığa malikdir. FAO-nun (BMT- yanında ərzaq və kənd təsərrüfatı
təşkilatı) məlumatlarına görə, xarici Avropada onların sahəsi 6 mln., Şimali və
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Mərkəzi Amerikada 30 mln., Cənubi Amerikada 42 mln., Xarici Asiyada (Çin
müstəsna olmaqla, məlumat yoxdur) 60 mln., Afrikada 70 mln. hektar təşkil edir.
Məlum olduğu kimi hazırda həmin sahələrin bəzilərindən (bataqlıqların
qurudulması,
hərəkətdə
olan
qumların
bərkidilməsi,
«pis
torpaqların»
hamarlanması və s.) insanlar təsərrüfatın müxtəlif sahələrində istifadə edirlər.
Müasir landşaftşünaslığın və onun tərkib hissəsi olan antropogen landşaftın ən
vacib və təxirə salınmaz problemləri aşağıdakılardan ibarətdir (bu problemlər ayrı-
ayrı konkret regional və landşaft zonalarının tədqiqi üçün nəzərdə tutulur):
1.Antropogen landşaftların təbii xüsusiyyətlərinin, onun dinamikasını və
inkişaf kateqoriyası mərhələlərinin tədqiqi:
2.Antropogen landşaft komplekslərinin yaşının bərpası və onların (tarixi
nöqteyi-nəzərdən) inkişafının xronoloji ardıcıllıqla izahı;
3.Tipoloji və ya morfoloji antropogen landşaft vahidləri strukturunun
yaradılması, onların xəritəyə köçürülməsi, tipologiyası və təsnifatı;
4.Antropogen komplekslərin çöl tədqiqatı metodlarının işlənib hazırlanması;
5.Antropogen landşaftların tədqiqi prosesində regional vahidlərin müəyyən
edilməsi;
6.Basdırılmış qədim yaşayış məntəqələri (seliteb) landşaft komplekslərinin
öyrənilməsi və xəritələşdirilməsi;
7.Qədim əkinçilik təsərrüfatının bərpası (qədim suvarma kanallarının,
suvarma və dəmyə əkinçiliyinin və s.) və bununla əlaqədar təbii landşafta təsir
dərəcəsinin təyini (meşənin illik qırılma sürətinin təyini və s.);
8.Antropogen landşaftların proqnozlaşmasının nəzəri əsaslarının işlənib
hazırlanması.
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Mühazirə 18
Antropogen landş aftlarin tə snifati
Antropogen landşaftların təsnifatı müasir landşaftşünaslığın hələlik nisbətən
yeni və zəif işlənmiş problemlərindən biri olub, onun tam həyata keçirilməsi həmin
komplekslərin
çöl
tədqiqatı
və
xəritələşməsi
sahəsində
ə
ldə
edilən
nailiyyətlərindən asılıdır. Təbii landşaftların nəzəri məsələləri və təsnifatı ilə
müqayisədə antropogen komplekslərin nəzəri məsələləri öz həllindən hələlik
kifayət qədər geridir. Son illərdə antropogen landşaftların tipologiyası və təsnifatı
sahədə təcrübə toplanmış və onun nəticələri A.Q. saçenko (1961, 1965),
F.H.Milkov (1973, 1977), A.M.Pyabçikov (1971), L. .Kurakova (1971) və
başqalarının işlərində öz əksini tapmışdır.
A.Q. saçenko (1965, s. 212) haqlı olaraq qeyd edir ki, antropogenləşmə
prosesində təbii landşaftın morfoloji vahidləri (fasiya və mərz) daha tez qüvvətli
dəyişir. Zonal və azonal qüvvələrin təsirilə müəyyən edilən landşaft isə möhkəm
və davamlı sistem olduğundan, insan onu hələlik dəyişmək iqtisadarına malik
deyil. Ona görə də, antropogen landşaftların mövcudluğundan deyil, təbii
landşaftların törəmə variantları və ya modifikasiyası barədə danışmaq daha
düzgündür. Bununla əlaqədar olaraq da, saçenko hesab edir ki, təsərrüfat
fəaliyyətinin təsir dərəcəsindən asılı olaraq dəyişilmiş və şərti olaraq dəyişməyən
landşaftları fərqləndirmək lazımdır. Onun fikrincə, axırıncıya insanın toxunmadığı
və ya zəif toxunduğu təsərrüfat təsirinə məruz qalmayan landşaftlar daxildir.
Dəyişilmiş landşaftlar aşağıdakı kimi verilir:
1.Zəif dəyişilmiş (insanın təsiri ayrı-ayrı komponentlərdə müşahidə olunur və
ə
sas təbii əlaqə, müvazinət pozulmamış qalır).
2.Pozulmuş (qüvvətli dəyişilmiş), uzun müddətli təsərrüfat təsirinə məruz
qalmış komplekslərin strukturu pozulmuş, eroziya, deflyasiya, şorlaşma, suyun
çirklənməsi və s. proseslərin inkişaf etdiyi landşaftlar.
3.Dəyişilmiş və ya xüsusi mədəni landşaftlar. Burada təbii əlaqə elmi əsaslar
üzrə, cəmiyyətin xeyrinə dəyişir.
Behruz Melikov
Behruz Melikov
Dostları ilə paylaş: |