Vaqif Məmmədov xatirələrdə
60
dik. Bir neçə dəfə Vaqifə də belə məktublar göndərdik. Bəzən
Vaqifə göndərəcəyimiz məktubu Sədərəyə gedən avtobusa
verirdim ki, Vaqif müəllimə çatdırsınlar. Vaqif əvvəl Sədərək
kənd orta məktəbində tarix müəllimi işləyirdi. Sonralar isə
məktəbin direktoru kimi səmərəli fəaliyyət göstərdi. Bir dəfə
Vaqif müəllim mənə dedi ki, sənin 80-ci illərdə mənə göndərdi-
yin o kiçik vərəqləri də arxivimdə saxlamışam. Həqiqətən də
Vaqifin yaxşı arxivi var idi. Özü haqqında yazılan hər bir yazını,
çap olunan hər bir şeirini də qoruyub arxivində saxlayırdı.
Vaqif müəllim şəxsiyyət idi. Düzlüyü sevən, ləyaqətini
qoruyan bir insan idi. Onu tanıdığım illər ərzində onun dilindən
kiminsə haqqında qeybət, başqa bir söz eşitmədim. Onun şair
dostları haqqında həmişə xoş sözlərini eşitdim. O, bir neçə il
Naxçıvan televiziyasında “Çinar ömrü” adlı veriliş apardı. Bu
verilişin qonaqları şairlər olardı. Sonralar Vaqif müəllim həm
Naxçıvan Dövlət Universitetində oxuyan tələbələrin, həm də
“Çinar ömrü” verilişində iştirak edən şairlərin şeirlərini bir yerə
toplayaraq “Çinar ömrü” adlı 3 almanax da nəşr etdirdi. Bu,
Vaqifin bir şair kimi özündən sonra ədəbiyyata gələn gənçlərə
qayğısı, köməyi idi. O, özü də vaxtı ilə ədəbiyyata gələndə
Hüseyn İbrahimovun, Nəbi Xəzrinin, Bəxtiyar Vahabzadənin,
İsmayıl Şıxlının, Ziya Bünyadovun, Fərman Kərimzadənin,
Yavuz Axundlunun, İmamverdi Əbilovun, Məmməd Aslanın,
Hüseyn Razinin, Əliyar Yusiflinin ona qarşı diqqətini, qayğısını
öz üzərində hiss etmişdi. Digər tərəfdən xeyirxahlıq onun qanın-
da, canında idi. Sonralar akademik İsa Həbibbəyli Vaqif Məm-
mədov haqqında “Sənətə vaqiflik” adlı bir kitab yazaraq onun
yaradıcılığını bir daha süzgəcdən keçirdi. Vaqif də İsa
Həbibbəyli haqqında “Böyük alim haqqında kiçik xatirələrim”
adlı bir kitab yazaraq çap etdirdi. Yeri gəlmişkən İsa Həbibbəy-
linin Vaqif Məmmədova diqqət və qayğısından da söz açmaq
istərdim. İsa müəllim Naxçıvan Dövlət Universitetinə rektor
təyin olunandan sonra universitetdə “Qeyrət” adlı nəşriyyat
yaratdı və həmin nəşriyyata Vaqif Məmmədovu direktor təyin
etdi. Həmin nəşriyyatın fəaliyyətində Vaqifin özünəməxsus
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
61
xidməti oldu və bu gün də bu xidmət danılmazdır. Naxçıvan
Dövlət Universitetində İsa Həbibbəylinin təşəbbüsü ilə şairin 60
illik yubileyi çox gözəl bir şəkildə keçirildi. Həmin yubiley
tədbirində mən də Naxçıvan Muxtar Respublikasının Yazıçılar
Birliyinin sədri kimi iştirak etdim, hətta yubileydən sonra Vaqi-
fin dostlarının, doğmalarının yığışdığı qonaqlığın aparıcılığını
da mən etdim.
80-ci illərdə şair dostumuz Daşkəndin yaranmasının 2000
illiyinə həsr olunmuş müsabiqəyə Daşkənd haqqında yazdığı 5
şeirini göndərmişdi. 1983-cü ildə Vaqif Məmmədov da həmin
müsabiqənin qaliblərindən biri oldu. Mirzə İbrahimov, Yevgeni
Yevtuşenko kimi böyük ədəbi simaların sırasında qələm dostu-
muzun da belə bir mükafata layiq görülməsi bizi də çox sevin-
dirdi. 1987-ci ildə isə şairin “Yaşadacaq bu yol məni” adlı iki çap
vərəqi həcmində ilk şeirlər kitabı “Yazıçı” nəşriyyatında çap
olundu. Vaqif kitabının ilk siqnal nüsxəsini şöbəyə gətirmişdi.
Mən “Şərq qapısı” qəzetinə kitabla bağlı bir yazı hazırladım.
”Dolğun misralar sorağında” adlı həmin yazı “Sovet Naxçıvanı”
qəzetinin 11 sentyabr 1987-ci il tarixli nömrəsində dərc olundu.
Sonrakı dövrlərdə də mən Vaqif müəllimlə bağlı çoxlu sayda
televiziya verilişləri apardım. 1989-cu ildə mən Naxçıvan Dövlət
Televiziya və Radio Verilişləri Komitəsində işə başladım. Həmin
dövrdən dəfələrlə şair dostumuzu televiziya verilişlərinə dəvət
etdim. Ümumiyyətlə, Vaqif Naxçıvan televiziyasına, radiosuna
bağlı insan idi. Ona görə də həmişə verilişlərə dəvət alır, özü də
bu verilişlərdə ürəklə, məhəbbətlə iştirak edirdi.
Biz vətəndaş şair ifadəsini bəzən yerli-yersiz çox işlədirik.
Ancaq mən belə düşünürəm ki, bu söz mənim şair dostuma daha
çox yaraşır. 1990-cı ilin qanlı-qadalı yanvar günlərindən başla-
yaraq, 1994-cü ilin may ayına kimi Sədərək kəndi (sonralar
rayon oldu) çox ağrı-açılarla üzləşdi. Həmin dövrdə Vaqif
Məmmədov Sədərək kəndində ən böyük məktəbin direktoru idi.
Məsuliyyətli bir vəzifə daşıyırdı. Hər gün ermənilər kəndi atəşə
tuturdu. Həmin dövrdə sədərəklilər, bir sözlə, muxtar respubli-
kanın əhalisi mərdlik nümunəsi göstərərək mənfur düşmənə
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
62
qarşı mərdliklə vuruşdu, düşmən qarşısından qaçmadı. Həmin
dövrdə Vaqıf məktəb direktoru yox, əsgər-şair idi. O da döyüş-
çülərlə birlikdə səngərlərdə yatırdı. Vaqıf müəllimin şagirdləri
isə Sədərəyin dağına-daşına, hər bir cığırına yaxşı bələd olduq-
ları üçün əsgərlərə, könüllülərə su, ərzaq, patron çatdırırırdılar.
Məktəblilər vətənpərvərlik dərsini səngərlərdə, öz kəndlərində
güllələrin, mərmilərin, raketlərin atəşləri altında müəllimləri ilə
birlikdə keçirirdilər. Mən televiziya jurnalisti kimi 90-cı illərdə
Sədərəyə tez-tez gedirdim. Bir dəfə həmin günlərdə Vaqifgilə
getdim. Onda Vaqif ikimərtəbəli evini əsgərlərin ixtiyarına
vermişdi. Mən düşündüm ki, əsl vətənpərvər şair belə olar.
Həmin dövrdə Əhməd Sədərəkli, Vaqif Məmmədov, Kəma-
ləddin Qədim, Kəmalə Nəsrin kimi şairlər od-alov içərisində
şeirlərini yazırdılar. Sonralar Vaqif Məmmədovun “Sədərək
harayı” şeirlər kitabı, “Sədərək şəhidləri” (Bu kitab sonralar
Rusiyada da çap olundu), “Heydər Əliyev və Sədərək rayonu”,
“Sədərəkdə yazılan gündəlik” kitabları bir daha göstərdi ki, o,
bir şair kimi vətənin dar günündə öz qələmini süngüyə çevirə
bildi. Vaqifin “Sədərək harayı” kitabında toplanan şeirlərini bu
gün də həyəcansız oxumaq mümkün deyil.
Taxıl zəmisinə düşmən od atıb,
Yanır, tabağımda çörəyim yanır.
Alov dilimləri lap ərşə çatıb,
Elə bil cızhacız ürəyim yanır...
(“Çörəyim yanır” şeirindən)
Şaxta vurdu hər çiçəyi, hər bağı,
Xəzan oldu çox güllərin yarpağı.
Qanınızla qorudunuz torpağı,
Sədərəyə qara bulud enəndə,
Diz çökürəm bu qeyrətin önündə.
(“Diz çökürəm bu qeyrətin önündə” şeirindən)
Dostları ilə paylaş: |