“Koroğlu”nun şeir dili
213
Ala gözlü,
telli Nigar
Ağlama, Nigar,
ağlama!...
* * *
Qarı düşmən güc gətirdi,
Qocaldım, Nigar,
qocaldım...
Diqqəti çəkən əsas məqamlardan biri də budur ki,
bu cür söz təkrarı müşahidə olunan misraların əksəriyyəti
mətn daxilində bir neçə dəfə təkrar olunur. Bu isə birbaşa
həmin cümlədə ifadə olunmuş fikrin qabardılmasına
xidmət edir. Necə ki, yuxarıdakı nümunələrin birincisində
“dəlilərin gəlməyi”, yaxud sonuncu nümunədə “Kor-
oğlunun qocalmağı” semantikası məhz “rəddül ibtida ələl
əcüz”lə qüvvətləndirilib. Bu cəhət “rəddül əcüz ələl ibtida”
(əvvəlki misrada işlənən son sözün sonrakı misranın
əvvəlində eynilə təkrarlanması) müşahidə olunan şeirlərdə
də özünü göstərir. Məsələn:
Canım
Həmzə, gözüm
Həmzə,
Həmzə, incitmə Qıratı!
Budu
sənə sözüm,
Həmzə,
Həmzə, incitmə Qıratı!
* * *
Başı ərşə duran
dağlar,
Dağlar, Eyvazı neylədiz?!
* * *
Canım paşa, gözüm
paşa,
Paşa, qoy gəlsin Eyvazı!
Budu sana sözüm
paşa,
Paşa, qoy gəlsin Eyvazı!...
* * *
Язизхан Танрыверди
214
Başına döndüyüm gül üzlü
xanım,
Xanım, hansı bəxtəvərin yarısan?!
* * *
Zara yetdim dil bilməz yar
əlindən,
Əlindən, broy, broy!...
“Koroğlu” eposunun bəzəyi kimi çıxış edən bu cür
söz təkrarları ilə ifadəlilik, ahəngdarlıq yaradılıb, poetik
məna dərinləşdirilib. Məhz buna görə də bu cür şeirləri
ustad aşıqların ifasında dinlədikdə və ya kitablardan
oxuduqda sözün ünvanı konkretləşir.
Yəni kimə və ya
nəyə işarə olunma “Koroğlu” şeirlərində “rəddül əcüz ələl
ibtida” ilə elə canlandırılıb ki, heç bir başqa şərhə ehtiyac
qalmır. Məsələn, yuxarıda təqdim etdiyimiz birinci nümu-
nədə Qırata görə “Həmzə”, yaxud ikinci nümunədə
Eyvaza görə “dağlar” sözünün təkrarlanması diqqətin
məhz bu obrazlara yönəldilməsindən, onların semantika-
sının qabardılmasından başqa bir şey deyil.
CÜMLƏ TƏKRARLARI
“Koroğlu”dakı şeir parçalarında müşahidə olunan
şirinlik, ifadəlilik, ahəngdarlıq,
poetik məna dərinliyi təkcə
səslərin, söz və birləşmələrin deyil, həm də cümlələrin
təkrarı ilə reallaşdırılıb. Qarşılaşdırmalar dastanda təkrarın
bu növünün üstün mövqedə olduğunu göstərir. Bu da, bir
tərəfdən, dil vahidləri sırasında cümlənin daha həlledici
rola malik olması ilə bağlıdırsa, digər tərəfdən, şifahi
ədəbiyyatımız üçün xarakterik olan deyim tərzinə görədir.
“Koroğlu”nun şeir dili
215
Müasir poeziyamızda özünü göstərən cümlə təkrarı-
nın səciyyəvi cəhətlərini müxtəlif bucaqlardan təhlil
süzgəcindən keçirmiş M.Hüseynov maraqlı mülahizələr
söyləyir: “Cümlələrin təkrarı ilə hasilə gələn poetik deyim
tərzi güclü assosiasiyalar yaradır.
Müəyyən dərəcə təəccüb
və maraq doğursa da, onun sərrastlığı oxucunu tədricən
özünə alışdırır. Şairin tərənnüm obyektini poetik mənalan-
dırma sayı təkrarlanan cümlənin üslubi imkanlarını nəzərə
çarpacaq dərəcədə gücləndirir...” (Dil və poeziya. Bakı,
2008, səh.263). Bu fikirlərin davamı olaraq onu da
vurğulayaq ki, belə cümlə təkrarları öz qidasını “Dədə
Qorqud kitabı” kimi qədim türk abidələrindən alır. Bu
mənada “Dədə Qorqud”un məntiqi davamı olan “Koroğlu”
eposunun nəzm hissələrində cümlə təkrarlarının zənginliyi
və intensivliyi təəccüblü qarşılanmır. Əksinə, bu tip
şeirlərdə təkrarlanmış “Bu sövdan mübarək olsun!”, “Şad
ol, könül, nə məlulsan?!”, “And verirəm, bu gün döyüş
olmasın!”, “Ay bu gələn yar olaydı!...” və s. kimi
misraların (cümlələrin) hər biri obrazlılıq
göstəricisi kimi
çıxış edir. Bu cür cümlə təkrarlarından birinə mətn daxi-
lində diqqət yetirək.
Çənlibeldən xəbər gətirdim,
Qardaş, dur gedək, dur gedək!...
Müşkül mətləbi bitirdim,
Qardaş, dur gedək, dur gedək!...
Koroğlu oxuyub-yazır,
Yalnız qalıb candan bezir,
Haray salıb
səni gəzir,
Qardaş, dur gedək, dur gedək!...
Язизхан Танрыверди
216
Aşıq Cünun qədrin bilir,
Səni görüb üzü gülür,
Çənlibelə düşmən gəlir,
Qardaş, dur gedək, dur gedək!..
Göründüyü kimi, üç bənddən ibarət gəraylıda
“Qardaş, dur gedək, dur gedək!” misrasının (cümləsinin)
dörd dəfə təkrarlanması ilə həm ahəngdarlıq yaradılıb,
həm də “dur gedək” predikatının semantikası qüvvət-
ləndirilib. Digər tərəfdən, təkrar olunmuş “Qardaş, dur
gedək, dur gedək!” misrasının (cümləsinin) özü ayrılıqda
belə xüsusi poetik çəkiyə malikdir:
birincisi, həmin
misrada (cümlədə) dilin konativ (əmrlə danışma) funksi-
yası açıq-aşkar görünür ki, bu da qəhrəmanlıq eposları
üçün xarakterikdir; ikincisi, həmin misradakı “qardaş”
xitabı türk mədəniyyətinin zənginliyini işarələndirir;
üçüncüsü, yenə də həmin misrada “dur gedək” ifadəsi
epifora kimi çıxış edir, eyni
zamanda mətndəki semantik
dinamika da məhz “dur gedək” ifadəsi ilə tamamlanır...
SİNTAKTİK PARALELİZM
Bədii mətnlərdə ahəngdarlıq, melodiyalılıq, ritm
rəngarəngliyi və poetik məna dərinliyi həm də sintaktik
paralelizmlər vasitəsilə yaradılır. Belə mətnlər isə təkcə
Azərbaycan yox, ümumən türk ədəbiyyatı üçün xarak-
terikdir. Tədqiqata cəlb etdiyimiz “Koroğlu”nun nəzm
hissələrindəki sintaktik paralelizmlərin isə sanki hər biri
birbaşa “Dədə Qorqud kitabı”ndan süzülüb gəlib. Buna