3.
Əliyev R. Din. Əxlaqa aparan yol. Bakı 2005, s. 13-18
4.
Azərbaycan tarixi yeddi cilddə. kinci cild (III-XIII əsrin birinci rübü). Bakı,
Elm, 1999, səh. s. 109-149, 255-282
5.
Azərbaycan tarixi. Uzaq keçmişdən 1870–ci iləqədər. (Red. S. Əliyarlı).
Bakı 1996 səh.132-155; 189-191
6.
Ziya Bünyadov. Azərbaycan VII-IX əsrlərdə. Bakı, "Şərq-Qərb", 2007. s.81-
120
7.
Əsgər Əhməd. XII-XV əsrlərdə Аzərbaycanın mənəvi mədəniyyət. Bakı-
2012.s.65-88
8.
slam: Tarix. Fəlsəfə. badətlər. Bakı, Elm, 1994, s. 6 -114; 147 -165
9.
H. manov, A. Əhədov. Orta əsr islam şərqində fəlsəfi fikir. B.: Bakı
Universiteti nəşriyyatı,1998
10.
Tusi Xacə Nəsirəddin. Əxlaqi-Nasiri. Bakı, “Lider nəşriyyat”, 2005, s.13-18;
215; 225-235
11.
Xəlildov S. Şərq və Qərb. Ümumbəşəri ideala doğru. B.: Azərbaycan
Universiteti Nəşriyyatı, 2004,
MÖVZU 3
DINI MÜXTƏLIFLIK VƏ MULTIKULTURALIZM
Ə
lverişli iqlimə, münbit torpaqlara və gözəl təbiətə malik Azərbaycan bütün
dövrlərdə cəlbedici və diqqət mərkəzində olub. Şübhəsiz ki, Azərbaycan
ə
razilərində müxtəlif tarixi dövrlərdə çoxsaylı etnik və dini qrupların
məskunlaşmasında bu amil böyük rol oynayıb. Amma inkaredilməz faktdır ki, bu
məsələdə coğrafi şərait yeganə amil deyil. Müxtəlif xalqlara və dinlərə mənsub
insanların Azərbaycana pənah gətirməsinin əsas səbəbi bu ölkədə yaşayan
insanların mədəniyyəti və onların xarakterik keyfiyyətinə çevrilmiş tolerantlıq
xüsusiyyətidir. Bu, elə bir sərvətdir ki, min illər boyu heç bir qüvvə onu
Azərbaycan xalqından ala bilməyib, əksinə, əsrlər keçdikcə daha da zənginləşib və
möhkəmlənib.
Səmavi dinlərə qədər Azərbaycan ərazilərində bütpərəstlik hökm sürmüşdür.
Amma bu dövrdə bəzi inanclara, xüsusilə, oda, suya, ağaca və səma cisimlərinə
inam daha güclü olmuşdur. Min illərin keçməsinə baxmayaraq, bu inamın
ə
lamətləri insanların yaddaşında qalmış və bu gün də onların həyat tərzində özünü
büruzə verir. Məsələn, ilk insandan üzü bəri oda bütün dövrlərdə qoruyucu,
müqəddəs təmizləyici qüvvə kimi baxılmışdır. Odun hər cür çirkinliyi yox etdiyinə
və insanlara təmizlik gətirdiyinə inam bəslənmişdir. Ümumiyyətlə, həyatın
mövcudluğunu şərtləndirən əsas komponentlər kimi od, su, torpaq və hava slamın
yayılmasına qədər Azərbaycan ərazilərində yaşayan insanların etiqadında önəmli
yer tutmuşdur. Atəşpərəstlik də bu təsəvvürlərlə bağlı inanclar zəminində meydana
çıxmışdır. Azərbaycan ərazisində məskunlaşan əhalinin böyük bir qismi odu
müqəddəsləşdirmiş, ona sitayiş etmişdir.
Novruz bayramı ilə günümüzədək gəlib çatan od ayin və mərasimləri
Azərbaycanda atəşpərəstliyin güclü ənənələri olduğunu göstərir. Azərbaycan
ə
razisində Atropatenanın dini mərkəzi Qazakada, Bakı, Şamaxı, Salyan və
Lənkəranda atəşgədələr olmuşdur. Suraxanıdakı atəşgah Hindistandan gələn
atəşpərəstlərə xidmət üçün XVIII əsrdə tikilmişdir.
Qafqaz Albaniyasında atəşpərəstlik xristianlıq tərəfindən təqibə məruz qalsa
da, mövcudluğunu qoruyub saxlaya bilmişdir. slamın Azərbaycana gəlişi ilə
atəşpərəstlik tədricən əhəmiyyətini itirmiş və aradan qalxmışdır.
Bütpərəstlik
Çoxallahlılıqla bağlı inancların məcmusu kimi bütpərəstlik ibtidai dinlərin
zəminində yaranmışdır. Azərbaycan əhalisinin bütpərəstlik təsəvvürlərinin kökləri
çox qədimlərə gedib çıxır və animizm (ruh mənasını daşıyan latın sözü “anima”dan
ə
mələ gəlmişdir. Ruhların mövcudluğuna, heyvanların, bitkilərin, cansız
cisimlərin, təbiət qüvvələrinin ağlı olduğuna, onların fövqəltəbii qüvvəyə malik
olduğuna etiqad animizm adlanır), fetişizm (cansız cisimlərə, qayalara, ağaclara,
gildən düzəlmiş bütlərə, insanabənzər təsvirlərə sitayiş fetişizm adlanır) totemizm
(bir soya, tayfaya mənsub adamlarla bir heyvan və ya bitki növü, bəzən də hansısa
təbiət hadisəsi arasında əlaqə, mənşə və qan qohumluğu olduğuna inanc),
ş
amanlıqdan (sehrçinin, türkəçarəçinin vəcd halında cuşa gələrək ruhlara əlaqə
girməsi, şər ruhları qovması) tutmuş tanrıçılığa qədər müxtəlif xalq inanclarını
ehtiva edir. Filoloji və etnoqrafik araşdırmalar ölkə ərazisində bütpərəstliyin
mənzərəsini yaratmağa imkan verir. Arxeoloji qazıntılar Xınıslı, Dağkolanı,
Çırağlıda qədim tarixə malik iri daş bütlər, smayıllıda antropomorf fiqurlar,
Mingəçevirdə gil heykəllər aşkar etmişdir. Dədə Qorqud dastanlarında tanrıçılıq
inanclarına aid nümunələr tapmaq mümkündür.
Bütpərəstliklə bağlı ayinçilik çox vaxt sintez halında təmsil olunmuşdur, yəni
inanclar bir-birindən az fərqlənmiş, biri digərindən təsirlənmiş, bir-birini
tamamlayaraq bölgə əhalisinin mənəvi dəyərlər sisteminin təşəkkülündə birgə
iştirak etmişdir. Qədim Azərbaycan ərazisində ölmüş əcdadların ruhlarına,
qayalara və ağaclara (qayın, palıd və s.), müxtəlif təbiət hadisələrinə və səma
cisimlərinə pərəstiş güclü olmuşdur. Tanrı xan adı ilə tanınan palıd ağacına da
pərəstiş edilir, at qurban kəsilirdi. Movses Kalankatvasi Alban hökmdarlarının
xristianlığı yaymaq üçün bütpərəstliyə qarşı çağırışları, ağac bütləri kəsib atmaları
barədə məlumat vermişdir.
Zərdüştilik
Zərdüştilik tarixən Azərbaycan ərazilərində yaranaraq digər ərazilərə
yayılmışdır. Adətən, atəşpərəstliyi zərdüştilik dini ilə eyniləşdirirlər. Əslində
zərdüştilik atəşpərəstliyin içindən çıxsa da, müstəqil din kimi meydana gəlmişdir.
Dostları ilə paylaş: |