80
Lakin günlər ötdü, gördüm ki, sürüdən yaxşı qoyunlar yox olur. İzi izləmək qərarına
gəldim, gördüm ki, qoyunları qurda verən itin özüdür. Ona görə də öz cəzasını çəkməli
idi. Vaxtında buna əncam çəkməsəydim, indi sürüdə bir qoyun belə qalmayacaqdı. Qoca
çobanın sözləri Bəhrama çox təsir edir, öz-özünə deyir ki, mən də məmləkətin
idarəsində belə şeylərə yol vermişəm. Bundan sonra onları düzəltməyin vaxtı gəlib
çatmışdır. Bəhram qoca çobandan su alıb içdikdən sonra təşəkkür edib geri qayıdır.
Yolboyu o da inandığı adamların özbaşınalığı, rəiyyətin şikaytlərini yerində
yoxlamadığını və xüsusilə vəziri Rast Rövşənin haqsızlığı onu narahat edir. Qayıdan
kimi vəziri Rast Rövşəni vəzifəsindən azad edir, ölkədən xəbərdar olur, eyş-işrətlə
başını qatmır, orduyla özü məşğul olur. Bunu görən Çin Xaqanı İranla müharibəni
dayandırır. Haqq-ədalət öz yerini tutur. Bir sözlə Bəhram tamam dəyişir. Hətta məsələ o
yerə çatır ki, yeddi gözəli öz məmləkətlərinə göndərir və 7 günbəzdən tikilmiş o
müəzzəm sarayı ibadətcah üçün verir.
Əlbətdə, Nizami ilk əsərindən başlayaraq son əsərinə qədər «ədalətli şah»
axtarışında olmuş, bu ideyanı hər bir əsərində qabartmış və «Yeddi gözəl»də bunu bariz
şəkildə təsvir etmişdir. Demək yerinə düşər ki, bu ideyaların hamısı Firdovsidə vardı,
lakin Nizami onu daha yüksək zirvəyə qaldırmağa nail olmuşdur. Əgər «Sirlər
xəzinəsi», «Xosrov və Şirin», «Leyli və Məcnun» o qədər ardıcıl olmayıb müxtəlif
fikirlərlə dolu bir əsər idisə, Nizami «Yeddi gözəl»i yazmaqla Sasani hökmdarları və
Bəhram Gurdan konkret olaraq əvvəldən axıra kimi bəhs edir. Nizamiyə qədər Bəhram
haqqında əfsanələr ağızdan-ağıza keçmişdir. Lakin Nizami onları daha da cilalamış və
hakim necə olmalıdır prinsipini göstərə bilmişdir. Bununla da şair islamdan əvvəlki
dövru belə əhatə etmiş və hazırda İran ərazisində Bəhram Gurdan qalan sarayın
nümunələri və Bəhramın həqiqi şahlıq dövrü bütün bunları təsdiq edir. Tarixi baxımdan
Nizami bu hadisələrlə yaxşı tanış olduğunu öz dastanında göstərib nümayiş etdirmişdir.
Qədim iranlıların bütün adət və ənənələrinin sonrakı nəsillərə çatdırılmasında Nizaminin
istisna rolu vardır. Əsərdəki yeddi günbəz və 7 iqlim bir-birini həmahəng şəkildə
tamamlayır. Nizaminin təbiət elmləri və astronomiya haqqındakı bilikləri burada aşkar
81
özünü biruzə verir. Yeddi gözəlin diliylə söylənilən hər bir macəra həftənin 7 günü ilə
həmahənglik təşkil edir. şərq aləmində 7 müqəddəs rəqəm kimi tanınır. Nizami oxucunu
çox füsunkar bir coşğu ilə əsərə baş vurmağa və nəticə çıxarmağa sövq edir. Əsrlər
keçsə də, onun buna müvəffəq olduğunun şahidi oluruq.
7 gün, 7 günbəz, 7 gözəl, 7 iqlim, 7ölkə, 7 qız, 7 dastanın hamısı mütənasib şəkildə
vəhdət təşkil edir. hətta onları nəql edənlərin ləhcələri də öz əksini tapmışdır.
Maraqlı burasındadır ki, Avropa ədəbiyyatında ən çox sevilən əsər «Yeddi
gözəl»dir. İlk dəfə şərq ədəbiyyatında ruslar haqqında məlumat verən Gəncəli
Nizamidir. İnsana elə gəlir ki, Nizamiyə qədər sanki bu məqamlardan heç kəs
danışmamışdır.
Qadın azadlığı məsələsi də Nizamidə həmişə ön sırada durmuşdur. «Sirlər
xəzinəsi»ndən başlayaraq mövqe tutan Şirin və adi kəniz Fitnəyə qədər qadın ləyaqəti
şairi düşündürmüşdür, qadına sevgi Nizamiyə görə ön sırada durmalıdır. Çünki gözəllik,
zəriflik ancaq qadın xislətində cəmləşə bilər.
Nizaminin qüdrəti təkcə «Yeddi gözəl»lə bitmir. O, axır sözünü «İskəndərnamə»
ilə deyəcəkdir. Amma «Yeddi gözəl» təravətli bir əsər kimi əbədi yaşayacaqdır.
IV FƏSİL
«İskəndərnamə»
Nizaminin axırıncı əsəri «İskəndərnamə»dir ki, onun vasitəsiylə ağıl və qələminin
gücünü göstərmişdir. Şair, tanınmış sərkərdə İskəndər Zülqədəri əsas surət seçməklə
həm dastanı maraqlı etmiş, həm tarixi simanı ədəbiyyata gətirmiş, həm də öz fikir və
mülahizələrini əxz etdirməyə çalışmışdır. O, əfsanəvi ağıl şəhəri simasında şəriət, təbiət,
ictimaiyyət, behcət və səadətin bir məkanda mümkün olacağı ideyasını göstərmişdir.
Bu bilik şəhərində bərabərlik, azadlıq, qardaşlıq, kimi nəcib işlər hələ Nizaminin
ilk əsəri «Sirlər xəzinəsi»ndə özünü göstərmişdir. İskəndər obrazı əsasında şair bir
mühəndis və memar kimi dünyanı sanki özü tərtib etmiş, onun gərdişini və keçmişdə,
indi və gələcəkdə görmüşdür. Bu əsərdə Şərqlə Qərbin təması, dünyanın məhvəri,
82
müharibə və sülhün əlaqəsi öz təntənəsini tapır. Nizami bütün bunları İskəndərin
simasında cəmləşdirib vermək istəmişdir. Əsər iki hissədən ibarətdir. «Şərəfnamə»də
İskəndərin fatehliyi və kiçik bir zaman çərçivəsində dünya ölkələrinin çoxunu
tutmasından, onun şərəf və qabiliyyətindən bəhs edir. Ancaq Nizamiyə görə hər bir
hərbin sonu sülhdür prinsipi əsərin ikinci hissəsi «İqbalnamə»də (bunu bəzən
«Ağılnamə» də adlandırırlar.
İskəndərin İran şahı Dara və ruslarla müharibəsi onun iyirmi yaşından iyirmi yeddi
yaşına qədər təsadüf edir. o, Misir, Babil, Hindistanı ələ keçirir. Nəhayət qıpçaq torpa-
ğına, Bərdəyə yürüş edir. İskəndər hətta əbədi yaşamaq üçün dirilik suyu axtarır. 7 illik
döyüşlər və cahangirliyi İskəndəri peyğəmbərlik mərtəbəsinə qalxmağa sövq edir. lakin
bu arzu ona 16 ildən artıq nəsib olmur. O 36 yaşında ölür. Ancaq onu demək lazımdır
ki, İskəndər o qədər filosofları başına toplamışdır ki, özü də alim kimi olmuşdur. Bu da
ona döyüş taktikasında kara gəlmişdi. İskəndər tutduğu ölkələrin xalqlarına zülm
etməmiş, əraziləri dağıtmamışdır. 27 yaşlı İskəndər peyğəmbər adı alır. Dərbənd üçün
«qapı» və «bənd» düzəltdirir. Digər tərəfdən İskəndər filosof Flippin oğlu olduğundan
ağıllıdır. Bunun nəticəsidir ki, «hakim» və «həkim» ideyası ona yabancı deyil. Nizami
dünyanın hər yerində ağıllı adamların olacağına işarə edir. Şair, Qərblə Şərqi birləş-
dirərək dünyanın bir olduğunu izah edir. Bu filosofluq və fəlsəfə Nizaminin qəhrəma-
nından çox onun özünə aiddir. Nizaminin yazılarında şairin təxəyyülü olsa da, əksər
məxəzlərdən istifadə etdiyi heç şübhəsiz nəzərə çarpır. Şair atəşpərəstlikdən çox söhbət
açır. Həqiqətən bu islamdan daha qədimə gedib çıxır. İskəndərin igid bir sərkərdə ol-
duğu Firdovsinin «Şahnamə» əsərindəki Rüstəm pəhləvan obrazına çox yaxındır. Niza-
mi qəhrəmanlıq motivlərindən məharətlə istifadə etmişdir. Nəticədə əsrlər ötür, böyük
rus yazıçısı Lev Tolstoy özünün məşhur romanı «Hərb və Sülh»də bunu təsdiq edir.
İskəndərin zəncilərlə döyüşündə həm sərkərdəlik bacarığı, həm də elmi ona çox
kömək edir. Əsir zəncilərdən birini seçib onu öldürtdürür və ətini bişirib yeyəcəyini əmr
edir. Əslində isə o qara qoyunu bişirib başını yeyir. Zəncilər onu adamyeyən zənn edib
Dostları ilə paylaş: |