Microsoft Word Kitab Remzi Asgerov docx
Yüklə 1,53 Mb. Pdf görüntüsü
|
Onun belə möhkəm səslə danışdığını eşidən döyüş yoldaşları tez onun yanına gəldilər. Uzun qış gecələrində yuxusu ərşə çəkilmişdi Rəmzinin. Bu qədər fikirləşməkdənsə, mütləq bir iş görmək lazımdır. Mütləq onalra, xəbis iblislərə elə bir dərs vermək lazımdır ki, özlərinə yığılsınlar. Bu qədər də sakitliyin axırı nə ilə qurtarar? Onlar planlı şəkildə işlərini qurur, bizimkilər isə nəyisə gözləyirdilər. Yuxarıardan gələn xəbərlər o qədər də ürəkaçan deyildi. Bir amal uğrunda döyüşən döyüşçülər hər gün hər hansı hadisə ilə doğma yurda olan məhəbbətdən irəli gələn ölüm onları əsla qorxutmurdu. Müqəddəs vətən yolunda çəkdikləri əzab və əziyyət də onları yormurdu. Belə də olmalı idi… Rusiya və Ermənistanın uzun, qara, iyrəng qolları Azərbaycana – Qarabağa uzanmışdı. Bu uzun qollar kəsilməli idi. Vətən oğullarının isə bu iyrəng qolları kəsməyə nə iti qılıncları, nə də köməyi yox idi. Daxildə hakimiyyət çəkişmələri vəziyyəti daha da çətinləşdirirdi. Qonşu dövlətlərin çoxu isə Azərbaycanı istəməyib və istəməyəcək də. Təkcə müstəqillik qazanmış Azərbaycan özü sıx birləşməli və düşmənə qarşı layiqli cavab verməli idi. Belə çətin gündə Əfqanıstan müharibəsi veteranı, vətənimin qeyrətli oğlu sabalı Əsgərov irəli duraraq, məsuliyyəti öz üzərinə götürdü. Hələ, 1988-ci ildən ermənilərin torpaqlarımıza təcavüzü başlayanda ilk olaraq özünümüdafiə batalyonu yaranmışdı. Bu batalyon sonralar polk oldu. Həmin batalyonun tərkibində 4-cü ə lahiddə tağımın komandir isə sabalı Əsgərov idi. sabalı Əsgərovun göstərdiyi igidliklərin və şücaətin sayı hesabı yox idi. O, vaxtilə Əfqanıstanda döyüşmüşdü. Ona görə də onun hərbi təcrübəsi döyüş vaxtı çox döyüşçülərin köməyinə gəlirdi. Laçın polku istər Ermənistan tərəfdən, istərsə də Dağlıq Qarabağ istiqamətindən rayonu müdafiə edirdi. Ə n cəsur və igid oğlanları postlarda yerləşdirirdilər ki, gediş-gəlişə nəzarət daha möhkəm olsun. Polkun döyüşçüsü olan Rəmzi və Mübariz tez-tez mühüm tapşırıqlara göndərilir və həmişə də tapşırıqdan üzüağ qayıdırdılar. .Əsgərovun söylədiklərindən: Rəmzi Əsgərovun vətənimizin müdafiəsində göstərdiyi qəhrəmanlıqlar çox olub. Rəmzi həm qeyrətli, həm də dəlidolu oğlan idi. Mənim heç yadımdan çıxmaz. Xəbər gəldi ki, bizim 31-ci postu ermənilər alıb. Vəziyyəti bilib oraya özümlə bərabər Mübarizi və Rəmzini də apardım. Onların və döyüş yoldaşlarımın təkidinə baxmayaraq birbaşa hücum etmədik. Ratsiya vasitəsilə erməniəlrin başlarını qatmaq üçün yüksəklikdən onlara top atəşi açmaq lazım gəlirdi. Belə də oldu. Yüksəklikdən atılan top Dığ kəndində düşmənin silah anbarına düşərək güclü yanğın və partlayış törətdi. Bir anlığa özünü itirən erməni yaraqlıları döyüşü saxladılar. Biz, bu andan istifadə edərək səngərlərə girdik. Mübariz və Rəmzi də burada qəhrəmanlıqlar göstərdilər. Onlar yaralıları aparır, həm də döyüşürdülər. Artıq səngəri bərpa edib mövqeyimizi möhkəmləndirdik. Ancaq bəzi başıpozuq rütbəlilərin xəyanətkarcasına öz mövqelərini tərk edib, Bakıya üz tutmaları nəticəsində gərgin vəziyyət yarandı. Rəmzi həddən artıq qeyrətli və vətənpərvər bir oğlan idi. Onun döyüşlərdə necə qəhrəmanlıqlar göstərməyi indi də gözümün qarşısındadır. 31-ci postda gedən
döyüşlərdə ermənilərin öldürdüyü bizim bir əsgərimizin yerinə Rəmzi bəlkə də üç- dörd erməni qulduru öldürürdü. Mənə elə gəlir ki, belə qəhrəman oğullar dünyaya tək-tək gəlir. Rəmzi dünyalar qədər sevdiyi yurdundan ötəri ölümün düz gözünün içinə baxırdı. O, döyüşlərdə qartal kimi şığıyıb döyüşürdü. Onun bir xasiyyəti də vardır ki, o da onun döyüş bölgəsində tək öz vəzifəsini yerinə yetirməklə bərabər, başqa işlərə də can atması idi. Bu da onun vətəncanlı olmasından irəli gəlirdi. Bir döyüş yoladaşı kimi, bir vətənimin oğlu kimi onu demək istəyirəm ki, Rəmzinin qəhrəmanlıqlarını saymaqla qurtarmaq olmaz. Elə qəhrəmanlıqlar ki, bunu tək-tək oğlanlar döyüşdə göstərə bilərlər. Mən Rəmzini həmişə igid və cəsarətli bir döyüşçü kimi xatırlayıram. Ş uşanın işğalından sonra artıq Laçın təklənir və mühasirə vəziyyətinə düşürdü. Laçınlılardan ibarət 300 döyüşçü Laçın əhalisinin əsir düşməməsi üçün ə llərindən gələni edirdilər. Rəmzi də onlardan biri idi. Bəlkə də Rəmzi kimi, Mübariz kimi oğlanlarımızın ümidinə qalsaydı, Laçınımıza heç nə olmazdı. Bu döyüşlərdə, dinc əhalinin çıxarılmasında, döyüşün ikinci mərhələsində göstərdiyi igidliklə əsla sabalı Əsgərovu qorxutmurdu. O da vətənini, elini, yurdunu dərin bir məhəbbətlə sevən eloğludur. Doğma diyarına ən möhkəm tellərlə bağlanan sabalı müəllim deyir: «Mən, Əfqanıstan müharibəsi döyüşçüsü kimi, həm də Qarabağ müharibəsi veteranı kimi deyirəm ki, əgər Ali Baş Komandan günü bu gün əmr etsə ən birinci torpaqlarımızın işğaldan azad edilməsində mən gedərəm. Çünki, hər gün, hər saat, hər dəqiqə o toraqlar məni, bizi çağırır. Bir də mən o ümidlə yaşayıram ki, bir gün gələcək, mütləq ana vətənimiz, Qarabağımız işğaldan azad olunacaq.» Dağların sərt qışı Rəmzini bir az da sərtləşdirmişdi. Dağların başına baxdı. Oradan çiskin tökülürdü. O, çiskin dağların başına yox, Rəmzinin ürəyinə tökülürdü. Bu ya müharibədən idi, ya da hələ düşmənlərin ayağı dəymədiyi yurdumun acı taleyindən irəli gəlirdi. Qışın üzücü uzun gecələrində vətənin xilas etmək yollarından söhbətlər uzanar, amma «yuxarılar icazə vermədikləri» üçün bir ciddi iş görə bilmirdilər. Çox da uzaq olmayan yerdən kim isə oxuyurdu: Çəmənli, çiçəkli güllü bağ idim, Dumanlı, çiskinli bir dağ olmuşam. Üşüyür yanımdan gəlib keçənim, Tutqun bir səhərəm, soyuq bir axşam.
Yerə qırov düşür, saca ağ düşür, Gündə bir budaqdan on yarpaq düşür. Muğamat üstə oxunan bu yanıqlı səsdən Rəmzinin iri, qara gözləri doldu. Qəhərləndi, amma, qüruru tez ona üstün gəldi. Olan hadisələri unuda bilmiro, vətəninin belə günə düşməsi ona ağır gəlirdi. Bir də ki, Bakıda institut yoldaşlarına və dostlarına söz vermişdi ki, vətənimin üzü güləndə onda Bakıya qayıdacağam. Yüklə 1,53 Mb. Dostları ilə paylaş:
|